Przypowieść to gatunek literacki wywodzący się z Biblii, przypowieści zostały zawarte w Nowym Testamencie, są one sposobem przekazywania nauki chrześcijańskiej. Jezus posługiwał się przypowieściami, kiedy chciał wyjaśnić trudne kwestie dotyczące Bożych nakazów. Jezus głosił Słowo do prostych ludzi, większość z nich nie była wykształcona, nie znała literatury a tym bardziej filozofii. Przypowieści wyjaśniały trudne zagadnienia w sposób bardzo przystępny, a to za sprawą swej parabolicznej budowy, jest cechą charakterystyczna dla tego gatunku, e ma on wyraźnie rozwarstwione dwie płaszczyzny znaczeniowe. Ta dosłowna, fabularna odnosi się do prostych spraw, jest bliska doświadczeniu każdego człowieka, jej zrozumienie nie nastręcza żadnych trudności. Pod warstwą dosłowną kryje się warstwa metaforyczna, zawierająca właściwe przesłanie. Zdarzenia, postacie z planu fabularnego maja swoje odpowiedniki w wykładni metaforycznej, widać to bardzo wyraźnie na przykładzie przypowieści o siewcy, gdzie ziemia symbolizuje tych, którzy słuchają Słowa Bożego, zaś ziarno jest Bożą Nauką. Niektóre z biblijnych przypowieści są w tekście wyjaśniane, niektóre zaś pozostają do
Przypowieść z założenia jest fikcyjna, nie chodzi tu bowiem o przedstawienie jakiegoś zdarzenia, ale o objaśnienie prawdy Bożej. Toteż sama fabuła nie ma większego znaczenia, ważna jest treść, jaką ze sobą niesie warstwa metaforyczna.
PRZYKŁADY
a) "Przypowieść o synu marnotrawnym" fabuła przypowieści opowiada o ojcu, który miał dwóch synów. Młodszy z nich postanowił szukać szczęścia w świecie, zwabiony jego urokami zażądał od ojca swojej części majątku i opuścił rodzinny dom. Jednaka szczęścia w świecie nie znalazł, wiele grzeszył, stracił wszystkie pieniądze, w końcu nie miał już niczego, cierpiał straszny głód i z tęsknotą wspominał dom ojca. Wtedy postanowił wrócić, pragnął być sługą w domu ojca, by nie cierpieć głodu i poniżenia. Wrócił pełen skruchy, wiedział, że kiedyś postąpił źle żałował tego. Ojciec przyjął go z otwartymi ramionami, urządził dla niego ucztę, był szczęśliwy, że syn powrócił. Starszy syn uważał, ze to niesprawiedliwe, ze ojciec tak wystawnie wita młodszego syna, tego, który sprzeciwił się jego woli i roztrwonił majątek, wtedy ojciec odpowiedział mu, że cieszy się, bo myślał, ze stracił syna, a teraz go odzyskał. Wykładnia tej przypowieści jest następująca: wyrozumiały i kochający ojciec to sam Bóg, jego synowie to wierni, starszy syn jest posłuszny cały czas, młodszy zaś symbolizuje grzesznika. Jego powrót do domu jest nawróceniem się, powrotem do Boga, który cieszy się z każdej poprawy, z każdej duszy, która byłą umarła, a zwrócił się w stronę wiecznego życia.
b) "Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie" - Samarytanin jest podróżnym , który na swej drodze dostrzega rannego i ograbionego człowieka, człowiekiem tym jest Żyd, Samarytanie i Żydzi żyli w niezgodzie, jednak Samarytanin widzi w potrzebującym bliźniego. Udziela mu więc pomocy, zostawia go w najbliższej gospodzie, gdzie poleca go opiece właściciela, zostawiając jednocześnie pieniądze na kuracje rannego. Samarytanin reprezentuje tu godną podziwu postawę miłości bliźniego, która nie zważa na rasę ani wyznanie drugiego człowieka. Na tym polega prawdziwa wiara. Wcześniej tego samego człowieka mijali duchowni, jednak pozostali obojętni na jego cierpienie. Nie tego oczekuje Bóg.
c) "Przypowieść o siewcy" ma bardzo prostą fabułę, mówi o siewcy, który wyszedł na pole, jednak nie wszystkie ziarna wpadły w żyzną glebę, część z nich spadła na skałę i w ogóle nie wykiełkowała, część trafiła między osty, ziarno puściło pędy, ale inne rośliny szybko je zagłuszyły, inne upadły na drogę, skąd wydziobany je ptaki, ale niektóre nasiona padły na glebę i wydały plon jedne 30-krotny inne 60-krotny, a jeszcze inne 100-krotny. Ziarno to w tej przypowieści nauka Chrystusa, to on jest siewcą, który głosi Słowo Boże, glebą są serca tych, którzy go słuchają, wielu z jego uczniów wysłucha nauki i nie zrozumie, nie uwierzy, inni się zapalą, przyjmą ją z entuzjazmem, ale przeciwności losu skłonią ich do grzechu i odejścia od wiary, ale część z tych, którzy słuchają przyjmą te naukę i wydadzą plon.
