Palestyna jest to historyczna kraina położona na terenie Bliskiego Wschodu, pomiędzy brzegiem Morza Śródziemnego a rzeką Jordan. Jej powierzchnia wynosi około 27 tysięcy km2. Zamieszkuje ją ponad 6 milionów mieszkańców (dane z 1994 r.), wśród których najliczniejsze grupy stanowią Żydzi i Arabowie. Do największych miast należą: Gaza, Jerozolima, Tel - Awiw, Hajfa. Wybrzeże Palestyny charakteryzuje się śródziemnomorską szatą roślinną, w głębi kraju dominuje roślinność stepowa.
Obszar bliskiego wschodu był terenem, na którym najszybciej zakończyła się rewolucja neolityczna, w związku z tym właśnie na tym terenie najwcześniej zaczęły powstawać pierwsze większe osady ludzkie. Palestyna była terenem osadniczym już w okresie paleolitu, jednym z najstarszych miast powstałym na tym terenie było Jerycho. Położenie Palestyny na skrzyżowaniu ważnych szlaków handlowych między Azją, Afryką i Europą wpłynęło na jej ogromne strategiczno - handlowe znaczenie, które determinowało historyczne losy Palestyny. W okresie epoki brązu Palestynę zasiedlili Kannanejczycy, a w ostatnich wiekach II tysiąclecia p.n.e. została ona podbita przez żydowskie plemiona, które zjednoczyły się pod wodzą Sula - twórcę monarchii rządzonej przez jego następców: Dawida i Salomona. Około 925 p.n.e. państwo izraelskie uległo rozbiciu na królestwa: Judę (została podbita przez Babilonię) oraz Izrael (uzależniony później od Asyrii). W 332 r. p.n.e. Palestyna została podbita przez Aleksandra Wielkiego. Na gruzach monarchii Aleksandra powstało państwo rządzone przez egipską dynastię Ptolemeuszów, w skład którego weszła Palestyna. Po Ptolomeuszach na tym terytorium rządziła syryjska dynastia Seleukidów. Od 63 r. p.n.e. Palestyna stała się zależna od Rzymu, jako państwo sprzymierzone, a od 6 r. n.e. została wcielona do cesarstwa stając się rzymską prowincją o nazwie Judea. W I w. n.e. była teren, na którym powstawały pierwsze gminy chrześcijańskie.
