Obecnie rolnictwo w Polsce jest nierentowne i odbiega od standardów innych krajów europejskich. Dziś, jako nowy członek Unii Europejskiej, Polska musi dokonać wiele, aby zmienić istniejący stan rzeczy.

Priorytetowym zadaniem staje się dostosowanie polskiego rolnictwa do wymogów unijnych. Rodzi to potrzebę licznych działań zakrojonych na szeroką skalę, stąd też zagadnienie to jest istotne także z punktu widzenia polityki.

Ważnym elementem jest unowocześnienie technologii produkcji oraz funkcjonowania gospodarstw rolnych. Jedną z jego metod jest łączenie mniejszych, nieopłacalnych gospodarstw, co pozwala na stworzenie większych jednostek, a tym samym posiadających większe zasoby finansowe. Jednocześnie umożliwia na minimalizację kosztów i przez to wprowadzenie pewnych oszczędności. Środki pochodzące z tego źródła mogą być przeznaczone na zakup nowoczesnych maszyn, zwierząt, a ciężary finansowe rozkładają się na większą liczbę osób, co zmniejsza ryzyko niewypłacalności. Pozwala to także na polepszenie jakości produktów rolnych oraz poszerzenie rynku ich zbytu.

Istotną rzeczą jest więc promowanie wśród rolników tego rodzaju przedsięwzięć poprzez przedstawianie im korzyści, jakie mogą z tego wynikać. Nie jest to bowiem tak powszechnym zjawiskiem, jak w Europie Zachodniej. Nie są rozpowszechnione w naszym kraju powszechne w innych krajach techniki i metody hodowli, czy uprawy roślin. Dlatego potrzebne jest uświadamianie polskich producentów roślin na ten temat.

Kolejnym posunięciem, wprowadzającym postęp na wsi jest tworzenie kółek i innych form zrzeszeń rolników. Ich podstawowym zadaniem jest reprezentowanie interesów ich członków, zwłaszcza wobec zakładów, skupujących produkty rolne. Dzięki nim możliwa jest dobra organizacja handlu tymi produktami, a uzgadnianie cen i innych warunków pozwala na przyspieszenie obrotu i zapewnienie jego rzetelności.

Sprawia także, że wszyscy uczestnicy traktowani są w równy sposób i nie ma miejsca dyskryminacja.

Uniemożliwia także tworzenia się monopoli w określonych branżach przemysłu rolniczego. Pośrednio możliwe jest także wywieranie wpływu na politykę rolną, jaka prowadzona jest w kraju, gdyż organizacje reprezentują interesy swoich członków.

Ważnym instrumentem przystosowania polskiej polityki rolnej do warunków unijnych jest także zmiana finansowania rolnictwa. Nie jest korzystne udzielanie ulg poszczególnym producentom, a powinno być ono zastąpione przyznawaniem dotacji indywidualnym rolnikom na podstawie określonych ściśle kryteriów.

Takie działania zachęcać też mają do łączenia małych nierentownych gospodarstw rolnych w duże.

Zmiany systemu dopłat do rolnictwa, które związek też mają z systemem funduszy Unii Europejskiej, wprowadzane są stopniowo, w sposób ewolucyjny, ale sukcesywnie.

Jednocześnie producenci rolni powinni być uświadamiani o przebiegu tych zmian oraz o tym, jak wygląda system dofinansowywania w całej Unii.

Szczególnie zmiany te dotyczą produktów mleczarskich, należy dostosowywać gospodarstwa, zajmujące się tą gałęzią produkcji, ponieważ ich rynek został poddany dodatkowym regulacjom i kontroli. Niewiele gospodarstw polskich jest w stanie spełnić normy unijne, szczególnie można do nich zaliczyć gospodarstwa duże, dysponujące kapitałem.

Istnieje też potrzeba zwiększenia wydajności polskiego rolnictwa. Przykładowo w Stanach Zjednoczonych produkcja rolna jest o wiele bardziej efektywna niż w naszym kraju. Wynika to przede wszystkim z tego, że amerykańskie farmy są kilkudziesięciokrotnie większe od rozdrobnionych polskich gospodarstw, co pozwala na lepsze ich finansowanie. Jednocześnie stosowana jest tam nowoczesna technologia, sposoby zarządzania oraz specjalizacja w zakresie produkcji rolnej. Amerykańska gospodarka także przeszła ewolucyjne zmiany po okresie kryzysu. Są one obecnie niezbędne w rolnictwie polskim.

W naszym kraju istnieje dość duża liczba żyznych gleb, pod pewne rodzaje upraw wykorzystuje się także gleby nieurodzajne. Pozwala to z jednej strony powiększyć procent obszarów rolnych, z drugiej jednak strony obniża jakość produktów, dlatego powstał postulat, aby ziemie najmniej żyzne przeznaczyć pod zasiewy lasu, a pozostawienie upraw tylko na glebach urodzajnych.

Polskie rolnictwo zatrudnia duży procent mieszkańców kraju. Wydajność rolnictwa nie jest jednak zbyt wysoka. Choć starcza na zaspokojenie potrzeb rynku wewnętrznego, a nawet pewne produkty są eksportowane, nie jest to wynik najlepszy. Często brakuje także odpowiedniej jakości produktów.

Handel międzynarodowy jest także ograniczany przez normy prawa unijnego.

To właśnie jakość produktów rolnych jest tym, co powinno być poprawione w polskiej produkcji. Natomiast staje się to możliwe dzięki zwiększeniu nakładów już na etapie zasiewu roślin. Jak było to wspomniane wyżej najlepszą metodą pozyskiwania środków jest tworzenie dużych gospodarstw rolnych, które poprzez dofinansowywanie tworzą prężne jednostki, mogące podołać wymogom europejskim.