Karpaty:
Karpaty są jedynym obszarem w Polsce, który charakteryzuje się krajobrazem wysokogórskim. Szczególnie interesujące turystów są:
- oryginalne formy skalne,
- wyraźne piętra roślinne,
- lasy z bogatą florą i fauną (kozice, świstaki, niedźwiedzie brunatne, rysie borsuki i inne),
- rozległe hale,
- potoki górskie,
- wodospady,
- ciekawe doliny przełomowe rzek,
- w Tatrach Zachodnich liczne formy krasowe (np. jaskinie, wywierzyska),
- liczne jeziora górskie (stawy).
W Karpatach występuje ponadto wiele miejscowości z interesującym budownictwem ludowym.
Ruch turystyczny koncentruje się w kilku regionach, które są zarazem obszarami o najdłuższych tradycjach turystycznych w Polsce: Tatry, Podhale, Pieniny, Beskid Śląski i Bieszczady.
Na obszarze Karpat wyznaczono wiele szlaków turystycznych, o łącznej długości około 9 tys. km, co stanowi około 33% ogólnej długości szlaków turystycznych w Polsce. Przy szlakach znajdują się liczne schroniska. Jest tam także wiele terenów narciarskich, z wyciągami i skoczniami.
Karpaty są ponadto miejscem wypoczynku sobotnio-niedzielnego mieszkańców dużych aglomeracji miejskich Górnego Śląska i Krakowa.
Mazury:
Obszar Mazur cechuje się naturalnym krajobrazem, w bardzo niewielkim stopniu przekształconym przez człowieka. Znajdują się tu rozległe kompleksy leśne, liczne jeziora, rzeki i kanały umożliwiające rozwój wszelkich form turystyki wodnej (żeglarstwo, turystyka kajakowa). Zwiedzać można ponadto liczne skanseny i zabytki architektury. Utworzono tu wiele ośrodków wypoczynkowych, hoteli i pensjonatów. Znajdują się tu także stanice wodne, kampingi i pola namiotowe.
Zagrożenia wynikające z turystyki dla środowiska przyrodniczego:
Turystyka pozostaje w ścisłej zależności od środowiska przyrodniczego, równocześnie powodując jego przekształcenia. Jej rozwój ma zarówno pozytywne jak i negatywne konsekwencje. Do pozytywów należy tworzenie obszarów ochronnych na terenach szczególnie interesujących pod względem przyrodniczym, np. Tatrzański Park Narodowy. Do najbardziej szkodliwych oddziaływań turystyki na środowisko należą:
- zanieczyszczanie wód przez ścieki wytwarzane w obiektach turystycznych,
- zanieczyszczanie powietrza przez bazę i urządzenia turystyczne, zwłaszcza przez lokalne ciepłownie i środki komunikacji,
- dewastacja roślinności i świata zwierzęcego, a także obiektów tzw. przyrody nieożywionej przez pseudoturystów lub wskutek przekroczenia wskaźników chłonności danego obszaru,
- wytwarzanie i gromadzenie znacznych ilości wszelkiego typu odpadów i śmieci,
- hałas powodowany zbyt dużym natężeniem ruchu, nadmierną liczba środków transportu lub głośno pracującymi urządzeniami.
Szczególnie zagrożone są obszary parków narodowych. Z jednej strony są to strefy utworzone w celu ochrony i zachowania unikatowych form i zjawisk przyrodniczych oraz krajobrazowych, z drugiej zaś owe walory przyciągają na te tereny rzesze turystów.
