Epos sarmacki wyróżniał się:

  1. Porusza ważne sytuacje i wydarzenia historycznych - np.: wojna Chocimska (1621 rok), polityczne, społeczne, religijne (wojna pogańsko - chocimska).
  2. Poruszała mity sarmatyzmu szlacheckiego - XVIII wiek.
  3. Bohaterowie to herosi (na tym przykładzie, J. K. Chodkiewicz). Bohaterowie stylizowani na rycerza. Istotne były zasady etosu rycerskiego.
  4. Pojawia się idealizacja; często wykorzystywano jako środek artystyczny hiperbolę.
  5. Prawi i odważni bohaterowie eposu przeciwstawieni są tchórzliwymi i bezlitosnymi wrogami (przykład Turcy). Wróg zawsze przedstawiany był jako ten zły - co oznacza, że autor stosował technikę subiektywnego spojrzenia na wybrane postacie i ich czyny.
  6. Eposy rozpoczynała inwokacja, czyli bezpośrednie skierowanie swojej prośby do Pana Boga, w której autor prosi o natchnienie i umiejętność sprawnego pisania. Autora cechuje subiektywizm i jednostronne spojrzenie na wydarzenia. Twórca pozwala sobie na wtrącanie własnego zdania i dygresje.
  7. Fabuła opiera się na dramatyzmie, a akcja wzbogacana jest stopniowaniem tragizmu. Pojawiają się porównania, hiperbolizacja, metafory, mnóstwo synonimów.
  8. Epos ma ideowy wydźwięk.
  9. Heroizacja opisywanych wydarzeń, np. bitwy polsko - tureckiej.
  10. Epos przedstawia i wyraża przywiązanie do własnej kultury i tradycji, ale co ważne autor interpretuje błędy wcześniejszych pokoleń i wyciąga z nich wnioski na przyszłość.