1. Edyp miał świadomość, że jest dobrym i sprawiedliwym władcą Teb. Uważał on, że sprawowany urząd w pełni mu się należy i to los przeznaczył mu go w darze.

2. Edyp był bardzo zadowolony ze swojego życia. Szczęście czerpał z małżeństwa z Jokastą, które przyszło na niego tak niespodziewanie. Tak samo cieszył się ze swoich ukochanych synów: Polinejkesa oraz Eteoklesa, z podziwem patrzył, jak dojrzewają i wyrastają na sprawiedliwych, odważnych oraz mężnych pretendentów do tronu.

3. Edyp był niezwykle wrażliwy i pełen miłości do swoich córek. Obdarzał wielkim uczuciem zarówno Antygonę, jak i Ismenę.Pamietał o nich nawet wtedy, kiedy nie mogąc znieść wyrzutów sumienia wydłubał sobie oczy, błagając Kreona o wypędzenie z miasta. Wówczas powiedział do Kreona tymi słowami: "Lecz o te biedaczki, sieroce dziewczęta (...) o te się troskaj." Z kolei do córek Edyp zwrócił się stroskany, mówiąc: "Choć was nie widzę, zapłaczę nad wami, bo mi się roi wasza przyszłość cała, którą na świecie wam pędzić wypadnie."

4. Edyp był niezwykle opiekuńczym względem swych poddanych królem. Ludność poważała go, a także obdażała szacunkiem za zabicie potwora Sfinksa. Poddani mówili do Edypa: "któryś nam najdroższym."

Edyp, kiedy został poinformowany o katastrofie, jaka spadła na miasto Teby, bardzo sie zmartwił. Postanowił zrobić wszystko, żeby obronić miasto, ruszył do działania, mówiąc: "moja dusza za mnie, za was jęczy, za miasto cale, wiedzcie, że łzy ronię". Edyp kochał Teby, nie mógł stać bezczynnie, kiedy jego państwo cierpiało.

5. Edyp był niezwykle aktywnym mężczyzną. Posłał on Kreona do wyroczni w Delfach, by zrozumieć przyczynę nieszczęść, które spadły na Teby..

6. Edyp był bardzo stanowczy i konsekwentny w działaniu. Gdy tylko zrozumiał, że wszelka tragedia, która dotknęła Teby jest wynikiem nie pomszczonego morderstwa, decyduje się dołożyć wszelkich starań, by odnaleźć zabójcę i go odpowiednio ukarać, aby Teby były znowu szczęśliwe.

7. Edyp pragnął zemsty. Rzucił on klątwę na zabójcę Lajosa, mówiąc: "I tak złoczyńcy klnę, aby on w życiu, czy ma wspólników, czy sam w ukryciu, nędzy pogardy doświadczył i sromu". W momencie wypowiadania tych słów nie zdawał sobie sprawy, że rzuca klątwę na samego siebie.

8. Edyp był niezwykle agresywny i niecierpliwy oraz jak każdy władca nie mógł poradzić sobie ze sprzeciwem poddanych. Taką twarz Edypa widzimy w czasie jego dyskusji z Terezjaszem oraz Kreonem. Zdenerwowany posądza ich o zmowę, grozi im surową karą. Widząc takie zachowanie Edypa, Kreon uważa go za nieodpowiedzialnego i mówi do niego: "Bo ci rozwagi brak."

9. Edyp był niezwykle pewny własnego zdania, nie dociera do niego, że to on zamordował Lajosa. Nie wierzy on słowom Terezjasza, który mówi: "którego szukasz, ty jesteś mordercą."

10. Edyp był jednak doskonałym analitykiem oraz syntetykiem, umiał on myśleć krytycznie, wiązać ze sobą poszczególne fakty i zdarzenia w pewną logiczną całość. .

11. Edyp bardzo kochał swoją żonę Jokastę i był bardzo względem niej w porządku. Opowiedział jej o swoim dzieciństwie, pokazując jej całą swoją duszę. Miał do niej olbrzymie zaufanie.

12. Edyp był bardzo uczciwy, konsekwentnie dążył do prawdy, jednak kiedy zrozumiał, jaka ona jest, przyznał się do grzechu ojcobójstwa i kazirodztwa, mówiąc: "Żyłem z kim nie przystało i swoich zabiłem."

13. Edyp był niezwykle sprawiedliwy, także względem własnej osoby. Osobiście wymierzył sobie karę, pomimo, że był władcą Teb i gdyby chciał mógłby jej uniknąć. Jednak jego sumienie nie pozwoliło by mu tak postąpić. Dokonał on na sobie aktu samookaleczenia i wybłagał Kreona, by ten kazał mu opuścić Teby. W ten sposób skazał siebie na kolejne pasmo nieszczęść oraz wieczną tułaczkę.

14. Historia Edypa ilustruje pojęcie ironii tragicznej. Los wyznaczył mu następującą funkcję: "zabijesz ojca i pohańbisz matkę." On wiedząc, że gdy tak postąpi, popełni straszny grzech, za wszelką cenę chciał tego uniknąć. Nie wiedział jednak, że losu nie da się oszukać, jest on z góry przeznaczony człowiekowi i słowa przepowiedni muszą się wypełnić.