Daniel Naborowski:
Był on reprezentantem nurtu metafizycznego. Misterna i kunsztowna forma związana jest z bardzo poważną tematyką. Tematyka ta porusza filozoficzne i ważne problemy i przemyślenia.
Poezje Daniela Naborowskiego cechuje zainteresowanie i fascynacja ulotnością życia ludzkiego. Ponad to w jego twórczości poruszane są motywy marności przemijania. Celem Navborowskiego jest znalezienie odpowiedzi na pytanie o -miejsce człowieka we wszechświecie. Stanowi próbę rozwiązania zagadki naszego istnienia. Naborowski poszukuje wartości które nadają sens naszemu życiu.
Poruszane przez niego tematy to :
- kim jest człowiek, jakie jest jego życie, jak wpływa na nie czas
W swoich utworach stosował następujące środki stylistyczne:
- anafory,
- wyliczenia,
- gradacje,
- paradoksy,
Jego najbardziej znane utwory to :
- "Krótkość żywota",
- "Marność",
- "Cnota grunt wszystkiemu",
Jan Andrzej Morsztyn:
Był twórcą, który czerpał i inspirował się włoskim poetą Marinim. Celem jego poezji było przede wszystkim zaskakiwanie i szokowanie czytelnika i odbiorcy.
Bardzo często Morsztyna określano jako poetę który pisał o błahej i niepoważnej tematyce, ale za to w doskonale skonstruowanej i wyszukanej formie. Mówiono "błaha treść w wyszukanej formie"
Tematy jego utwory dotyczyły przeważnie miłości była to miłość dworska, intrygi, flirty, a także gry miłosne.
Poezja Jana Andrzeja Morsztyna miała charakter niezwykle zmysłowy i intelektualny. Morsztyn swoje utwory opierał bowiem na rzadko spotykanym i wyszukanym pomyśle czy tak zwanym koncepcie.
Wśród wielu wyszukanych środków stylistycznych i językowych odnajdujemy najczęściej te:
- metafora
- kontrast
- paradoks
- antyteza,
- anafora,
- oryginalne epitety
- śmiałe porównania,
Utwory Jana Andrzeja Morsztyna nie są odbiciem obecnej ani barokowej rzeczywistości. Poeta pisał je wyłącznie w celu rozrywkowym i by udowodnić swój wieli kunszt artystyczny.
