1. Epos dotyczy dziejów narodu lub jakiejś społeczności na tle przełomowych dla tej społeczności wydarzeń dziejowych.
2. Rozpoczyna się inwokacją - uroczystą, rozbudowaną apostrofą (zwrotem) do muzy lub bóstwa, by pomogło autorowi tworzyć opowieść.
3. Obowiązuje podział na Księgi lub Pieśni, epos jest pisany heksametrem.
4. Charakterystyczne dla niego środki artystyczne to: porównania homeryckie i stałe epitety. Porównania homeryckie są bardzo rozbudowane, a stałe epitety oznaczają, że bohater ma epitet, którym się go stale określa, np. Hera - wolooka, Achilles - prędkonogi.
5. w celu opóźnienia akcji lub przerwania jej w najbardziej emocjonującym momencie dla podniesienia napięcia autor eposu stosuje retardację i retrospekcję. Retardacja to opóźnienie akcji przez wprowadzenie szczegółowego opisu lub przytoczenie przemowy bohatera; retrospekcja to powrót do wydarzeń z przeszłości.
6. W eposie występuje obiektywny wszechwiedzący narrator, ukryty za światem przedstawionym.
7. Akcja eposu rozgrywa się na dwóch płaszczyznach - w świecie bogów i w świecie ludzi.
8. Często idealizuje się bohaterów epopei.
9. Nad bogami i ludźmi ciąży fatum, od wyroków którego nie ma odwołania.
10. Kompozycja eposu ma charakter epizodyczny.
