Zmiany w rozwoju demograficznym Polski, lata powojenne.

Wyróżniamy kilka etapów:

* Lata bezpośrednio dotyczące zakończenia drugiej wojny światowej, to lata bardzo wysokiego -przyrostu naturalnego, ponieważ szybko rosła liczba urodzeń a tzw. przyrost komensacyjny był związany także z ogólną poprawą bytowania ludności po zakończeniu drugiej wojny światowej, także z naturalnymi społecznymi dążeniami populacji narodu polskiego do odbudowania strat ; mamy tutaj na myśli z tzw. powojennym wyżem demograficznym, mającym swą kumulację w roku 1956r.

*Niż demograficzny zanotowany w latach 60-tych , z kumulacją w roku1969 , a wywołany wchodzeniem już w wiek zawierania niewielu małżeństw żyjących roczników czasów okupacji zbrojnej- wojny.

*Wyż demograficzny zanotowany w latach 70-tych , z kumulacją w roku 1976, oraz tzw. echo wyżu jeszcze powojennego, kiedy to roczniki z wyżu powojennego zaczęły dochodzić do wieku zawierania licznych małżeństw.

*Niż demograficzny zanotowany w latach 80-tych , kiedy to przyrost naturalny spadł na skutek wchodzenia w wiek już dojrzałości roczników z niżu w latach 60-tych.

Wreszcie rok 1999 , wtedy to przyrost naturalny ma wartość ujemną, a było to związane z większą liczbą zgonów jak liczbą nowo narodzonych ; zaledwie 380 tys. narodzin.

Z kolei najniższym przyrostem naturalnym dla naszego kraju możemy się określić na terenach silnie zurbanizowanych oraz uprzemysłowionych. A wynika to z:

* większa aktywność zawodowa kobiet

* trudności bytowe ludności mieszkającej w miastach.

* zmiany modelu rodziny.

* utwierdzanie modelu rodziny: 2+1.