Kazimierz Wielki był ostatnim władcą z linii piastowskiej. Objął on we władanie zjednoczone Królestwo Polskie osłabione długim okresem rozbicia dzielnicowego i zacofane. Przez okres swego panowania zapewnił Polsce gwałtowny rozwój zarówno gospodarczy jak i kulturalny. Scentralizował państwo, wprowadził nowy system administracyjny i ustawodawczy i sądowniczy. Rozwinął armię inwestując w wojsko zaciężne. Za jego rządów Polska stała się ważnym państwem w Europie.
Król zmarł w roku 1370 nie doczekawszy się męskiego potomka. Królem Polski został Ludwik I Wielki, król Węgier, któremu korona przypadła na mocy paktu z Wyszehradu z 1339 roku. Faktyczną władzę w państwie po śmierci Kazimierza wielkiego sprawowała jednak Rada Królewska, gdyż Ludwik Węgierski niezbyt interesował się nowym królestwem. Dbał on jednak o dobre stosunki z polską szlachtą czego dowodem było nadanie przywileju koszyckiego w 1374 roku. Dzięki niemu szlachta uzyskała wpływ na politykę państwa dzięki szlacheckim sejmikom ziemskim, a król mógł na królową do tronu polskiego wysunąć swoją córkę Jadwigę.
