W lutym roku 1919 zebrał się sejm ustawodawczy. Na naczelnika państwa powołano Józefa Piłsudskiego. Wybrani posłowie przystąpili do prac nad tak zwaną dużą konstytucją.

Problem I to stworzyć jednolite, nowe prawo dla całej odrodzonej Polski - nie został on do 1939 roku rozwiązany.

Problem II to bardzo duże zróżnicowanie narodowościowe. Tylko 69% społeczeństwa stanowili Polacy, zaś reszta to były mniejszości narodowe takie jak: Ukraińcy-14%, Niemcy, Białorusini, Żydzi-3,5%.

Problem III to kwestia wyznaniowa - mocarstwa ościenne mogły próbować ingerencji w sprawy tychże mniejszości.

Problem IV: gospodarczy. W zaborze austriackim panowała wielka bieda, w rosyjskim były tereny doszczętnie zrujnowane w wyniku wojny a przemysł był mizerny, w zaborze pruskim istniał dosyć rozwinięty przemysł oraz rolnictwo.

Problem V to brak kolejowych połączeń między poszczególnymi częściami kraju - a była to podstawa.

Problem VI zaś to ludzka mentalność. Mieszkańcy pruskiego zaboru mieli głęboki szacunek dla prawa, natomiast mieszkańcy rosyjskiego zaboru to w dużej mierze byli cwaniacy i kombinatorzy, nie szanujący prawa, w austriackim dbano o polskie sprawy.

Problem VII to walka polityczna. Albowiem część działaczy była skupiona wokół Józefa Piłsudskiego, a inna część wokół tzw. Narodowej Demokracji, wówczas przekształconej w Związek Ludowo-Narodowy (popierał ich PSL-Piast) - trwała zawzięta rywalizacja pomiędzy nimi w czasie tworzenia nowej konstytucji.

Konstytucja Marcowa - przyjęta ona została 17 marca 1921 - pomimo istniejącej rywalizacji była to dobra demokratyczna konstytucja, zaczynała się od słów: "my naród polski".

Zasady konstytucji marcowej:

a) parlament wybierany demokratycznie - cenzus wieku (bez jakichkolwiek politycznych pobudek); do sejmu-21 lat, do senat- 30 lat,

b) wybierać miano 444 posłów oraz 111 senatorów,

c) sejm większością głosów mógł odrzucić postanowienia senatu,

d) władzę wykonawczą posiadał prezydent, wybierany co 7 lat przez zgromadzenie narodowe czyli sejm oraz senat - wybierali prezydenta,

e) prezydent miał reprezentować państwo, mianował premiera oraz ministrów, miał prawo nadawać ordery, w wypadku gdy prezydent nie mógłby sprawować swej funkcji przejąć ją miał marszałek sejmu,

f) wszyscy obywatele posiadali prawo do czynnego uczestniczenia w politycznym życiu państwa, a także prawo do darmowej nauki na szczeblu szkół podstawowych,

g) artykuł 114 mówił o tym, że w Polsce wszystkie religie są równe, ale religia katolicka jest najważniejszą z nich.

Wprowadzanie w życie konstytucji trwało prawie rok. Ostatnim aktem tego były wybory prezydenckie.

To Zgromadzenie Narodowe miało wybrać nowego prezydenta. Najpierw w roku 1922 miały miejsce wybory zarówno do sejmu jak też do senatu zgodnie z zasadami marcowej konstytucji. Rozgrywało się to podczas ostrej politycznej walki. Dnia 9 grudnia 1922 roku odbyły się wybory prezydenta. Było aż pięciu kandydatów, jednak nie było pośród nich Józefa Piłsudskiego. Wiedział on bowiem, że nie posiadałby jako prezydent wielu uprawnień dlatego postanowił na pewien czas odejść z politycznego życia. Kandydatami na prezydenta byli: Stanisław Wojciechowski - reprezentant centrum, pochodził z PPS-u; obojętny politycznie Gabriel Narutowicz, naukowiec; hrabia Zamojski - reprezentant prawicy, miał znikome szanse na zwycięstwo w wyborach, nie mógł w ogóle liczyć na wsparcie ze strony chłopów; Ignacy Daszyński - reprezentant lewicy. Mniejszości narodowe również wystawiały własnego kandydata.

Przebieg głosowania: ilu wystawiono kandydatów tyle potem było przeprowadzonych tur głosowania. Odpadł Stanisław Wojciechowski oraz kandydat mniejszościowy (popierający go oddali głosy na Narutowicza). Gabriel Narutowicz został wybrany pierwszym prezydentem w Drugiej Rzeczpospolitej. Niestety przeciwko Narutowiczowi wystąpiła Narodowa Demokracja. Tłumaczyli to w taki sposób, iż prezydentem Polski nie może być człowiek, o którego wyborze przeważyły głosy niepolskiej części społeczeństwa - tzn. mniejszości. Prezydent Narutowicz musiał zostać zaprzysiężony. Wraz z premierem Nowakiem uczestniczył w uroczystym przejeździe, w czasie którego obrzucony został błotem. Dotarł jednak do gmachu i tam złożył przysięgę. Dnia 11 grudnia 1922 roku został prezydentem.

Musiał teraz utworzyć nowy rząd. Nowak zrezygnował z pełnionej funkcji premiera, zaś inni obawiali się współpracować z nim, dlatego szukał polityków mniej znanych. I to był problem. Musiał również się bronić przed atakami ze strony Narodowej Demokracji. Niestety dnia 16 grudnia 1922 roku został zamordowany podczas otwierania wystawy w warszawskiej Zachęcie. Zamachu tego dokonał niejaki Eligiusz Niewiadomski - fanatyczny zwolennik Narodowej Demokracji. Śledztwo wykazało, iż był on człowiekiem niezrównoważonym psychicznie. Za ten czyn został w 1923 roku powieszony. I znów trzeba było dokonać wyboru nowego prezydenta. Tym razem został nim 20 grudnia roku 1922 Stanisław Wojciechowski. Zaś zamiast Nowaka premierem zostaje Sikorski. Józef Piłsudski w tym czasie osiadł w swojej willi w Sulejówku. Przebywał tam w odosobnieniu oraz czekał na właściwy moment, by znów wkroczyć na polską scenę polityczną.