Można rzec, że motywy biblijne i antyczne nie tylko wzbogacają kulturę europejską, ale ją tworzą. Kultura europejska wyrosłą na bazie sztuko antyku oraz religijnym charakterze sztuki średniowiecza, obie te tradycje odegrały zasadniczą rolę w rozwoju kultury na starym kontynencie.
Sztuka antyczna to początki kultury w Europie, starożytni Grecy byli pierwszym plemieniem, które w Europie posiadało tak dalece rozwinięta kulturę i sztukę. Tu wzięła początek filozofia, tu rozwijała się literatura i nauki ścisłe. Tu wreszcie powstał teatr. Stopniowo osiągnięcia Greków zaczęli przyswajać sobie Rzymianie, naród zdobywców, który umiał korzystać z dobrodziejstw podbitych plemion. Kultura antyczna rozwijała się przez setki lat, na kontynencie europejskim [początkowo głównie w Grecji, następnie zaś w Rzymie. Sztuka starożytna święciła triumfy na wielu polach: literatury, malarstwa, rzeźby, architektury… Sztuka starożytna stała się kolebką całej europejskiej cywilizacji. Odkrycie na nowo dorobku starożytnych nastąpiło w Europie w XV i XVI wieku, czyli w latach odrodzenia. Wcześniej, w średniowieczu również czerpano z tej skarbnicy, jednak czyniono znacznie ostrożniej, obawiając się Hesji. Greckie wierzenia były przecież pogańskie, a sztuka antyczna nierozerwalnie wieża się z greckimi wierzeniami. Tym niemniej wielu antycznych filozofów i autorów czytywano także w wiekach średnich. Renesans przyniósł nowa falę fascynacji antykiem. Na nowo odkryto klasyczne piękno, które na stałe wdarło się do kultury europejskiej. Od czasu odrodzenia obserwuje się w rozwoju sztuki naprzemienne występowanie epok, nawiązujących do antyku i tych, skierowanych na nowoczesność, oryginalność i uczucie. Antyk jest racjonalny, harmonijny, pełen umiaru i klasycznego poczucia estetyki.
Drugim źródłem rozwoju sztuki europejskiej jest religia chrześcijańska, wpływ Biblii jest znacznie szerszy niż tylko udział samego Pisma Świętego w kształtowaniu się literatury i światopoglądu. Po antyku nastąpiło średniowiecze. Religia chrześcijańska zwyciężyła i zdominowała inne wierzenia. Antyczni bogowie olimpijscy zostali zapomniani, ich kult zanikł, a wraz z nim znaczna część antycznej sztuki. Chrześcijaństwo musiało jednak umacniać swa pozycję, toteż hierarchowie kościelni byli krytycznie nastawieni do pogańskiej sztuki. W średniowieczu sztuka była przede wszystkim chrześcijańska. Przyjęcie chrztu oznaczało wejście do wspólnoty chrześcijańskiej a także wejście do europejskiego kręgu kulturowego. Trzeba pamiętać, ze wszyscy wykształceni ludzie, byli przede wszystkim teologami, od nauki religii i prawa kościelnego zaczynała się wszelka edukacja. Toteż kultura i sztuka średniowieczna to przede wszystkim dorobek duchownych. Ale też świeccy twórcy sięgają najczęściej po motywy biblijne. Całkowicie zanikła tradycja wystawiani antycznych tragedii, teatr rozwijał się zupełnie innym torem, odtwarzano sceny z Pisma Świętego - mękę Pańską, czasem jasełka, pojawiały się też sceny z życia świętych.
Tak więc początki kultury to przede wszystkim czerpanie inspiracji z kultury antycznej i średniowiecznej, a więc z mitologii i Biblii. Współczesna sztuka również opiera się na tych podstawach, a ich znajomość jest podstawowym warunkiem sztuki w ogóle. Rozwój cywilizacji a w tym także kultury jest procesem ciągłym, polega na nawarstwianiu się kolejnych osiągnięć, osiągnięć odczytanie późniejszych wymaga poznania wcześniejszych. Mitologia i Biblia to podstawowe księgi, do których odwołują się kolejne pokolenia twórców, i które kształtują naszą świadomość kulturowa.
