Ze "Słownika terminów literackich":
"Epos jest jednym z głównych gatunków epiki. Obejmuje rozbudowane utwory, zazwyczaj wierszowane, ukazujące dzieje legendarnych lub historycznych bohaterów rzucone na tło wydarzeń przełomowych dla danej społeczności narodowej. Genetycznym źródłem eposu były mity, podania i baśnie utrwalające wyobrażenia na temat narodzin więzi i instytucji społeczno - narodowych, pamięć o doniosłych postaciach i zdarzeniach." W przypadku "Iliady" Homera przełomowym wydarzeniem była wojna trojańska; bohaterami zaś - Achilles, Menelaos, Agamemnon, Odyseusz, Hektor.
Cechami gatunkowymi eposu są:
1. Obecność inwokacji - czyli apostrofy, która jest umieszczona na początku eposu; jest on skierowana do jakiegoś bóstwa; jest prośbą o natchnienie. "Iliada zawiera zwrot do Muzy, która jest boginią, podającą pieśń: "Gniew, bogini, opiewaj Achilla, syna Peleusa".
2. Występują tutaj obok siebie dwa światy - boski ludzki, przeplatając się ze sobą i wiążąc; "Iliada" przedstawia światy, których rządzą takie same emocje - bogowie też są zazdrośni o zwycięstwo i dlatego pomagają czasem ludziom - Atena pomaga Achillesowi w walce z Hektorem; ważne są w eposie również uczucia ludzi - porwanie Heleny jest przyczyną wybuchu wojny.
3. Narratorem jest obiektywny obserwator, który ujawnia się jedynie na początku; potem cechuje go obiektywizm i dystans do rzeczywistości przedstawionej.
4. Charakterystyczny dla eposu jest Sty podniosły, patetyczny, który jest dostosowany do rangi przedstawionych zdarzeń - jest to widoczne przy opisie walki Achillesa i Hektora.
5. W eposie mamy do czynienia z opisami bardzo szczegółowymi, dokładnymi. Tak opisane są sytuacje, przedmioty, osoby i ich cechy. Niezwykłym przykładem takiego opisu jest tarcza Achillesa. Homer przybliża sytuację, w której została wykonana tarcza przez Hefajstosa; obraz, który jest wykuty w płaskorzeźbie na tarczy; szczegóły te można łatwo wyobrazić sobie - tarcza obrazuje sceny z życia salonowego, ale też ziemię, morze, miasto, w którym trwaj ślub, uczta, handel.
6. Liczne są sceny batalistyczne - przykładem jest scena pojedynku pomiędzy Achillesem, a Hektorem; oblężenia miasta; sceny bitew.
7. Porównania homeryckie - są właściwe stylowi Homera - polegają one na tym, że pierwszy człon jest króciutki, drugi, jest obszerny i może stać się osobnym epizodem, czy scenka. W "Iliadzie"za pomocą porównania homeryckiego opisane są przymioty Achillesa.
8. Występują retardacje, czyli momenty, w których akcja się zatrzymuje; narrator opisuje jakiś małoistotny szczegół, nieważny dla przebiegu akcji. Cele retardacji jest wzmożenie napięcia i oczekiwanie na rozwiązanie.
9. Występują retrospekcje, czyli spojrzenie wstecz i przypominanie przeszłości.
10. W eposie homeryckim stopą wierszowa jest heksametr. Jest on złożony z sześciu stóp; nie jest on możliwy do zrealizowania we współczesnym języku, ze względu na budowę wyrazów i inną ilość sylab.
