Mimo że II wojna światowa zakończyła się ostatecznie klęska Trzeciej Rzeszy, to jednak zanim do tego doszło wojska niemieckie odnosiły spore sukcesy militarne. Jedną z przyczyn były fakt, że Niemcy do wojny byli przygotowani. Rozgoryczenie postanowieniami traktatu wersalskiego (nazywanego przez Niemców "dyktatem wersalskim") spowodowało, że w społeczeństwie niemieckim panowały nastroje rewizjonistyczne (odwetowe). W 1933 r. do władzy doszedł Adolf Hitler, a nadrzędnym celem jego polityki stało się uczynienie z Niemiec hegemona w Europie. Wbrew postanowieniom traktatu wersalskiego Hitler przystąpił do rozbudowy armii. 9 marca 1935 r. ogłosił stworzenie lotnictwa wojskowego, które w rzeczywistości już istniało. 16 marca 1935 r. ogłosił wprowadzenie powszechnej rocznej służby wojskowej (od 24 sierpnia 1936 r. trwała ona już dwa lata). W wyniku tego miało powstać 12 korpusów, 36 dywizji, łącznie 550 tysięcy żołnierzy. Stanowiło to jawne złamanie przez Niemcy postanowień traktatu wersalskiego, który ograniczał liczebność niemieckiej armii do 100 tysięcy żołnierzy. Przy czym mieli to być żołnierze zawodowi. Ponadto traktat wersalski zakazywał Niemcom posiadania lotnictwa i floty podwodnej. Flota niemiecka została ograniczona do sześciu jednostek i kilku jednostek mniejszych jednostek ochrony wybrzeża. Ponadto Niemcy nie mogli produkować niektórych rodzajów broni. Tymczasem Hitler stale rozwijał przemysł zbrojeniowy. Kolejnym złamaniem postanowień traktatu wersalskiego była remilitaryzacja Nadrenii. Decyzją traktatu wersalskiego pięćdziesięciokilometrowy pas na prawym brzegu Renu miał być zdemilitaryzowany. Miało to zapewnić bezpieczeństwo Francji. 7 marca 1936 r. Hitler zadecydował o wprowadzeniu wojsk niemieckich na ten teren, co oznaczało remilitaryzację Nadrenii. Zatem pierwszym czynnikiem decydującym o powodzeniu Trzeciej Rzeszy w czasie II wojny światowej była liczna i świetnie uzbrojona armia oraz fakt, że Niemcy (jako agresor) były do wojny doskonale przygotowane.

Kolejnym czynnikiem było, według mnie, niezdecydowane działanie ze strony państw Zachodnich, które ujawniło się jeszcze w okresie międzywojennym. Państwa Zachodnie bezczynnie przyglądały się zbrojeniom Niemiec, remilitaryzacji Nadrenii, Anschlussowi Austrii i zgodziły się na aneksję Sudetów przez Trzecią Rzeszę. Ta polityka ustępstw spowodowała, że Hitler poczuł się niezwykle pewnie i to przekonanie w swoją przewagę dało mu wiarę w zwycięstwo i śmiałość w realizowaniu planów. Choć już 3 września 1939 r. Wielka Brytania i Francja wypowiedziały wojnę Niemcom, to jednak nie podjęły one żadnych działań, które mogłyby powstrzymać Hitlera. Dały mu czas na reorganizację armii i przygotowanie uderzenia w kierunku zachodnim. Do maja 1940 r. trwała zatem tak zwana "dziwna wojna".

W kampanii wrześniowej 1939 r. przeciwko Polsce o zwycięstwie Niemców zadecydowała przede wszystkim przewaga militarna. Niemcy dysponowali 1,8 miliona żołnierzy, 1,5 tysiącem czołgów i ponad 2 tysiącami samolotów. Wyposażenie niemieckiej armii było nowoczesne i sprawne. Tymczasem Polacy do obrony swego kraju wystawili wprawdzie 1,25 miliona ludzi, jednak polska armia nie była tak dobrze wyposażona jak wojska niemieckie. Dysponowała znacznie mniejszą ilością czołgów (300) i samolotów (400). Ponadto Niemcy wykorzystali atak przez zaskoczenie, sprzyjało im też ukształtowanie polskich granic (Niemcy zaatakowały Polskę z zachodu, północy i południa). Takiej przewagi Niemcy nie mieli na Zachodzie. Ale to Niemcy byli agresorami i w pełni potrafili wykorzystać siłę uderzeniowa wojsk pancernych. Koncepcja tak zwanej wojny błyskawicznej (Blitzkrieg) dawała przewagę Niemcom. Niemcy potrafili wykorzystywać zasoby państw okupowanych na rzecz prowadzenia wojny. Ponadto wojsko niemieckie było doskonale wyszkolone i posiadało wysokie morale. Niemcy przekonani o swojej wyższości rasowej byli społeczeństwem karnym i całą swoją aktywność na polu gospodarczym podporządkowali wojnie. Lansowana przez Hitlera koncepcja wojny totalnej zakładała, że aby wojna była skuteczna, to ma ona dotykać także ludność cywilną pokonanego kraju. W tym celu na okupowanych ziemiach wprowadzano terror i represje wobec cywilów. Nieposłuszeństwo było surowo karane. Ponadto tworzono obozy koncentracyjne, do których zsyłano ludność podbitych krajów. Hitler dążył do fizycznego wyniszczenia i eksterminacji całych narodów. W pierwszej kolejności zlikwidowani mieli być Żydzi. Polacy, uznani za rasę niższą, mieli stanowić tania siłę roboczą na usługach trzeciej Rzeszy. Niszczono polskie elity intelektualne (aresztowanie profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego), niszczono i rabowano polskie dobra kulturalne. Więźniów zmuszano do niewolniczej pracy na rzecz Trzeciej Rzeszy. Przykładem bezwzględności, z jaką Niemcy karali wszelkie przejawy nieposłuszeństwa niech będzie los Warszawy, którą po powstaniu 1944 r. Niemcy doszczętnie zniszczyli, a powstańców wymordowali.

Podsumowując można stwierdzić, że na niemieckie sukcesy w trakcie II wojny światowej złożyło się kilka czynników. Po pierwsze, to Niemcy byli agresorem i byli do wojny świetnie przygotowani, po drugie, posiadali liczną, dobrze wyszkoloną i świetnie uzbrojoną armię. Po trzecie, byli zdeterminowani do walki, podczas gdy państwa zachodnie nie potrafiły działać w sposób zdecydowany. Wreszcie po czwarte, na podbitych ziemiach Niemcy stosowali terror i niezwykle brutalną politykę represji.