1. Geneza państwa osmańskiego

Państwo Turków Osmańskich powstało w XIII w. Anatolii na Półwyspie Azja Mniejsza. Nazwa ludu pochodziła od imienia twórcy państwa - Osmana, którego herb - półksiężyc stał się godłem całego imperium. Rozwój terytorialny państwa mongolskiego zepchnął Turków osmańskich z ich pierwotnych siedzib w Azji środkowej i zmusił do migracji w kierunku zachodnim. W Anatolii stworzyli niezależne państwo, które rozpoczęło ekspansję na szeroką skalę. Łupem Turków osmańskich padły w pierwszej kolejności posiadłości Cesarstwa Bizantyjskiego w Azji Mniejszej. Tureckie podboje przebiegały szybko i łatwo, ponieważ Biznacjum od XII w. znajdowało się w długotrwałym kryzysie.

2. Rozwój ekspansji tureckiej na Bałkanach.

Po przekroczeniu Cieśniny Dardanele oddziały tureckie przedostały się na kontynent europejski. W 1360 r. uległ im Arianopol. W następnej kolejności podbili Bułgarię i Serbię, które uniezależniły się od Bizancjum w XII w. W obliczu zagrożenia tureckiego Bizancjum zwróciło się o pomoc do Zachodu. Przygotowana przez cesarza Zygmunta Luksemburczyka krucjata przeciwko muzułmanom poniosła jednak sromotną klęskę pod Nikopolis nad Dunajem w 1396 r.

3. Upadek Cesarstwa Biznatyjskiego

Klęska pod Nikopolis wywołała szok w Europie. Okazało się, że chrześcijańskie rycerstwo nie jest w stanie powstrzymać naporu islamu na kontynent europejski. Zagrożone Cesarstwo Bizantyjskie nie zaprzestało wzywać pomocy zachodniego chrześcijaństwa. Papiestwo wykorzystując tę sytuację skłoniło cesarza bizantyjskiego do zawarcia religijnej unii z Rzymem i przyjęcie zwierzchnictwa papieża. Unię zawarto we Florencji w 1439 r. Decyzja ta spotkała się jednak z gwałtownym sprzeciwem duchowieństwa i ludności prawosławnej. 5 lat później w 1444 r. pod Warną miała miejsce kolejna klęska chrześcijańskiego rycerstwa węgierskie. W czasie bitwy poległ młody król Polski i Węgier Władysław, który odtąd uzyskał przydomek Warneńczyk. W 1453 r. Turcy zdobyli Konstantynopol, co ostatecznie przyczyniło się do upadku Cesarstwa Bizantyjskiego. Konstantynopol, którego nazwę zmieniono na Stambuł stal się stolica Imperium Osmanów.

4. Kolejne podboje Tureckie

W kolejnych latach Turcy kontynuowali podbój Bałkanów. Opanowali Bośnię, Hercegowinę, Albanię. Podporządkowali sobie gospodarstwo wołoskie i mołdawskie oraz chanat krymski. W XVI w. swoją ekspansje skierowali na Egipt i Półwysep Arabski. Zdobyli także Mezopotamię, Palestynę, Syrię. Zhołdowali także Algierie i Tunis. W Europie przekroczyli Dunaj i po zwycięskiej bitwie pod Mohaczem zajęli część Węgier.

5. Organizacja wewnętrzna Imperium Osmańskiego

Turcy opanowali przede wszystkim kraje muzułmańskie, a sułtani tureccy zaczęli przyjmować tytuł kalifa, czyli zastępcy proroka łącząc władzę świecką z religijną. Niemniej jednak na opanowanych terenach Turcy okazywali tolerancję wobec innych religii. Chrześcijaństwo i judaizm uważali za religie objawione, chociaż ich wyznawcy zobowiązani byli do płacenia specjalnego, dodatkowego podatku. Turcy posiadali godną podziwu umiejętność przyswajania sobie zdobyczy podbitych cywilizacji w tym przede wszystkim cywilizacji bizantyjskiej. Dużą rolę w państwie tureckim odgrywali potomkowie arystokratycznych rodów greckich, który stali się z czasem elitą polityczną, obejmując nawet administrację europejskich terytoriów

Absolutną władzę w Turcji dzierżył sułtan. Wykonawcą jego woli był wielki wezyr, który zarządzał państwem w imieniu sułtana. Sułtanowi doradzała rada tzw. diwan. Silną pozycję w państwie tureckim posiadała armia, zwłaszcza tzw. sipahi, czyli jazda. Specjalne oddziały piechoty zwane janczarami tworzono z jeńców wojennych i wcielanych przemocą do wojska chłopów chrześcijańskich

5. Skutki podbojów osmańskich.

Podboje tureckie doprowadziły do niemal całkowitego zerwania więzi gospodarczych, jakie łączyły Europę z Azją. Miasta włoskie - dotychczas główny pośrednik w handlu lewantyńskim straciły swe znaczenie. Uwagę żeglarzy zdominowaną dotąd przez Morze Śródziemne zaczął przykuwać Ocean Atlantycki. Spodziewano się, że żeglując wzdłuż wybrzeży Afryki można będzie odnaleźć nową drogę do Indii. Państwo Tureckie zaczęło być również trwałym elementem europejskiego ładu politycznego. Jego wpływ na sytuację Europy zaczął być odtąd bardzo duży i sytuacja ta utrzymała się do końca XIX w.