Do najważniejszych japońskich tradycji należy ich ubiór: Kimono i Yukata.

  • Komono wykonane jest z jedwabiu, nosi się je jedynie podczas wielkich uroczystości takich jak zaślubiny, pogrzeby czy podczas ceremonii zaparzania herbaty. Istnieje wiele ich wzorów i krojów w zależności od okazji i charakteru osoby, która powyższe kimono zakłada. Wkładanie kimona nie jest jednak taką prostą sprawą, jaką nam się wydaje - potrzeba do tego długoletniej wprawy oraz umiejętności i zręczności. Zwłaszcza zawiązanie pasa od kimona - obi, tu zawsze wymagana jest pomoc drugiej osoby. Ale nosząc ubranie nie można zapomnieć o odpowiednim uczesaniu, włożeniu odpowiednich butów, skarpetek, bielizny i tradycyjnej damskiej torebki.
  • Yukata - to inny strój o charakterze mniej formalnym i swobodnym. Nie wymaga noszenia bielizny i jest bardziej wygodnym ubiorem podczas upalnych dni lub po gorącej kąpieli. Materiałem wykonawczym jest bawełna a koszt ubrania o wiele tańszy od kimona.

Do najważniejszych japońskich obrzędów należą:

  • Ceremonia parzenia herbaty - sado - rytualny obrzęd parzenia i picia herbaty. Całym obrzędzie można rozpoznać wpływ systemu filozoficznego buddyzmu - Zen. Dziś stanowi to popularne hobby i jest atrakcją dla wielu turystów zagranicznych. W Japonii otwarto wiele szkół, w których można się uczyć przygotowywania tego prastarego obrzędu. Powyższa ceremonia ma miejsce w specjalnie utworzonych budynkach i pomieszczeniach centrów kultury japońskiej lub w gospodarstwach prywatnych. Lista rytuałów jest bardzo długa i wymaga dobrej pamięci gdyż każdy gest ma tutaj ogromne znaczenie. Herbatę przygotowuje gospodarz i podaję ją następnie gościom. Tę zielona herbatę przygotowuje się zazwyczaj ze sproszkowanych liści herbaty matcha i posiada gorzki smak.
  • Orgiami jest umiejętnością kunsztownego składania kartek papieru. Tradycja ta znana jest od pierwszych wieków naszej ery. W końcu weszła w tradycję i zakorzeniła się do teraz pod postacią religijnego obrzędu sindo - tworzeniu ozdobnych pudełek na ofiary dla bogów. W dawniejszych czasach tę umiejętność wykorzystywano do układania misternych opakowań przeznaczonych na przyprawy, medykamenty oraz podręczne przedmioty takie jak spinki do włosów, wachlarze. Dziś jest to sposób nie tylko na zapewnienie sobie rozrywki i możliwości przyjemnego spędzenia czasu, ale również jako popularna atrakcja turystyczna. Wiele ksiąg podaje o popularności tego obrzędu na wielu europejskich dworach królewskich a wielki mistrz Leonardo da Vinci uczył się geometrii na składanych modelach orgiami.

Najbardziej znane postacie z Japonii to:

  • Gejsza - jest profesjonalną osobą do towarzystwa. Były nimi dziewczęta odpowiednio przygotowane i wychowane pod okiem specjalisty w surowych zasadach i prawach. Taka dziewczyna potrafi pięknie śpiewać, grać na instrumentach, tańczyć, rytualnie podawać jedzenie i napoje a przede wszystkim z łatwością prowadzi miłą i dowcipną konwersację. Często zapraszane na bankiety i inne przyjęcia. Ich podstawowym strojem jest kimono oraz cechą charakterystyczną - biały makijaż na twarzy.

Najbardziej znane symbole Japonii:

  • Sakra - kwiat kwitnącej wiśni - jest uznawany za nieoficjalny symbol narodowy, zajmujący znacząca pozycję w kulturze tego kraju. W tym kraju można znaleźć niezliczone ilości gatunków tego drzewa, z nich największa ilość posiada bardzo krótki okres kwitnienia i tylko na wiosnę. Wtedy odbywa się święto Hanani - Japończycy podziwiają piękno drzew i urządzają pod nimi pokoiki na wolnym powietrzu. Położenie geograficzne Japonii z północy na południe warunkuje okres kwitnienia tego drzewa od początków stycznia (Okinawa) do końca maja (Hokkaido). Środki masowego przekazu skrupulatnie informują mieszkańców o okresie i miejscu kwitnienia drzewa na terytorium kraju.
  • Japońska śliwka - ume - zwana czasami morelą jest drugim, co do wagi symbolem narodowym Japonii i na dobre zakorzeniła się w tej kulturze. Jest wyznacznikiem początku wiosny, ponieważ kwitnie jedynie w tym okresie zwiastując nadejście tej przepięknej pory roku. Luty i marzec to miesiące, w którym sady około tokijskie okrywają się już przepięknymi kwiatami. Zdarzenie to świętowane jest nawet w świątyniach i parkach na terytorium całej Japonii a zwą je ume matsuri - festiwalem śliwki. Cechą charakterystyczne tej rośliny jest bardzo silnie emitowany zapach podczas kwitnienia. Owoc śliwki japońskiej ma inny smak niż zapach naszej polskiej śliwki lub moreli. Z tego owocu wytwarza się różne produkty, podaje się jad do słodkich jak i słonych dań. Najbardziej znana odmiana tego drzewa jest śliwka umeboshi, posiadająca lekko słony i kwaśny smak.

Najbardziej znane sporty Japonii to:

  • Sumo - japońska forma zapaśnictwa. Przegranym w walce jest uczestnik, który zostanie wypchnięty z boiska - ringu przez przeciwnika i dotknie ziemi jakąkolwiek częścią ciała z wyjątkiem stóp. Z pozoru jest to proste, ale długoletnia tradycja wypracowała ponad 70 rodzajów i technik walki. Rytuały i elementy techniczne walki sumo sprawiają, że jest to bardzo trudny sport a jego oglądanie sprawia ogromną przyjemność i jest bardzo atrakcyjne nie tylko dla turystów, ale i rodowitych mieszkańców Japonii.
  • Dżudo (judo) - jest japońskim systemem walki wręcz oraz sztuka samoobrony polegająca na użyciu wielu znanych bardziej lub mniej chwytów obezwładniających. Tu o wyniku meczu decyduje siła a także umiejętności przeciwnika. Istnieje 19 stopni zaawansowania tego sportu, do których każdy zawodnik musi być zakwalifikowany - 6 szkoleniowe tzw.: kyu (1-6) oraz 13 mistrzowskich tzw.: danów (1-13). Ring walki ma wymiary 10x10 i jest to forma specyficznej maty. Ubiorem zawodników jest dżudoki, - na które składają się spodnie, kaftan i pas. Barwa całego ubioru zależy od stopnia zaawansowania zawodnika. Czasem walki jest okres od 3 do 20 minut aż do zdobycia przez któregoś z zawodników punkty rozstrzygającego o wygranej. Sport ten, uznawany już za narodowy uprawiają nie tylko mężczyźni, ale również kobiety i dzieci. To właśnie tu w Tokio rozpoczęły się pierwsze mistrzostwa świata w dziedzinie dżudo i do teraz nieprzerwanie odbywają się co 2 lata.