Reforma Grabskiego - reforma walutowa wprowadzona 1 kwietnia 1924 r. w celu zwalczenia hiperinflacji.

Reforma Grabskiego - geneza

Po I wojnie światowej w Polsce obowiązywały różne systemy monetarne. W zależności od tego, pod jakim zaborem znajdowała się dana dzielnica kraju, w obiegu monetarnym posługiwano się marką niemiecką, koroną austriacką, rublem carskim i marką polską. 

W 1920 r. Sejm wprowadził jednolity system walutowy: markę polską. Sytuacja polityczna kraju, w szczególności wojna polsko - bolszewicka, doprowadziła do spadku wartości polskiej waluty. Początkowa inflacja przerodziła się 1924 r. w hiperinflację.

Reforma Grabskiego - istotne postanowienia 

Nowo wybrany premier Władysław Grabski, na podstawie udzielonych mu pełnomocnictw, przeprowadził gruntowną reformę skarbową.

Wprowadzono nową walutę - złotego, do którego emisji na wyłączność prawa posiadał Bank Polski. Wartość waluty oparto na parytecie złota wynoszącym 0,2903 grama złota za 1 złotego. 28 kwietnia 1924 r. Bank Polski rozpoczął skup marek po kursie 1,8 miliona marek polskich za 1 złotego.

Poza wprowadzeniem nowej waluty, Władysław Grabski ustalił jednorazowy podatek majątkowy, dokonał istotnych cięć w kosztach administracji publicznej oraz egzekucję danin publicznych (m.in. podatki, cło, opłaty).

Reforma Grabskiego - znaczenie 

Dzięki dokonanej reformie polska gospodarka ustabilizowała się, wzrósł eksport i produkcja.