Początki ludności wiązały się z niewielką liczbą ludności świata. Przyczyną było wiele zagrożeń, które czyhały na człowieka pierwotnego. Walka o przetrwanie, liczne choroby oraz dobór naturalny, który powodował selekcję najsilniejszych osobników, regulowały liczebność osobników w sposób naturalny. Jednak człowiek zaczął po pewnym czasie przystosowywać się do środowiska i korzystać z jego zasobów. Dzięki temu rozpoczął się proces wzrostu liczby ludności. Ponieważ zaczęło brakować miejsca, rozpoczęły się walki o terytoria. Te wojny oraz ciągły brak znajomości medycyny wciąż wystarczały, aby nie możliwe było nadmierny wzrost ludności ponad możliwości siedliskowe środowiska.
Tendencję wzrostową zauważyć można już od około 800 roku n.e. Jednak mniej więcej do połowy XVIII wieku wzrost ten był relatywnie równomierny. Na skutek rozwoju medycyny i znacznej poprawy warunków sanitarno-higienicznych spadła śmiertelność nowo narodzonych dzieci, a także osób dorosłych i starszych. Około roku 1 600 n.e. nastąpiło podwojenie liczby ludności do około 486 mln. Później wzrost mieszkańców naszej planety przebiegał w sposób logarytmiczny. I tak 50 lat później było już 556 mln ludzi, w 1850 roku - ponad 1 mld, 1950 roku - 2,5 mld, 1990 roku - 5,2 mld a w 2004 roku - znacznie ponad 6 mld.
Tak więc dzieje ludzkości pod względem demograficznym można podzielić na trzy okresy:
- od pojawienia się człowieka do połowy XVII wieku - bardzo powolny przyrost liczby ludzi, regulacja liczebności poprzez dużą śmiertelność osobników słabych, częste choroby (epidemie) powodujące śmierć wielu jednostek, duża śmiertelność noworodków przez nieznajomość medycyny, nieumiejętność ochrony przed skutkami klęsk żywiołowych, częste krwawe wojny o nowe terytoria, ograniczenia związane z pojemnością siedlisk i możliwością znalezienia pokarmu,
- od XVII wieku do roku 1950 - wzmożony wzrost liczby ludności świata,
- po 1950 roku - nagły i szybki wzrost liczby ludności, eksplozja demograficzna.
Rozwój nauki, techniki oraz medycyny spowodował gwałtowny wzrost zaludnienia, między innymi w Azji, która stała się najludniejszym kontynentem świata. To dynamiczne zwiększenie się liczby mieszkańców naszej planety było spowodowane różnymi czynnikami. Przede wszystkim zmniejszyła się liczba zgonów ze względu na rozwój medycyny. Zwiększyła się przeżywalność noworodków, co doprowadziło do zwiększenia się liczby ludności. Ponadto rozwój nauki i techniki pozwolił na wprowadzenie nowych upraw w miejsca, w których dotychczas gospodarka rolna nie była możliwa ("zielona rewolucja"). Pojawiły się nowe środki wspomagające rolnictwo, dzięki czemu możliwe stało się wykarmienie większej liczby ludzi. Dodatkowo podniosła się higiena życia poprzez dostęp do różnych środków higieny osobistej i środków czystości.
I tak wyróżniamy 5 obszarów o największym zaludnieniu:
- Azja Wschodnia - Chiny, Japonia, Korea, Tajwan (ponad 26% ludności),
- Indie wraz z krajami przyległymi - około 20% ludności,
- Indonezja i Filipiny - około 9% ludności,
- Ameryka Północna - ludność skoncentrowana w wielkich zespołach metropolitalnych,
- Europa Zachodnia - ludność skupiona w miastach.
Najmniej ludności natomiast zamieszkuje:
- obszary wysokich gór,
- tereny cechujące się deficytem światła słonecznego,
- miejsca z nadmiarem wody,
- obszary o niesprzyjającym klimacie,
- tam, gdzie nie ma możliwości pozyskania pożywienia.
