DATY I wydarzenia:
W 1696 roku-umiera ówczesny król państwa polskiego Jan III Sobieski. Szlachta zmuszona jest rozpocząć procedury przeprowadzenia wolnej elekcji.
W 1697 roku rozgrywa się spór pomiędzy dwoma pretendentami do tronu polskiego: Condim oraz Fryderykiem Augustem Wettinem, będącym księciem -elektorem saskim.
W 1697 roku Fryderyk August Wettin przywdziewa koronę króla państwa polskiego. Nowy władca był wyznawcą protestantyzmu, jednak w chwili koronacji automatycznie został ochrzczony w wierze katolickiej. Jednocześnie zaskarbił sobie względy i przychylność Stolicy Apostolskiej.
Rok 1697 to czas, kiedy zawiązuje się także Unia Personalna Polski z Saksonią. Podkreślić trzeba, że jest najczarniejszy okres w ówczesnych dziejach państwa polskiego. Unia ta, uczyniła jednym - dwa, różne organizmy polityczne, państwowe i społeczne. Saksonia- uchodziła za kraj wspaniale prosperujący pod względem gospodarczym, Rzeczpospolita zaś pogrążona była w ogromnym regresie gospodarczym. Zdecydowana większość społeczeństwa saksońskiego była wyznawcami protestantyzmu, Polska zaś uchodziła za kraj w stu procentach katolicki. Motorem napędowym Saksonii był stan mieszczański a w Polsce zaś zacofany szlachecki. Tron saksoński ograniczały przywileje stanowe i był tronem dziedzicznym , a więc silniejszym; w Polsce bowiem funkcjonował tron elekcyjny.
Unifikacja dwóch nowych konstruktów politycznych była niezwykle trudna. August, w chwili objęcia polskiego tronu, dążył do realizacji osobistego projektu. A mianowicie chciał doprowadzić swój ród Wettinów do rangi jednej z przodujących w ówczesnej Europie -dynastii. Medium, umożliwiającym urzeczywistnienie jego planu miał być polski tron. Stąd też zmuszony był zmodyfikować formułę ustrojową Rzeczypospolitej. Wypełnienie tego zadania pochłonęło cały okres jego rządów i zwieńczone zostało fiaskiem. Władca usiłował wzmocnić swoją pozycję przez realizację trzech celów : 1) przy użyciu wojska saskiego, stacjonującego na terenach Rzeczypospolitej; 2) przez odzyskanie ziem odebranych Polsce przez państwa ościenne; 3) pełna kooperacja i partnerstwo z sąsiednimi krajami. Osiągnięcie zamierzonych celów, okazało się jednak niemożliwe. Mimo to, król znalazł inne wyjście z tej patowej sytuacji, w 1699 roku uwikłał wyniszczone państwo polskie w nowe działania wojenne, trwające blisko 21 lat. Tego samego roku, zawiązano tak zwaną "Ligę Północną", złożoną z takich oto państw :Saksonia, Brandenburgia, Dania, Rosja.Nowopowstała organizacja stawiał sobie za cel grabież i rozdział nadbałtyckich własności terytorialnych Szwecji (w rzeczywistości jednak wojna toczyła się przeciwko państwu szwedzkiemu).
Trzecia wojna północna ( odbywająca się między 1699 a 1721 rokiem) zakończyła podpisaniem aktu pokojowego w Nystad. Dalej , w 1704 roku dochodzi do zawiązania konfederacji wielkopolskiej (warszawskiej), w czasie trwania której August II Mocny zostaje zdetronizowany, zaś nowym władcą Polski obrano Stanisława Leszczyńskiego. Uzależnił on Polskę całkowicie od Szwecji, czemu dał wyraz tego w roku 1705, kiedy to podpisał układ z królem Karolem XII, na mocy którego Rzeczpospolita zrzekała się praw do obszaru Kurlandii i Inflant, otrzymując w zamian protekcję państwa szwedzkiego. W 1704 roku zawiązana zostaje jeszcze jedna konfederacja - tzw. "sandomierska" zorganizowana przez zwolenników Augusta II Mocnego. Pod naporem Szwecji, odnoszącej coraz to donioślejsze zwycięstwa i triumfy, w 1706 roku August II Mocny abdykował, zrzekając się praw do tronu polskiego. W roku 1709 militarne siły państwa szwedzkiego zostają totalnie rozgromione przez Rosję, w bitwie pod Połtawą na Ukrainie. Na terytorium państwa polskiego wraca ponownie August II Mocny i w tym samym roku jeszcze, ponownie przejmuje władzę w swoje ręce. W 1715 roku zostaje zawiązana kolejna konfederacja przeciw królowi, tym razem w Tarnogrodzie.
