Wędrówka, wyprawa, tułaczka – podróż niejedno ma imię.

 
 

Motyw wędrówki i podróży pojawia się literaturze bardzo często. Poza swoim oczywistym znaczeniem dosłownym ma on bardzo symboliczne znaczenie i często używa się ich jako metafory poszukiwania sensu życia. W najbardziej dosłownym znaczeniu jest to po prostu przemieszczanie się z jednego miejsca w drugie. Już w Biblii pojawia się motyw tułaczki, kiedy Adam i Ewa zostają wygnani z raju za brak pokory i posłuszeństwa wobec Boga.

Po pierwsze, przykładem tułaczki w literaturze jest „Odyseja” Homera. Odyseusz tuła

się za sprawą gniewu bogów po morzach i oceanach, zmierzając do rodzinnej Itaki. Bohater przeżywa niesamowite przygody, zwiedza różne krainy. Trafia nawet do królestwa zmarłych. Wieloletnie błąkanie się poza domem, zdanie na łaskę lub niełaskę fal ukazuje żeglarzowii wojownikowi jego słabość wobec sił natury czy bogów. Wędrówka Odyseusza bywa często traktowana symbolicznie. Jest to opowieść o nadziei, wierze w siebie i wytrwałości, które zostają nagrodzone.

Następnie przykładem podróży w literaturze jest powieść H. Sienkiewicza „W pustyni

i w puszczy”. Autor opisuje najpierw podróż Stasia i Nel do swoich ojców. Następnie dzieci zostają porwane przez zwolenników Mahdiego. Ich podróż przeradza się w wędrówkę po pustyni. Jednak, gdy bohaterom udaje się uciec wędrówka staje się tułaczką, przetrwaniem. I mimo iż ich losy toczyły się różnie, raz było źle, raz dobrze to dzieci szczęśliwie powróciły do domów.

Opis podróży pojawia się także w książce Juliusza Verne „W osiemdziesiąt dni dookoła świata”. Mówi ona o zakładzie podjętym przez pana Folga, który postanawia opłynąć świat w osiemdziesiąt dni. Wraz ze swoim sługą, korzystając z wszelkich dostępnych środków lokomocji, wygrywa zakład, a podczas obfitującej w liczne przygody wędrówki, poznaje przyszłą żonę.

Jednak motywy podróży pojawiają się także w naszym codziennym życiu. Niewątpliwym dowodem na to są pielgrzymki papieża Jana Pawła II. Charakterystycznym elementem pontyfikatu Jana Pawła II były podróże zagraniczne. Odbył ich 104, odwiedzając wszystkie zamieszkane kontynenty. W wielu miejscach, które odwiedził, nigdy przedtem

nie postawił stopy żaden papież. Jan Paweł II jako papież najwięcej razy odwiedził m.in. Polskę (8 razy), USA (7 razy), Francję (7 razy).

Kolejną sprawą są  wyprawy Ryszarda Kapuścińskiego. Odbywał on podróże

]na prawie wszystkie kontynenty. Najwięcej czasu spędził w Afryce, gdzie mieszkał i przez długi czas żył razem z jej mieszkańcami. I to właśnie na podstawie swoich przeżyć napisał on wiele reportaży oraz książek. Najbardziej znanym dziełem Kapuścińskiego jest „Heban”, obrazujący życie codzienne mieszkańców Afryki widziane jego oczami.

Niezbity dowód na to, że podróże są częścią życia codziennego są wyprawy znanego zdobywcy biegunów Marka Kamińskiego. Zdobył on oba bieguny w ciągu jednego roku. Podróże są jego głównym celem życia.

Tak więc można powiedzieć, że podróż może być tułaczką, wyprawą czy też wycieczką

i pojawia się ona bardzo często zarówno w naszym życiu codziennym jak i w literaturze.