Pismo Święte to zbór wszystkich tekstów religijnych uznanych przez kościół za kanoniczne. Składa się ono z dwóch głównych ksiąg Starego i Nowego Testamentu. Stary Testament stanowi Pismo święte zarówno dla wyznawców judaizmu jak i chrześcijan, choć jego skład dla obu religii jest nieco inny. Katolicy uznają 73 księgi za święte i to one składają się na całokształt Biblii. Biblia jest księgą bardzo niejednorodna, zawiera dział różnych autorów, spisywane przez wieki, ich kształt ulegał przemianom przez wieki, między innymi za sprawą licznych przekładów. Teksty poszczególnych ksiąg były wielokrotnie redagowane i uzupełniane.
Stary Testament powstawał przez wieki, będąc zapisem historii narodu wybranego od stworzenia świata. Nowy Testament to zbór czterech ewangelii, Dzieje apostolskie oraz Apokalipsa świętego Jana. Wszystkie te teksty [powstały niedługo po śmierci Chrystusa i są zapisem Jego życia i nauk, a także dalszych losów kościoła pierwszych chrześcijan. Najmłodszym ze wszystkich tekstów jest Apokalipsa przypisywana Świętemu Janowi, choć najprawdopodobniej powstała już po jego śmierci w gronie jego uczniów.
Księgi biblijne były spisywane na różnych szerokościach geograficznych i przez różnych autorów toteż zapisywano je w różnych językach: greckim, hebrajskim, łacińskim. Wraz z rozpowszechnianiem się religii chrześcijańskiej pojawiło się zapotrzebowanie na przekład Pisma Świętego. Pierwsze tłumaczenia na język polski miały miejsce w średniowieczu, jednak obejmowały tylko fragmenty. Szczególnym powodzeniem cieszyła się pod tym względem Księga Psalmów, w XV powstał przekład przeznaczony dla królowej Jadwigi, jednak jego treść nie przetrwałą do naszych czasów, nieco później dokonano specjalnego tłumaczenia psałterza dla kolejnej żony króla Jagiełły, Zofii, ta wersja zachowała się do dzisiaj, jest ona określana jako Biblia szaroszpatacka, ponieważ odnaleziono ją w węgierskiej miejscowości Sárospatak .
Zainteresowanie przekładami Pisma Świętego znacznie wzrosło w okresie renesansu i wiązało się z ruchem reformacyjnym. Nowe wyznania takie jak luteranizm czy kalwinizm uznawała tekst Pisma Świętego za podstawę wiary, za coś, co każdy wierny powinien znać. W Biblii należało szukać odpowiedzi na wszelkie pytania odnośnie wiary, a że protestanci negowali konieczność pośrednictwa kapłana w kontakcie z Biblią, postulowali samodzielne jej czytanie. A ze tylko nieliczni znali języki klasyczne, konieczne stało się przełożenie tekstu Pisma Świętego na języki narodowe, tak by mogło ono dotrzeć do szerokich rzesz wiernych.
Od tamtego czasu powstawały liczne przekłady, każde wyznanie tworzyło własne i tak katolicy nazwali swoją wersje z roku 1561 Biblią Szarffenbergowską, kalwini mieli swoje przekłady, takie jak Biblia brzeska czy Biblia Radziwiłłowska, kalwinów latach 1571-1572 swojej translacji dokonali arianie i tak powstała Biblia nieświeska . w 1593 pracę nad kolejnym tłumaczeniem ukończył ksiądz Wujek, przekład ów był dominujący przez następne lata w religii katolickiej. Obecnie za najpopularniejsze wydanie uznaje się Biblię Tysiąclecia pochodzącą już z XX wieku (1965), opracowaną przez ojców benedyktynów.
