Honoriusz Balzac (ur. 20 maja 1799 w Tours, zm. 18 sierpnia 1850 w Paryżu), twórca Komedii ludzkiej, jest przez polskich czytelników, kojarzony z miłością do pewnej Polki. Szczególnie rozwijało się to uczucie, bo na odległość. Przez osiemnaście lat wielki pisarz i pani Hańska po prostu do siebie pisali.

Honoriusz Balzac - biografia

Dzieje Honoriusza Balzaca częściowo przypominają te, które przeżywają jego bohaterowie. Wywodzący się z niezbyt sytuowanej rodziny młody człowiek pragnie zrobić karierę. Jego rodzina nie należała do znaczących, choć po dorobieniu się jakichś pieniędzy, ojciec pisarza, człowiek prosty, lecz ambitny i oczytany, który wszystko osiągnął własnymi staraniami, przyjął nazwisko pozorujące szlacheckie (do rodowego Balzac dodał mały przedrostek de). 

Niezupełnie rzetelnie nobilitowany szlachcic ożenił się z osiemnastolatką mając pięćdziesiąt lat. Honoriusz miał nieszczęście być pierwszym dzieckiem tej pary. Nieszczęście polegało na tym, że młodziutka matka nie potrafiła sprostać trudom macierzyństwa, wyzwanie to przerosło ją na tyle, że syna bardzo prędko oddano pod opiekę mamki i niestety, matka nigdy nie dała mu bliskości macierzyńskiej - cztery lata spędzone u mamki, potem dalej tułanie się po domach obcych ludzi pełniących funkcje "korepetytorów", a właściwie - opiekunów, nieosieroconego przecież chłopca - wszystko to składa się na nieszczęśliwe dzieciństwo, w którym matkę mały Honoriusz widywał tylko w niedzielę, przez kilka godzin. 

Już jako sześciolatek chłopiec został wysłany do szkoły z internatem, a gdy wrócił stamtąd po ośmiu latach, okazało się, że matka nadal nie zmieniła stosunku do niego i cztery lata spędzone w domu do czasu osiągnięcia pełnoletniości były na tyle ciężkie, że jako osiemnastolatek Honoriusz Balzac pospiesznie wyprowadził się z domu.

Ponieważ gdzieś musiał znaleźć upust dla wielkiego deficytu uczuciowego, bardzo szybko zaczął pisać. I to właśnie pisaniem próbował się parać po wyprowadzeniu z domu. Z racji jednak, że ojciec myślał bardziej praktycznie, podjął też pracę w kancelarii adwokackiej, a następnie notarialnej i zaczął studiować na Sorbonie prawo, którego nigdy nie ukończył. 

Bardziej frapowały go słuchane jednocześnie wykłady z literatury i filozofii. Nim nadeszło spełnienie w prawdziwej pasji, przyszły pisarz próbował jeszcze sił w prowadzeniu własnego interesu. Ale założona przez niego drukarnia zakończyła swą działalność fiaskiem i zadłużeniem. Na szczęście, w 1829 roku, nadszedł sukces literacki w postaci powieści Szuani, który potem potwierdziła następna powieść. I tak niedocenianemu przez własną matkę chłopakowi udało się jako trzydziestolatkowi wejść na drogę kariery i fortuny. 

Stał się osobą popularną w towarzystwie i pracoholikiem jednocześnie. Legendy krążą o zwyczajach pisarskich tego autora, który pisywał na stojąco przy ambonie, ubrany w habit i wypijał niesamowite ilości kawy, by nie zasnąć. Legendy krążyły również o jego potrzebie wygrania ze słabością organizmu, która czyniła go trudnym w obcowaniu człowiekiem. Przede wszystkim jednak do legendy przeszła jego miłość. 

Balzac, już w owym czasie rozpieszczony powodzeniem kobiet, które chętnie obdarzały swymi łaskami popularnego pisarza, miał trzydzieści trzy lata, gdy nadszedł pierwszy list od pani Hańskiej. Nie była ona zupełnie zwyczajną damą - jej bratem był sam Henryk Rzewuski, pochodziła ze znaczącej rodziny i wydano ją za mąż stosownie do jej pozycji. Nim napisała do Balzaca, straciła czwórkę z piątki swych dzieci. 

Nie wiadomo, czy to z tej przyczyny, czy z innej - nie miała ze swym mężem wspólnego języka i dzieła francuskiego pisarza rozbudziły w niej tęsknoty, którym postanowiła dać upust. Ich korespondencja, przez nią zainicjowana, z czasem robiła się coraz gorętsza, mimo że przecież się nie widzieli, a pierwsze spotkanie, w Szwajcarii, tylko jeszcze bardziej podniosło jej temperaturę. 

Gdy Balzac skończył trzydzieści cztery lata, pani Hańska została wdową. Ale z powodów rozlicznych komplikacji finansowych pisarza musi minąć jeszcze osiem lat nim zostanie żoną Balzaca. Ślub odbywa się w marcu 1850 roku, a już w sierpniu pisarz umiera.

Honoriusz Balzac - twórczość

Honoriusz Balzac to jeden z najpłodniejszych twórców literackich. Zasłynął jako twórca gatunku określonego jako powieść realistyczna, choć jego twórczość umieszcza się jeszcze chronologicznie pomiędzy romantyzmem a realizmem. 

Ponieważ jego dzieła (w tym tak znana powieść jak Ojciec Goriot) są często częściami wielkiego cyklu zatytułowanego Komedia ludzka, najprościej jest zebrać je w kolejności chronologicznej, jeżeli chodzi o czas powstania. Ten wielki pisarz pisał zarówno powieści, jak opowiadania.

·         1829 - Szuanie, Fizjologia małżeństwa

·         1830 - Chwała i nieszczęście, Bal w Sceaux, Wendeta, Zgoda w małżeństwie, Kobieta cnotliwa, Studium kobiety, Lichwiarz, Namiętność na pustyni, Jaszczur, Żegnaj, El Verdugo

·         1831 - Drugie studium kobiety, Sarrazine, Jezus Chrystus we Flandrii, Nieznane arcydzieło, Przeklęty syn, Rekrut, Czerwona oberża, Eliksir życia, Wygnańcy

·         1832 - Sakiewka, Pani Firmiani, Granatka, Kobieta porzucona, Transakcja, Zlecenie, Kobieta trzydziestoletnia, Proboszcz z Tours, Mistrz Korneliusz, Ludwik Lambert

·         1833 - Eugenia Grandet, Znakomity Gaudissart, Ferragus, Lekarz wiejski

·         1834 - Księżna de Langeais, Poszukiwanie absolutu, Marany, Dramat nad, Serafita

·         1835 - Ojciec Goriot, Kontrakt ślubny, Dziewczyna o złotych oczach, Melmoth pojednany

·         1836 - Msza ateusza, Kuratela, Stara panna, Lilia w dolinie

·         1837 - Muza z zaścianka, Stracone złudzenia: Dwaj poeci, Historia wielkości i upadku Cezara Birotteau, Bank Nucingena, Facino Cane, Gambara, Massimilla Doni

·         1838 - Córka Ewy, Gabinet starożytności, Urzędnicy

·         1839 - Beatrix, Stracone złudzenia: Wielki człowiek z prowincji w Paryżu, Sekrety księżnej de Cadignan, Piotr Grassou

·         1840 - Piotrusia, Król cyganerii

·         1841 - Listy dwóch młodych mężatek, Urszula Mirouët, Z. Marcas, Proboszcz wiejski

·         1842 - Albert Savarus, Fałszywa kochanka, Kawalerskie gospodarstwo

·         1843 - Stracone złudzenia: Cierpienia wynalazcy, Tajemnicza sprawa

·         1844 - Modesta Mignon, Pierwsze kroki, Honoryna, Aferzysta, Gaudissart II, Chłopi, Blaski i nędze życia kurtyzany: Jak kochają ladacznice i Po czemu miłość wypada starcom?

·         1845 - Epizod z czasów terroru

·         1846 - Kuzynka Bietka, Bezwiedni aktorzy, O Katarzynie Medycejskiej, Małe niedole życia małżeńskiego

·         1847 - Kuzyn Pons, Deputowany z Arcis, Blaski i nędze życia kurtyzany: Dokąd wiodą złe drogi

·         1848 - Krzywe zwierciadło historii współczesnej, Blaski i nędze życia kurtyzany: Ostatnie wcielenie Vautrina

·         1855 - Małomieszczanie