Faszyzm

Faszyzm powstał we Włoszech i prowadził do przejęcia władzy w celu utworzenia państwa totalitarnego. Mussoluni w 1919 r. założył związki kombatanckie, które przypominały tradycję starożytnego Rzymu. Przykładem na to stał się gest wzniesienia prawej ręki w znaczeniu pozdrowienia. Organizacja ta z czasem przerodziła się w Narodową Partię Faszystowską w 1921 r. Zdobyła ona popularność we Włoszech w 1922 r. dzięki czemu Benito zdobył władzę w państwie, przekształcając je w kraj faszystowski. Ostrzejszą wersją faszyzmu włoskiego był nazizm w Niemczech, który do 1935 r. nawiązywał i czerpał inspirację z ideologii Mussoliniego. W kolejnych latach sytuacja się odmieniła i Hitler wywierał wpływ na faszyzm włoski. Poza Niemcami i Włochami ideologie faszystowskie pojawiały się również w Wielkiej Brytanii, Francji, Austrii, Finlandii, Polsce, a także w niektórych państwach Ameryki Łacińskiej. W czasie trwania II wojny światowej partie faszystowskie rządziły w Chorwacji, Słowacji, Rumunii oraz na Węgrzech. Natomiast w Portugalii i Hiszpanii rządziły władze autorytarne, które były podobne do partii faszystowskich. Przyczyną rozwinięcia się faszyzmu był sprzeciw społeczeństw, które zostały pokonane w I wojnie światowej. Narody te nie umiały pogodzić się z porażką oraz z postanowieniami w Wersalu po zakończeniu wojny. Na podatny grunt idee faszystowskie szczególnie wstąpiły we Włoszech i Niemczech. Otwarcie sprzeciwiały się one demokracji, liberalizmowi, kapitalizmowi, bolszewizmowi, humanizmowi, indywidualizmowi, chrześcijaństwu, komunizmowi, pluralizmowi parlamentarnemu. Faszyści uważali się za jedynych, którzy mają rację, dlatego należało wierzyć tylko w ich poglądy. Filozofia faszyzmu we Włoszech opierała się imperializmie włoskim, który zainicjował Crispiego oraz na nacjonalistach XIX w. jak Pareta, Sorela, czy Machiavelle. W Niemczech natomiast faszyzm opierał się na poglądach Gobineau, Chamberlaina, Nietzschego i Wagnera.

Najważniejszym punktem ideologii faszystowskiej było nawiązanie do historii swego państwa oraz spojrzenie na swoją rasę jako wyższą od innych. Poza tym w koncepcji tej wynikiem złej sytuacji w państwie byli wrogowie, których upatrywano w liberałach, demokratach, komunistach i Żydach. Wojna prowadzona z tymi przeciwnikami była wpisana w ideologię faszystowską, aby mogła rozszerzać się po całym świecie. Program ruchu faszystowskiego czerpał wiele z idei socjalistycznych przykładem na to jest: zlikwidowanie podziałów klasowych, usunięcie kapitalizmu, zapobieganie bezrobociu w wyniku wprowadzenia robót publicznych, czas pracy nie miał przekraczać ośmiu godzin. Faszyści zyskali dzięki temu przychylność społeczeństwa w budowaniu swojego państwa.

Na czele państwa faszystowskiego stała jedna partia, która poprzez policję polityczną ingerowała we wszystkie sprawy publiczne, prywatne, kulturę oraz w oświatę. Do niej, także należało jedynie stanowienie prawa w kraju. Na czele państwa faszystowskiego stał wódz, który w języku włoskim oznaczał duce. Pełnił on najważniejszą funkcję w jedynej partii, stał na czele armii oraz był najwyższym sędzią. Duce kształtował moralność i etykę ludzi, którymi rządził, sam decydował kto jest wrogiem partii. W celu utrzymania porządku w państwie wprowadzał terror, doprowadzał do masowych morderstw w wyniku, których zginęło miliony osób.

Po zakończeniu działań wojennych w 1945 r. odkryto prawdę o faszyzmie przez co został potępiony i stracił na popularności. Mimo, że istniał w dalszym ciągu po II wojnie światowej to już nie przybierał takich rozmiarów. Do partii faszystowskich, które powstały w drugiej połowie XX w. zaliczyć możemy Narodowodemokratyczną Partię Niemiec oraz Partię Republikanów, Ruch Społeczny we Włoszech, Amerykańska Partia Nazistowska w Stanach Zjednoczonych, Front Ludowy we Francji. Partie te obecnie są nazywane neofaszystowskimi i w swoich szeregach posiadają przede wszystkim młodzież, która sprzeciwia się bezrobociu i stagnacji gospodarczej.

Nazizm zwany także hitleryzmem

Nazizm jest to ruch polityczny, który powstał w 1919 r. i nawiązuje do narodowego socjalizmu. Swą nazwę wziął od swojego wodza Adolfa Hitlera. W 1933 r. przejął on władzę w Niemczech, a następnie wprowadził reżim zwany III Rzeszą. Nazizm był wymierzony przeciwko postanowieniom traktatu wersalskiego, trudnej sytuacji gospodarczej, która się pojawiła w kilka lat po wojnie, liberalizmowi, systemowi wielopartyjnemu, demokracji, marksizmowi, komunizmowi, pacyfizmowi, chrześcijaństwu oraz innym kościołom. Na czele partii faszystowskiej NSDAP w Niemczech stał Adolf Hitler, który od samego początku dążył do obalenia rządów Republiki Weimarskiej. Idee ruchu nazistowskiego powstały w 1920 r. zapoczątkowane przez Federa, a rozwinął je Hitler w swojej książce "Main kampf", która powstała w 1925 r. oraz Rosenberg. Hitleryzm dążył do podporządkowania człowieka we wszystkich jego poczynaniach, oznaczało to lojalność i posłuszeństwo wobec NSDAP. Ponadto nawiązywał do rasizmu, uważając wyższość rasy aryjskiej nad wszystkimi innymi. Siła i walka należały do najważniejszego prawa społecznego, które zmierzało do zdobycia przestrzeni życiowej. Za wrogów przez nazistów uważano Żydów, komunistów, liberałów oraz socjaldemokratów. Podobnie jak w faszyzmie włoskim, nazizm w Niemczech nawiązywał do idei socjalistycznych dzięki czemu znaczną część społeczeństwa poparła Hitlera w wyborach. Od wygranych wyborów przez nazistów w 1933 r. do 1945 r. panowała w Niemczech jedyna partia nazistowska NSDAP, na której czele stanął wódz Adolf Hitler. Stanowił on najwyższą osobę w państwie III Rzeszy. W ciągu 12 lat swego panowania wprowadził terror i bezprawie wobec wszystkich wrogów nazizmu, uzasadniał w myśl swojej ideologii wywołanie II wojny światowej oraz masowych zbrodni dokonanych w czasie jej trwania. Przegrana wojna przez Niemców zakończyła w ich kraju sprawowanie władzy przez nazistów, wielu z nich zostało poddanych pod sąd za zbrodnie, których dokonali. Po II wojnie światowej od czasu do czasu powstają ruchy, które nawiązują o idei nazizmu. Nazywane one są partiami neonazistowskimi.

Różnica między faszyzmem, a nazizmem

Faszyzm oraz nazizm miały podobne idee i zaczęły się pojawiać początkowo wśród kombatantów, którzy byli niezadowoleni z postanowień traktatu wersalskiego po zakończeniu I wojny światowej. Oba ruchy bazowały na ideologii nacjonalizmu, socjalizmu i syndykalizmu. Podobnie kształtowała się idea władzy w postaci wodza, który stał na czele państwa, usuwano opozycję parlamentarną, aby istniała jedynie partia faszystowska, wprowadzano propagandę. W Niemczech najwyższą osobą w partii nazistowskiej był Adolf Hitler, a we Włoszech Benito Mussolini. Największa różnica między faszyzmem, a nazizmem wynikała z wdrażania tych idei w życie. Włoski faszyzm nawiązywał tylko do stworzenia imperium włoskiego, lecz nigdy nie wprowadził swego pomysłu w czyn. W Niemczech naziści doprowadzili do wprowadzenia idei faszystowskich w czyn doprowadzając do wybuchu II wojny światowej. Podobnie sprawa miała się w stosunku do wymordowania ludności żydowskiej, hitlerowcy doprowadzali do masowych mordów tego narodu we wszystkich podbitych przez siebie państwach. Włosi natomiast ograniczali się tylko do piętnowania Żydów bez stosowania wobec nich krwawego terroru.