Biblia, czyli święte księgi judaizmu i chrześcijaństwa, były inspiracją dla twórców późniejszych epok. W świętej księdze, znajdziemy wyznanie i świadectwo wiary w jednego Boga. Jest to wiara inna niż religie starożytnych Greków i Rzymian. Przede wszystkim, łączą się one z politeizmem, czyli wiarą w wielu bogów. Biblia, to źródło wiary w jednego Boga, czyli monoteizm.

Kultura europejska, ma duży związek z kulturą chrześcijańską, miała ona olbrzymi wpływ na twórczość w każdej dziedzinie artystycznej. Biblia, jest księgą natchnioną, która uczy jak żyć i postępować w życiu.

Kultura średniowieczna, pokazuje, rola Kościoła i religii, była dominująca. Odnosi się to nie tylko do kultury polskiej, ale całej Europy. Miała charakter uniwersalny i jednoczyła wszystkich chrześcijan.

Jednym z utworów, które były inspirowane Biblią, a powstały w średniowieczu jest "Bogurodzica". Zapis pieśni datuje się na 1408 rok. Pieśń cieszyła się dużą popularnością.

Dwie pierwsze zwrotki, kończące się zwrotem Kyrie eleison, należą do najstarszych. Do końca XV w. uważana była, za pieśń ojczystą - śpiewano ją, podczas wojny z Krzyżakami w 1410 roku.

Treścią "Bogurodzicy", są modlitewne prośby skierowane w pierwszej strofie do Matki Boskiej, w drugiej strofie do Bożyca, czyli Chrystusa, jako Syna Bożego.

Powstały również, dwie pieśni religijno - moralne, pt. " Pieśni Sandomierzanina". Powstały około XV w.

Pierwsza z nich, zwana "Pieśnią o siedmiu słowach Chrystusa na krzyżu" posiada 21 strof, i stworzona jest wokół tematyki siedmiu słów wypowiedzianych przez Chrystusa na krzyżu, a znanych z Ewangelii.

Druga zatytułowana jest "Pieśni o gniewie Pańskim", liczy 20 strof i jest katalogiem przykładów gniewu Bożego.

Następnym znanym utworem, są "Żale Matki Boskiej pod krzyżem". Uznawane jest jako arcydzieło średniowiecznej liryki polskiej. Tekst należy do wypowiedzi lamentacyjnych, tzw. skarg i żali. Opisuje przeżycia cierpiącej matki, która trzyma na kolanach zmarłego Syna. Rzeźba Michała Anioła pt. "Pieta", ukazuje ten dramat. Wiersz zbudowany jest na zasadzie tryptyku.

Powstało także dzieło apokryficzne, pt. "Rozmyślania przemyskie (Żywot Najświętszej Rodziny)". Utwór związany z wątkiem Świętej Rodziny, pochodzi prawdopodobnie z II poł. XV w.

W renesansie, wątki biblijne znajdziemy w twórczości Jana Kochanowskiego. Hymn, "Czego chcesz od nas, Panie za Twe hojne dary...". Ma charakter modlitewny, wylicza potęgę i dobroć Boga. Bóg jest Wszechobecny i pokazany jest jako twórca Świata.

Poemat "Zuzanna", powstał na motywie biblijnym, związanym ze Starym Testamentem. Związany był z historia młodej dziewczyny, która był podglądana podczas kąpieli.

Jan Kochanowski napisał także "Psałterz Dawidów", który był parafraza poetycką Księgi Psalmów Starego Testamentu. Twórca ukazuje w nim gamę różnych uczuć ludzkich. Psalmy Kochanowskiego, śpiewane były w kościołach, uznawane za pieśni religijne.

W baroku do Biblii, jako źródła inspiracji sięgał Daniel Naborowski. W swoim wierszu "Krótkość żywota", zastanawia się nad przemijalnością życia ludzkiego, propaguje pokorę wobec Boga.

Mikołaj Sęp Szarzyński w swoich sonetach "O krótkości i niepewności na świecie żywota człowieczego",

"O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem", oraz pieśni "O Bożej Opatrzności na świecie", pokazuje walkę z szatanem, jako element w życiu. Nawiązuje do Biblii, poprzez nawiązania do Boga i zachowania wobec niego, pełnego pokory. Uważał, że Bóg nie wyręcza nikogo w jego wyborach życiowych.

W oświeceniu, wzrosła świadomość estetyczna. Charakteryzuje go trójstylowość. Jednym ze styli jest klasycyzm, który odnosił się do wzorców antycznych. Biblię i kulturę antyczną twórcy oświeceniowi traktowali tak samo, nie wyróżniali żadnej z nich. Wykorzystywano watki biblijne, motywy, symbole i postacie.

Franciszek Karpiński jest autorem liryków: "Bóg się rodzi…", zbiór religijnych pieśni "Kiedy ranne wstają zorze…", modlitwy wieczornej "Wszystkie nasze dzienne sprawy…".

W romantyzmie, motywy religijne, nabrały nowego znaczenia. Dla twórców symbolika mesjanistyczna i rola Chrystusa w odkupieniu ludzi, była inspirująca.

Mesjanizm widoczny jest w twórczości Adama Mickiewicza. Bardzo wyraźnie uwidocznił się ten motyw w "Dziadach". Inspirując się budową i językiem biblijnym, poeta napisał po upadku powstania listopadowego "Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego". Inspiracje odnaleźć można również w liryce "Słowa Najświętszej Marii Panny".

Juliusz Słowacki w hymnie "Smutno mi Boże…", zwraca się bezpośrednio do Boga, któremu żali się na swój los. W utworze "Anioły stoją na rodzinnych polach…", nawiązuje do motywu aniołów i cierniowej korony. "Kiedy pierwsze kury śpiewają…", opisuje przemianę nocy w dzień. Podkreśla jedność świata na ziemi i niebie. Ludzie modlą się do Boga, a Pan wysłuchuje ich próśb.

Słowacki napisał poemat stylizowany na prozę biblijną pt. "Anhelli". Zastosował motywy religijne, zmartwychwstanie i ofiarę.

Inspirację biblijna odnajdziemy także w "Nie - Boskiej komedii", Zygmunta Krasińskiego. Poeta wprowadza motyw odkupienia, wizje Chrystusa i walkę Dobra ze złem.

W pozytywizmie, motyw biblijny odnajdziemy w powieści Henryka Sienkiewicza "Quo vadis". Prezentuje obraz starożytnego Rzymu, za panowania Nerona. Sienkiewicz wybrał ten okres w historii Rzymu, z powodu wątku historii i prześladowania chrześcijan. Na fundamencie rodzącej się nowej wiary w Jezusa Chrystusa, oparł pisarz swoją opowieść. Pisarz chciał uwidocznić wartość wiary i pokazać upadek pogańskiego Rzymu.

W Młodej Polsce, Jan Kasprowicz, napisał hymny, które nawiązują do wątku biblijnego. Należy do nich hymn "Święty Boże", przedstawia wędrówkę ludzi i przyrody do mogiły. Na czele idzie poeta, który prosi Boga o zmiłowanie nad ludźmi. "Moja pieśń wieczorna", to utwór sławiący Boga. "Hymn św. Franciszka z Asyżu", to hymn, który głosi zbawienie poprzez miłość i pokorę. Napisał jeszcze "Dies Irae", "Święty Boże", "Salome".

Tadeusz Miciński napisał utwór "Jam ciemny jest wśród wichrów płomień boży", ukazuje on antynomię dobra i zła, czyli Boga i diabła.

Jednym z dzieł przedstawiającym inspiracje biblijną w dwudziestoleciu międzywojennym jest "Mistrz i Małgorzata" Michaiła Bułhakowa. Wątek dziejów Chrystusa, jest równoległy z wątkiem Mistrza i Małgorzaty.

W literaturze współczesnej, również odnajdziemy nurt religijny.

Wisława Szymborska napisała wiersz "Na wieży Babel", oraz "Żona Lota", nawiązując do Starego Testamentu.

Zbigniew Herbert wątki religijne zamieścił w utworze "Ocalony".

Jednak wątek religijny przejawia się najbardziej w twórczości ks. Jana Twardowskiego. Cała jego twórczość poświęcona jest tej tematyce.

"List do Matki Bożej", to liryk w formie listu, który mówi o pięknie przyrody i harmonii świata.

"O maluchach", wiersz, który opisuje rozrabiające małe dzieci podczas kazania w kościele.

Utwór potępia sztuczne zasłuchanie przebywających na mszy ludzi.

"Stwarzał", utwór nawiązuje do biblijnego stworzenia świata przez Boga. Utwór spinają słowa "Bóg stwarzał świat i poznał, że jest wszechwiedzący".

Tadeusz Konwicki, napisał "Małą Apokalipsę", nawiązując w ten sposób do Apokalipsy św. Jana. Przedstawia w niej obraz końca świata. Pokazuje samozniszczenie człowieka, które dokonuje się codziennie w każdym z nas. Poszukiwanie sensu życia, przywodzi na myśl drogę krzyżową Jezusa Chrystusa.

Koncepcję końca świata opisuje także Czesław Miłosz w wierszu "Piosenka o końcu świata". Pokazuje w niej własna wizje końca świata, inspirując się tylko Apokalipsą św. Jana.

Andrzej Bursa napisał utwór "Modlitwa dziękczynną z wymówką". Poeta składa Bogu dziękczynienie za wszystko, co stworzył, robi mu tylko wymówkę "A dlaczego uczyniłeś mnie Polakiem?".

Motywy biblijne, są obecne w każdej epoce. Biblia jest tak silną inspiracją, że wielu twórców wykorzystuje motywy, w swojej twórczości. Stała się źródłem kultury europejskiej. Dla wielu ludzi stała się kodeksem moralnym. Jest zbiorem wzorców osobowych i postaw zachowań.

Wykorzystuje się jej wątki, w każdej dziedzinie sztuki.