Syn Władysława Jagiełły, Kazimierz Jagiellończyk i jego żona Elżbieta Rakusznka dochowali się trzynaściorga dzieci. Czterech, spośród sześciu, synów zostało królami. Koron dla swych synów szukał Kazimierz na południu i południowym wschodzie, natomiast wszystkie córki zostały wydane za władców panujących na zachodzie. Polityka dynastyczna Jagiellonów była w dziejach Polski nowym zjawiskiem. Najstarszym synem Kazimierz Jagiellończyka był Władysław, późniejszy król Czech i Węgier. Jego bracia, po śmierci Kazimierza Jagiellończyka kolejno zasiadali na polskim tronie: Jan Olbracht (1492 - 1501), Aleksander (1501 - 1506) i Zygmunt I Stary (1506 - 1548). Pozostali bracia władysława to Kazimierz - święty, patron Litwy (zmarł w młodym wieku), oraz Fryderyk - kardynał i prymas. Elżbieta Rakuszanka, zwana "matką królów", wspierała męża w prowadzeniu polityki dynastycznej. To między innymi także dzięki niej córki Kazimierza Jagiellończyka, a zarazem siostry Władysława, zostały wydane za władców zachodnioeuropejskich: Jadwiga (1457 - 1502) poślubiła księcia bawarskiego Jerzego Bogatego, Zofia (1464 - 1512) - elektora brandenburskiego, Anna (1476 - 1503) - księcia pomorskiego Bogusława X.
Władysław II Jagiellończyk urodził się 1 marca 1456 r. Jego wychowawcą był słynny historyk i dyplomata Jan Długosz, herbu Wieniawa (1415 - 1480), który tę funkcję pełnił od 1467 r. Dzieciństwo spędził przyszły król Czech i Węgier na dworze w Krakowie. Jako najstarszy syn króla miał być jego następcą na tronie Polski. Na skutek zawirowań politycznych Władysław objął tron czeski i węgierski. A stało się to w następujących okolicznościach. Na Węgrzech i w Czechach panował Władysław Pogrobowiec. Po jego śmierci w 1457 r., władzę w roku 1458 w obu krajach przejęli królowie narodowi: na Węgrzech - Maciej Korwin, w Czechach - Jerzy z Podiebradu. Jerzy był husytą, co sprawiało że nie cieszył się poparciem Rzymu i katolickiej części szlachty czeskiej. Mimo nacisków ze strony Kościoła Kazimierz Jagiellończyk nie zdecydował się na wojnę z królem Jerzym i mimo papieskiej klątwy na czeskiego władcę, pozostał wierny wcześniejszym układom z Czechami. W dniach 18 - 30 maja 1462 r. w trakcie zjazd w Głogowie Kazimierz Jagiellończyk spotkał się z królem czeskim Jerzym z Pobiebradu. Obaj władcy zawarli traktat o przyjaźni. Ustalili, że po śmierci Jerzego na tronie czeskim zasiądzie syn Kazimierza. W maju 1468 r. Jerzy z Podiebradu za swego następcę uznał Władysława. 22 marca 1471 roku zmarł czeski król Jerzy z Podiebradu. Już 27 maja szlachta czeska powołuje (w Kutnej Horze) Władysława Jagiellończyka na tron czeski. W czerwcu do Krakowa przybyło czeskie poselstwo z propozycją tronu dla królewicza Władysława (był on siostrzeńcem zmarłego Władysława Pogrobowca). Już w sierpniu roku 1471 Władysław koronowany w Pradze na króla Czech. Jednak Władysław o władzę musiał walczyć z cieszącym się sporym poparciem z królem Węgier Maciejem Korwinem, który jeszcze za życia Jerzego z Podiebradu ( w roku 1469) koronował się na króla Czech. Z konfliktu zbrojnego zwycięsko wyszedł Władysław.
W kwietniu 1490 r. zmarł w Wiedniu Maciej Korwin. Kazimierz Jagiellończyk planował osadzić na pustym tronie węgierskim swego syna Jana Olbrachta, który miał zwolenników wśród drobnej szlachty madziarskiej. Popierali go też niektórzy magnaci. Jednak najbardziej wpływowi magnaci, z Stefanem Zapolyą, opowiedzieli się za królem Czech - Władysławem II Jagiellończykiem (najstarszy syn polskiego władcy). Jednak polski król zdecydował się udzielić poparcia zbrojnego młodszemu synowi - Janowi Olbrachtowi. 21 czerwca 1490 roku Jan Olbracht wyruszył na Węgry. Walkę o tron ostatecznie wygrał Władysław, który 15 lipca 1490 r. został wybrany na króla Węgier. 21 września 1490 Władysław Jagiellończyk koronował się w Székesfehérvár. Z inicjatywy Kazimierza Jagiellończyka w lutym 1491 r. odbył się zjazd pokojowy w Koszycach. Na jego mocy Władysław Jagiellończyk utrzymał koronę węgierską, a Jan Olbracht objął księstwo głogowskie. Jednak już wkrótce Jan Olbracht zerwał umowę i wbrew woli ojca wyruszył zbrojnie na Węgry. Jego wojska zostały w 1492 r. rozbite pod Preszowem przez Stefana Zapolyę. Pokonany Jan Olbracht powrócił do Polski i tu po śmierci ojca obejmuje tron (wrzesień 1492). W grudniu 1492 r. bracia zawierają w Budzie przymierze. W taki oto sposób, pod koniec XV wieku, pod panowaniem Jagiellonów znalazła się Rzeczypospolita, Wielkie Księstwo Litewskie, Czechy i Węgry.
Władysław miał trzy żony jednak dochował się tylko jednego syna, który po jego śmierci 13 marca 1516 r. zasiadł na tronie Czech i Węgier jako Ludwik II Jagiellończyk. Ludwik zginął w bitwie pod Mohaczem w roku 1526.
