Pierwsza wojna światowa zakończyła się w roku 1918. Jednym ze zjawisk, które rozwinęły się po jej zakończeniu był totalitaryzm. Totalitaryzm to ustrój polityczny, o charakterze autorytarnym. Ustrój totalitarny oznacza, bezwzględną kontrolę wszelkich aspektów życia społecznego. Władza spoczywa tu zwykle w rękach jednej partii politycznej, partii która jest partią dominującą i rządzącą. Do głównych cech ustroju totalitarnego zalicza się miedzy innymi: jedną ideologię, jedną partię, kult jednostki, stosowanie przymusu politycznego oraz różnych represji, państwo policyjne, brak wolnych mediów, brak wolności wypowiedzi, gospodarka centralnie sterowana. Przykłady reżimów totalitarnych to nazistowskie Niemcy, Włochy oraz Związek Radziecki. Państwa te po zakończeniu pierwszej wojny światowej miały bardzo duże problemy gospodarcze oraz społeczne. Włochy były niezadowolone z korzyści, jakie przypadły im po zakończeniu wojny, w Związku Radzieckim triumfowali bolszewicy, zaś Niemcy na skutek postanowień traktatu wersalskiego, straciły dość spory procent swego terytorium. W owym czasie we Włoszech władzę sprawował Benito Mussolini, polityk, publicysta, który uchodzi za twórcę faszyzmu. Od roku 1925 władzę przejęła, powołana przez Mussoliniego, Wielka Rada Faszystowska. W Niemczech, gdzie coraz większą popularność zaczął zyskiwać Adolf Hitler, w roku 1933 cała władza przeszła w ręce NSDAP. W Związku Radzieckim natomiast panowała Wszech Związkowa Partia Bolszewików. Wszystkie trzy partie w cień usunęły inne ugrupowania polityczne, by w ten sposób sprawować władzę niepodzielnie. Opozycjoniści natomiast byli napiętnowani, represjonowani a nawet i zabijani. W Niemczech na przykład przeciwnicy polityczni umieszczani byli w specjalnych obozach koncentracyjnych. W czasie drugiej wojny świtowej obozy takie władze niemieckie zbudowały także na terytorium polskim i osadzały tam Żydów. W Związku Radzieckim opozycjonistów spotykała zwykle śmierć. Takie czystki miały miejsce między innymi w latach dwudziestych XX wieku. Co więcej każde z tych państwa posiadało swoja własną, oddzielną ideologię. We Włoszech, gdzie głównym celem była budowa nowego ładu społecznego, na bardzo dużą skalę wprowadzono roboty publiczne. Budowano autostrady, sieci komunikacyjne oraz wielkie gmachy użyteczności publicznej. W Niemczech natomiast szerokie kręgi zataczała ideologia nazistowska, która szerzyła nienawiść w stosunku do Żydów. Na czele każdego z państwa stał wódz, dyktator. W Niemczech na czele władzy stał Adolf Hitler, we Włoszech Benito Mussolini , zaś w Związku Radzieckim Józef Stalin. W owych czasach w państwach tych odrzucono pojęcie jednostki. Wszelkie plany czy decyzje podejmowane były z myślą o społeczeństwie. W Związku Radzieckim na przykład zostały wprowadzone wieloletnie plany, które miały na celu poprawę gospodarki kraju, we Włoszech powstały zrzeszenia, zaś Niemczech funkcjonowały roboty publiczne na rzecz państwa. Całkowicie odrzucono wszelkie zasady demokracji, zaś społeczeństwo zmuszone było poddać się zasadom wynikającym z danej ideologii. W ten sposób poszczególne jednostki czy grupy społeczne przestały mieć jakikolwiek wpływ na wszelkie decyzje związane z państwem i życiem społecznym. W celu szybszego przystosowania społeczeństwa do nowych warunków i ukształtowania nowej świadomości społecznej zamieniony został system oświaty. W Niemczech na przykład już od szkoły podstawowej wpajana była nienawiść i pogarda do narodu żydowskiego. W związku Radzieckim natomiast od najmłodszych lat dzieci uczono zasad działania aparatu partyjnego. Kształtowano w nich całkowita uległość wobec systemu państwa. Totalitaryzm, którego przykładami są systemy dawnych Niemiec, ZSRR oraz Włoch jest zatem taką formą rządów, w której obywatele są całkowicie podporządkowani władzy państwa. Władza ta ma ponad to charakter absolutny i przenika wszelkie aspekty życia społecznego. W systemie totalitarnym od obywateli wymaga się nie tylko absolutnego podporządkowania się władzy, ale także zaakceptowania panującej ideologii. Główną rolę odgrywają jednostki rządzące jak na przykład Stalin w ZSRR oraz Hitler w Niemczech. Zwykle uchodzą one za jednostki "nieomylne" i otoczone są swoistym kultem.
