Jan III Sobieski - urodzony 17 sierpnia 1629 w Olesku, zmarł 17 czerwca 1696 w Wilanowie- wielki król Polski od roku 1674. Hetman od 1666 roku.
Wielki hetman pochodził ze znanego rodu Sobieskich z Sobieszczyna. Był także spokrewniony z potężnych rodem Żółkiewskich. Był prawnukiem hetmana wielkiego koronnego Stanisława Żółkiewskiego.
Dzieciństwo spędził w rezydencji pradziada w Żółkwi. Otrzymał staranne wykształcenie. Uczęszczał do Kolegium Nadworskiego w Krakowie (1640-43) W latach 1643-46 studiował na Wydziale Filozoficznym Akademii Krakowskiej. Jan III Sobieskich uwielbiał podróże. Po swoich studiach wyjechał na dwa lata za granice. Zwiedził wtedy: Lipsk, Antwerpie, Bruksele, Paryż, Londyn, Lejdę i Hagę, poznał wielu wspaniałych przywódców. Kiedy przebywał we Francji zapisał sie do Czerwonej Kampanii gwardii królewskiej. Zaznajomił sie wtedy z wieloma językami: łacina, francuskim, niemieckim. Biegle władał także językiem włoskim.
Potop Szwedzki (1655-60)
Na początku Potopu Szwedzkiego poddał sie pod protekcje króla szwedzkiego Karola X Gustawa, aby jako pułkownik Wojsk Karcianych w 1655 roku pomaszerować z armia szwedzka do Prus. W armii szwedzkiej miał także za zadanie buntowanie wrogich żołnierzy I wcielanie ich do armii kraju na północy Europy. Dnia 24 marca 1656 roku wraz z innymi Wojskami Karcianymi opuścił szeregi wojsk szwedzkich I pod Łańcutem został przyjęty do wojsk Stefana Czarnieckiego. Walczył odtąd pod komenda Jerzego Lubomirskiego w Wielkopolsce i Prusach Królewskich. 19 kwietnia wraz z Dymitrem Wisniowieckim atakował szańce Torunia. W maju 1656 walczył u boku wielkiego króla Jana II Kazimierza. 26 maja król awansował go na chorążego wielkiej korony. W roku 1656 dowodził własnym pułkiem, sześciotysięcznym tatarskim oddziałem posiłkowym z którym wysławił swe imię, gdyż wygrał Bitwę Warszawska. W 1657 walczył przeciwko wojskom siedmiogrodzkim dowództwa Jerzego II Rakoczego. W 1658 oblegał wraz z Aleksandrem Koniecpolskim pruski Toruń. Dzięki temu awansował na stopień pułkownika królewskiego.
Jan III Sobieski jako król Polski
W 1672 Turcy zaatakowali cała swą potęgą Polskę. Zdobyli Kamieniec Podolski, podeszli również pod Lwów. Jan III Sobieski nie był w stanie przeciwstawić sie dwustutysięcznej armii Mehmeda IV. Najazd turecki zakończył sie niekorzystnym dla Rzeczypospolitej traktatem buczackim. W roku 1673 Sobieski odniósł zwycięstwo pod Chocimiem nad przeważającymi wojskami tureckimi. Dzięki temu po śmierci M. Korybuta Wisniowieckiego objął on tytuł króla Rzeczpospolitej.
Przez chrześcijan jest on nazywany „obrońcą wiary”
Komentarze (0)