Tak zwany okres napoleoński przyniósł ówczesnej Europie wiele nowych idei a także ustrojowych rozwiązań. Jedną z podstawowych zmian stało się wprowadzenie nowego Kodeksu Cywilnego przez Napoleona. Zgodnie z nim:
1. Wszyscy spośród obywateli byli wobec prawa tak samo równi.
2. Wszyscy też byli osobiście wolni.
3. Każdy miał prawo do nienaruszalność jego własności.
Stwierdzono, iż wszelaka własność jest nienaruszalnym oraz świętym prawem. Wówczas własność rozumiano na wzór rzymski (jako rozszerzenie osobowości, podstawą wolności oraz wartością jest własność).
Napoleońska Europa przyniosła własność i wolność. Kodeks napoleoński likwidował własność podzieloną (to znaczy, że różne osoby posiadają różne uprawnienia w stosunku do tej samej własności) na rzecz pełnej, prywatnej własności.
Kodeks wprowadzał także świecki charakter instytucji małżeństwa, czyli śluby cywilne a także rozwody. W polskich warunkach akta stanu cywilnego prowadzone były przez Kościół katolicki.
Kodeks napoleoński również bardzo wyraźnie podkreślał rolę mężczyzny oraz ojca rodziny, przede wszystkim w majątkowych sprawach (kobieta niestety nie mogła dysponować swobodnie własnym mieniem). Wszystkie kraje znajdujące się w orbicie napoleońskich wpływów otrzymały konstytucje, które wzorowane były na francuskiej konstytucji z trójpodziałem władzy, obywatelskimi swobodami (to jest dostęp do wszelkich urzędów jak to było w Księstwie Warszawskim). Wskazano również w kodeksie, iż źródłem wszelkiej władzy jest społeczeństwo: stąd cesarz Francuzów, nie zaś cesarz Francji. Napoleon z Watykanem zawarł umowę nazwaną concordatem (concordia znaczy zgoda). Była to wzorcowa umowa pomiędzy państwem świeckim a apostolską stolicą, gdzie obydwie strony określiły swe uprawnienia i swe powinności. Podkreślona była równość między umawiającymi się stronami.
Okres napoleońskich wojen rozprzestrzenił po całej Europie idee francuskiej rewolucji.
Idee oraz wartości wiedeńskiego kongresu:
Kongres wiedeński swoje obrady rozpoczął w 1815 r. w celu uporządkowania europejskich spraw. Na kongresie była bardzo duża liczba państw, ale z nich najważniejsze to były: Anglia, Prusy, Francja, Rosja, Austria. Te pięć państw do końca wieku XlX było najważniejszymi w Europie państwami i te państwa poniekąd dominowały nad całym ówczesnym światem. Wręcz mówi się o tamtejszym koncercie mocarstw. Najważniejszymi stolicami wieku XlX były: Wiedeń, Petersburg, Londyn, Berlin, Paryż. Niektórzy jeszcze grzecznościowo dodają miasto Rzym. Wymienione wcześniej pięć państw odgrywało podstawową rolę podczas kongresu. Przyjęte tam zostały dwie zasady: legitymizmu i zasada równowagi. Pierwsza z nich polegała na tym, iż władcy z bożej łaski mają odzyskać swe utracone wcześniej państwa. Według niej legalnym źródłem władzy były: uprawnienia dynastyczne oraz łaska boża. Natomiast zasada równowagi miała polegać na tym, iż tak podzielono europejską mapę, aby żadne z ówczesnych państw nie mogło być silniejsze od pozostałych. Szczególnie ową zasadę równowagi pielęgnowała Wielka Brytania (w XlX wieku zasada równowagi sił w Europie pozostawała jedną z podstawowych wytycznych angielskiej polityki). W tym samym jeszcze roku podpisany został sojusz Świętego Przymierza. Głównymi jego sygnatariuszami byli: Rosja, Prusy, Austria. Potem przyłączyły się również inne europejskie państwa za wyjątkiem Anglii, Turcji, Watykanu. Święte Przymierze to był sojusz państw, jakie sobie nawzajem gwarantowały, iż nigdy nie doprowadzą do powtórzenia się wydarzeń z rewolucji francuskiej. Jeżeliby władza jakiegokolwiek spośród monarchów została nagle zachwiana albo też naruszono by istniejący prawny porządek, wtedy państwa te mają obowiązek rozpocząć zbrojną interwencję. Sojusz przede wszystkim był wymierzony w ruchy demokratyczne, liberalne, rewolucyjne. Po zakończeniu kongresu wiedeńskiego ukształtowały się 2 odrębne Europ: Europa monarchów oraz Europa ludów. W tamtym czasie dokładnie jeszcze nie zostało sprecyzowano samo pojęcie narodu. Czy naród jest to wspólnota obywatelska czy też etniczna.
