Życiorys

Bolesław Leśmian (a tak właściwie Lesman, gdyż tak brzmiało jego prawdziwe nazwisko) urodził się 22 stycznia 1877 roku w Warszawie. Pochodził z inteligenckiej rodziny żydowskiej, a jego rodzice zajmowali się prawem i edukacją. 

Sam chłopiec dzieciństwo spędził na Ukrainie, gdzie kształcił się w szkole średniej i na kijowskim Uniwersytecie Świętego Włodzimierza. To właśnie wschodnia rzeczywistość ukształtowała zarówno jego późniejsze poglądy, jak i twórczość. Nie bez echa pozostały artystyczne pejzaże, zapamiętane przez poetę z jego młodzieńczych lat. 

Debiutował w 1895 roku wierszem "Sekstyny", jeszcze pod dawnym nazwiskiem. Dopiero dwa lata później zmienił je na spolszczoną wersję, zapewne pod namową wuja- pisarza Antoniego Langego. Mając 24 lata Bolesław przeniósł się do Warszawy, a następnie udał się w podróż po Europie. W Paryżu poznał piękną malarkę Zofię Chylińską, z którą szybko wziął ślub i miał później dwójkę dzieci. Emocjonalnie związał się również z Dorą Lebenthal, do której kierował niektóre swoje wiersze.

Twórczość artystyczna poety

Po powrocie do Polski Leśmian dołączył do modernistycznych kręgów artystycznych. Za sprawą Zenona Przesmyckiego udało mu się nawiązać współpracę z czasopismem "Chimera". Symbolizm i ekspresja tekstów nowej epoki coraz mocniej przemawiały do poety, który zaczął interesować się słowotwórstwem. 

Do 1911 roku współpracował również z warszawskim Teatrem Artystycznym, co przyniosło mu nieco większą popularność. Parę miesięcy później wydał pierwszy tom swoich wierszy ("Sad rozstajny") i interesujące parafrazy bajek. Zajął się także tworzeniem "Klechd polskich", które przerwał mu wyjazd do Francji. 

Dopiero po wojnie Bolesław w pełni zajął się pisarstwem. Prowadząc notariat w Hrubieszowie, jednocześnie zajmował się przygotowywaniem swoich najważniejszych utworów, które wydał w dwóch kolejnych tomach poezji: "Łąka" i "Napój cienisty". 

Mimo, że Leśmian kojarzony jest przede wszystkim z epoką międzywojenną, obficie czerpał także z modernizmu, baroku i romantyzmu. Znany jako twórca "nowej ballady", baśni w odmienionej formie oraz słynnych erotyków, do dziś zachwyca niepowtarzalnym stylem i oryginalnym spojrzeniem na świat.

Cechy charakterystyczne twórczości Leśmiana 

  • świat postrzegany jest jako będący w nieustannym ruchu, a poezja to sposób opisywania ciągle powtarzającej się kreacji
  • duże znaczenie mają aspekty fantastyczne, a realizowana za ich sprawą ucieczka od rzeczywistości to próba wyrwania się z nudnego, pełnego przeciętności życia
  • ideałem dla twórcy jest obraz niezależnego, lecz aktywnie działającego indywidualisty
  • zamiast inspirować się Nietzschem i Schopenhauerem, Leśmian wziął sobie za wzór filozofię Henriego Bergsona, przez symbolizm odwołując się do idei filozoficznych
  • poeta pierwowzoru do swych wierszy szukał przede wszystkim w naturze, chętnie wykorzystując elementy ludowości, tradycji i folkloru
  • rozwijał się również słowotwórczo- świetna znajomość języka polskiego umożliwiała twórcy kreowanie neologizmów, mających metaforyczne znaczenie tylko w konkretnym kontekście
  • w utworach Leśmiana często wykorzystywanym motywem jest sen, który pełni funkcję łącznika między światem prawdziwym, a tym poezj

Najważniejsze utwory Leśmiana:

 Tomy wierszy:

  • "Sad rozstajny" (1912)
  • "Łąka" (1920)
  • "Napój cienisty" (1936)
  • "Dziejba leśna" (1938)

Zbiory baśni:

  • "Przygody Sindbada Żeglarza"
  • "Klechdy polskie"