W trakcie wywołanej przez Augusta II wojny domowej w Rzeczpospolitej, zarówno król jak i szlachta zaczęli się opowiadać za mediacją Piotra I. Armia rosyjska wkroczyła więc na Litwę, a warunki pokoju przedstawił stronom poseł carski. 1.02.1717r. przyjęto podczas jednodniowego sejmu traktat pacyfikacyjny, który został podpisany w Warszawie. Sejm ten zapisał się w historii jako sejm niemy, ponieważ w obawie przed zerwaniem obrad, nikomu nie przyznano prawa głosu.
Postanowienia sejmu wzmocniły podstawowe składowe ustroju Polski, co przekreśliło nadzieje Augusta II na powołanie sasko-polskiej unii realnej. Zniesiono samowolę hetmanów, a kwestie armii i skarbu ponownie znalazły się w rękach państwa. Uchwalono także stałe podatki, które miały wspierać zawodową armię. Liczebność wojska wynosić miała 24tys. żołnierz-18tys. w Koronie, a 6tys. na Litwie. W rzeczywistości na terenie kraju wystawiono w sumie 12tys. żołnierzy.
Uchwały Sejmu Niemego przywróciły w Polsce i Litwie niezbędne bezpieczeństwo wewnętrzne, ale nie zapewniły skutecznej ochrony przed wrogą agresją. Do prowadzenia polityki zagranicznej niezbędna była wówczas silna armia.
Sejm ten ustalił na okres półwiecza ustrój Rzeczpospolitej. W społeczeństwie utrwaliła się niestabilna równowaga pomiędzy szlachtą i monarchą. Rosja uznała się za gwarantkę powyższych uchwał, ze względu na podpis carskiego posła widniejący pod traktatem pacyfikacyjnym.
