Najbardziej znanym fragmentem eposu Wacława Potockiego pt. "Wojna chocimska" jest niewątpliwie mowa przywódcy Chodkiewicza, w której przejawiają się ogromne zdolności oratorskie mówcy i wodza.
Historia informuje nas o zasługach hetmana Jana Karola Chodkiewicza. Pozytywny obraz wodza zawiera się także w utworze barokowego autora Wacława Potockiego.
Chodkiewicz logicznie i w przemyślany sposób konstruuje swoją przemowę, w której wykazuje się on znajomością psychologii swoich adresatów. Odbiorcami retorycznego wywodu są wszyscy Polacy i Litwini, dla których najważniejszymi wartościami są: dobroć i wolność Ojczyzny - Polski, którzy pragną zasłużyć się w boju, jako odważni bohaterowie. Wódz kieruje swój apel do każdego patrioty posiadającego "serce żywe", w którym "krew igra", a także wzywa do czynnego udziału w walkach wychowanych w rycerskiej tradycji sarmatów. Przywódca stwierdza, że wygląd nie stanowi o potędze i wartości wojska, ale przede wszystkim podstawą rycerskości jest dusza i serce przepełnione patriotyzmem. Motywuje on do walki swoich żołnierzy poprzez chwyty oratorskie, które odwołują się do misji, jaką winni oni wypełnić, stwierdza, iż "on jest skromny, o oni wielcy, oddani Bogu, Ojczyźnie i Królowi", od nich bowiem zależy przyszłość narodu. Zwraca także uwagę na to, że Ojczyznę przecież stanowią ich dzieci, rodziny, ich najbliżsi, to naród, to jedność. Wzywa rycerstwo do walki z wrogiem, który dba o wygląd zewnętrzny armii, nie potrafi zaś stoczyć boju. Przywołuje także chwalebną przeszłość Polaków za Bolesława Chrobrego. Używając powyższych argumentów hetman buduje morale i podtrzymuje bojowego ducha rycerzy.
Wacław Potocki, konstruując przemowę, posłużył się patetycznym stylem, wręcz uroczystym i sztucznie kunsztownym. Przejawia się to w użyciu długich i zawiłych składniowo zdań oraz obrazowych i bardzo rozbudowanych porównań. Narracja została także wzmocniona licznymi bezpośrednimi zwrotami i apelami do odbiorców.
