Feudalizm jest to ustrój który w Europie zachodniej pojawił się w czasach monarchii Karola Wielkiego ( VIII/IX wiek) a w Polsce w okresie Piastowskim XI-XII wiek.  

 

Najprościej chyba będzie wyjaśnić, że feudalizm polegał na zależności jednych grup od innych. Nikt w społeczeństwie feudalnym nie pozostawał bez opiekuna. Całe społeczeństwo przypominało graficzną drabinę ze strony 133 w podręczniku.  

 

Przykład : Mamy chłopa który chce wyżywić siebie i swoja rodzinę. Składa hołd lenny miejscowemu rycerzowi który oddaje mu do użytkowania kawałek ziemi którą ten chłop może uprawiać. Chłop oddaje rycerzowi część plonów z tej ziemi a resztę może przeznaczyć na wyżywienie rodziny. Rycerz który odebrał hołd od chłopa musi go teraz bronić przed np rozbójnikami, pomagać w razie wojny albo kleski nieurodzaju.  

 

Rycerz składa hołd miejscowemu dostojnikowi np baronowi, albo biskupowi jesli ziemie rycerza mu podlegają. I znowu mamy hołd lenny. Rycerz przysięga baronowi, że w razie wojny stawi się na jego wezwanie konno, w zbroi i z kilkoma pomocnikami a baron przysięga rycerzowi, ze będzie go chronił  całą swoją potęgą.  

 

Baronowie przysięgają królowi lub księciu.  

 

 

Społeczeństwo feudalne nie składało się tylko z rycerzy i chłopów.  Oprócz nich było jeszcze duchowieństwo a od XI wieku także mieszczaństwo. Mieszczanie z biegiem czasu bogacili się a miasta stawały się coraz potężniejsze. Mieszczanie samodzielnie bronili murów miejskich  i nie potrzebowali ochrony rycerzy. Jednak prawo miejskie kończyło się za murami miast. Zdarzało się że chłopi szukający lepszego życia uciekali do miast a ich pan ich szukał bo tracił dochody z ich pracy. Jeśli takiemu chłopu dawało się przez rok przebywać w mieście bez wykrycia, mógł już w nim pozostać. Dlatego w średniowieczu mawiano że " Miejskie powietrze czyni wolnym"