Dramat grecki związany jest z obrzędami i świętami obchodzonymi na cześć boga Dionizosa. Dionizos, był bogiem winobrania. Były to najważniejsze święta dla starożytnych Greków. Obchodzono je bardzo uroczyście. Dzielono je na dwie części. Jesienią odprawiano tzw. Dionizje Małe. Obchodzono je na wsiach, gdzie w tym czasie otwierano naczynia z młodym winem. Śpiewano pieśni i organizowano zabawy ludowe. Dionizje Duże, obchodzono w miastach. Święta te były niemal igrzyskami teatralnymi, które trwały pięć dni. Do wielkich dramaturgów zaliczano Ajschylosa, Sofoklesa i Eurypidesa. Tespis był twórcą, który wprowadził pierwszego aktora, Ajschylos drugiego, Sofokles trzeciego. Dionizja Wielkie zapoczątkowały powstanie tragedii, jako gatunku, a Dionizja Małe komedii.
Tragedia grecka, składała się, z następujących części:
- prologos - pierwsza scena, która zapowiada wydarzenia, następuje przed wejściem chóru na orchestrę,
- parados - wejście chóru,
- epeisodia - są to części dramatu, podczas których następuje monolog, lub dialog aktorów,
- stasimon - komentarz akcji, część śpiewana przez chór,
- exodos - jest to pieśń końcowa, śpiewana przez chór, który opuszcza orchestrę.
Dramatem greckim, rządziły reguły.
- zasada trzech jedności: miejsca, czasu, akcji.
- istotą akcji był konflikt tragiczny, czyli "istnienie dwóch równorzędnych racji, pomiędzy którymi nie sposób dokonać wyboru".
- liczba aktorów występujących na scenie nie przekraczała trzech,
- w sztuce występowali tylko mężczyźni,
- aktorzy zakładali maski, kostiumy, stali na koturnach.
Tragedia "Antygona" Sofoklesa, przedstawia mit tebański, o rodzie Labdakidów. Akcja dramatu rozpoczyna się w momencie, kiedy Antygona, przeciwstawia się rozkazowi króla Teb Kreona, i postanawia pochować zwłoki swojego brata Polinejkesa, który został uznany zdrajcą. Tym samym przeciwstawia się prawu królewskiemu, królewskiemu spełnia prawa boskie, które nakazują pochować bliskich zmarłych. W ten sposób powstaje konflikt tragiczny, pomiędzy racjami Kreona i Antygony.
Antygona, stawia prawa boskie, nad ludzkimi. Uważa, że postąpiła słusznie. Kieruje się miłością, jaką darzyła swego brata, a także obawą przed bożą karą za niedopełnienie praw. Za swój czyn jest w stanie ponieść śmierć. Taki jest wyrok Kreona.
Kreon, uważa, że poddani powinni słuchać rozkazów władcy, nie powinni mu się przeciwstawiać. Nie należy stawiać na równi zdrajców, zdrajców osobami, które walczyły w obronie Teb. Zdrajca, musi być ukarany. Religia nie powinna ograniczać, władzy królewskiej. Kieruje się dobrem państwa i utrzymaniem autorytetu wśród poddanych. Kreon jest rządny władzy i nie widzi skutków swojego czynu. Przez swoje postępowanie, traci całą rodzinę.
