Biblia jest kanonicznym zbiorem pism. Stanowi arcydzieło literatury powszechnej. Stanowi inspirację dla wielu twórców, niezależnie od wyznawanego przez nich światopoglądu. Głębię i urodę tekstu biblijnego stanowi bogactwo zawartych w nim treści oraz sposób przekazu, oparty na zrytmizowanym i pełnym symboliki języku i stylu, posługuje się także alegorią i metaforą. W Biblii przedstawione zostały liczne postawy zachowań ludzkich.
Pierwsi ludzie - Adam i Ewa byli nieposłuszni wobec Stwórcy. Nie mogli spożywać owoców z drzewa poznania dobra i zła. Jednak za namową szatana spróbowali owocu: a wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski. Zostali wygnani z ogrodu Eden. Od tej pory byli śmiertelni, doświadczali bólu i cierpienia, sami musieli starać się o to żeby przeżyć.
Kain i Abel byli synami pierwszych rodziców. Abel był pasterzem, a Abel zajmował się uprawą roli. Składali Bogu w ofierze owoce swej pracy. Bóg : wejrzał na Abla i jego ofiarę; na Kaina zaś i na jego ofiarę nie chciał patrzeć. Nie podobało się to Kainowi. Zabił Abla. Bóg za przelanie krwi brata ukarał Kaina, rola którą uprawiał miała nie dać mu więcej plonu, a Kain odtąd miał być tułaczem i zbiegiem.
Grzechy i krzywdy popełniane przez ludzkość nasilały się: Kiedy zaś Pan widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe, żałował, że stworzył ludzi na ziemi i zasmucił się. Wybrał człowieka, który był jedynym uczciwym człowiekiem. Nakazał mu wybudować arkę i zgromadzić całą rodzinę i zwierzęta. Bóg zesłał na świat potop, który miał oczyścić ziemię z niegodziwych ludzi. Bóg zawarł z ludźmi przymierze, którego symbolem była tęcza: Nie będę już więcej złorzeczył ziemi ze względu na ludzi, bo usposobienie człowieka jest złe już od młodości.
Bóg wystawił swego wiernego sługę Abrahama na próbę. Kiedy żona jego Sara urodziła mu długo oczekiwanego potomka - Izaaka, Bóg zażądał od Abrahama aby złożył w ofierze swego jedynego syna. Miał się ów czyn dokonać w kraju Moria. Abraham był gotów złożyć swego syna w ofierze jednak w ostatniej chwili Bóg zesłał Anioła, aby odwiódł Abrahama od tego czynu i złożył w ofierze jagnię.
Również Hiob wytrzymał próbę, której poddał go Bóg. Pomimo wielu klęsk jakich doznał, nie poddawał się. Nie wierzył przyjaciołom, którzy namawiali go aby zwątpił w Boga. Został za wierność wynagrodzony. Bóg zwrócił mu potomstwo, żonę i utracony dobytek.
Nowy Testament zawiera przypowieści, w których ukazane zostały postawy ludzkie. Jedną z nich jest przypowieść o synu marnotrawnym. Poprosił on ojca o należną mu część majątku. Opuścił dom rodzinny i roztrwonił pieniądze. Kiedy zobaczył swój upadek postanowił powrócić i przeprosić ojca. Ten przyjął go do siebie i wystawił ucztę na jego cześć. Nie podobało się to drugiemu synowi, jednak ojciec powiedział mu: Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się.
Inną przypowieścią, którą opowiadał Jezus, była przypowieść o miłosiernym Samarytaninie. Pewien człowiek, będąc w podróży został napadnięty przez zbójców. Ograbili go i dotkliwie pobili. Drogą przechodził kapłan, a potem lewita, jednak żaden z nich nie pomógł poszkodowanemu. Dopiero Samarytanin zawiózł go do gospody, pielęgnował go i postarał się o opiekę nad nim. Okazał miłosierdzie, pomógł w potrzebie. Taką postawę pochwalał Chrystus.
