Hiszpania, jako członek Unii Europejskiej, już od momentu przystąpienia otrzymała pełne prawa członkowskie, Sklasyfikowano ją jako kraj "średni", przyznając jej 60 miejsc w Parlamencie Europejskim. Zostało ustalone, iż w okresie dwóch lat od momentu wstąpienia do UE, Hiszpania przeprowadzi pierwsze wybory do Europarlamentu.

W ciągu siedmiu lat miały zostać zniesione wszystkie cła. Pierwszych obniżek ceł dokonano w 1986 roku. Wszystkie cła miały zostać zniesione do 1993 roku. Hiszpania dostała okres dostosowawczy, mający trwać dwa lata, w celu stopniowego znoszenia kwot importowych, głównie dla takich towarów jak: telewizory kolorowe, traktory, maszyny do szycia i broń. Przez trzy lata państwa należące do Unii Europejskiej, miały otrzymywać ograniczenia w ilości eksportowanego z Hiszpanii złomu, odlewów żelaza oraz stali.

Został uzgodniony trwający sześć lat okres przejściowy dotyczący monopoli państwowych (produkty naftowe i tytoniowe. Miało to głównie na celu znoszenie wyłączności w imporcie i miało służyć stopniowemu otwieraniu rynku. Dla niektórych produktów z branży przemysłu stalowego przez trzy lata utrzymano ograniczenia w eksporcie do państw Wspólnoty, dzięki czemu rząd hiszpański mógł w tym okresie dofinansowywać przemysł poddawany restrukturyzacji i dostosowywany do standardów panujących w EWG.

Siedmioletni okres przejściowy został wprowadzony także dla swobodnego przepływu pracowników. Okres ten został wprowadzony dla wszystkich państw członkowskich, z wyjątkiem Luksemburga, gdzie wprowadzono dziesięcioletni okres przejściowy. Za to ustępstwo, Hiszpania otrzymała dostęp do funduszy Europejskiego Funduszu Społecznego.

Traktat akcesyjny zawiera przepis podkreślający dostępność hiszpańskiego pracownika do praw jakie posiadają miejscowi pracownicy. Uregulowany został także problem dotyczący rodziny pracownika, choć wiązało się to ze spełnieniem określonych warunków.

Przesunięto zakresie do 31 grudnia 1988 roku, obowiązek stosowania przepisów, których celem było opracowanie systemu zabezpieczenia społecznego dla pracowników najemnych oraz samo - zatrudnionych zakresie tym także osób wchodzących zakresie skład ich rodzin przebywających na obszarze Wspólnoty.

Hiszpania otrzymał pięcioletni okres przejściowy dotyczący zakupu nieruchomości, które dokonywane były w państwach członkowskich. Hiszpania dostała także trzy letni okres przejściowy w celu liberalizacji bezpośrednich inwestycji hiszpańskich na terenie krajów Wspólnoty.

Rolnictwo - Francja i Włochy były tymi krajami, które wnioskowały o przyznanie Hiszpanii jak najdłuższego okresu przejściowego w dziedzinie rolnictwa. Było to wynikiem obaw przed możliwym zwiększeniem się powierzchni uprawnych i wzrostem zatrudnienia w tym sektorze gospodarki (o 30 %), co mogło wiązać się ze zmniejszeniem wsparcia finansowego jakie otrzymują te kraje.

Rozmowy negocjacyjne w kwestii rolnictwa były najtrudniejsze. Impas w rozmowach często dotyczył sprawy okresów przejściowych, głównie artykułów rolnych (cytrusy, wino i oliwki).

W toku rokowań ustalono siedmioletni okres w celu wprowadzenia Wspólnej Polityki Rolnej. W celu wyrównania i zbliżenia cen niektórych towarów do cen wspólnotowych, klasyfikowanych jako "wrażliwe" (oliwki, oliwa, owoce, warzywa, produkty mleczne, mięso i zboża) wprowadzono również okresy przejściowe ( głównie ośmio- lub dziesięcioletnie). Wina hiszpańskie zostały objęte takimi samymi regulacjami jak inne wina w Unii. W odniesieniu do produktów rolnych, które pochodziłyby z krajów trzecich, Hiszpania otrzymała siedmioletni okres przejściowy w celu objęcia ich Wspólna Taryfą Celną.

Pomiędzy Unią a Hiszpanią stworzony został mechanizm wymiany handlowej (Uzupełniający Mechanizm Handlowy). W celu sprawnego funkcjonowania mechanizmu został ustanowiony Komitet ad hoc, do którego należą przedstawiciele państw członkowskich. Do głównych zadań komitetu należało m. in. Wdrożenie zasad Wspólnej Polityki Rolnej a także uszczegółowienie zasad organizacji wspólnych rynków (np. mleka, mięsa wołowego, tłuszczu, tytoniu, lnu, zboża, chmielu i wina).

Rybołówstwo

Nim doszło do zakończenia rozmów w kwietniu 1980 r. kraje Unii Europejskiej podpisały z Hiszpanią umowy zmniejszające limit na połowy najważniejszych gatunków ryb oraz zredukowanie licencji pozwalających na wykorzystywanie z wód wspólnotowych hiszpańskim statkom. Problem rybołówstwa w marcu 1984 r. spowodował konflikt między Francją a Hiszpanią. Patrole wodne straży granicznej Francji ostrzelały hiszpańskie statki, prowadzące nielegalny połów w strefie francuskiej, dodatkowo nakładając kary finansowe. Mimo tego że rząd hiszpański zapłacił należne kary, hiszpańscy rybacy podpalili w proteście kilka tirów francuskich. Incydent ten spowodował że Francja zablokowała granicę francusko - hiszpańską.

W sprawie dostępności do wód oraz zasobów ryb, zostały określone warunki i obszary, z których hiszpańskie statki mogły korzystać w celu połowów.

Umowy zawarte między Hiszpanią a krajami trzecimi zostały przyjęte przez wspólnotę w trzecim dniu od wstąpienia Hiszpanii do UE.

Hiszpania utrzymała ograniczenie w ilości importowanych produktów z krajów trzecich jednocześnie zobowiązując się do wypowiedzenia umowy z państwami należącymi do EFTA oraz stosowanie wspólnotowych stawek preferencyjnych w odniesieniu do krajów trzecich od dnia 1 stycznia 1996 r.

Ustalono, że opłaty, które pobierane są od importowanych produktów, trafią do budżetu Unii Europejskiej z dniem wstąpienia Hiszpanii do Wspólnoty. Ustalenie nie dotyczyły opłat wyrównawczych na warzywa i owoce. W kwestii opłat celnych, zostało ustalone że będą one wyliczone w taki sposób, że w dniu przystąpienia, Hiszpania stosowałaby w handlu z państwami spoza Unii, stawki Wspólnej Taryfy Celnej i stawki obniżone, a wynikające z preferencji taryfowych stosowanych w krajach Unii. Ustanowiono także siedmioletni okres przejściowy w sprawie stawek celnych dla nasion i owoców oleistych, a także produktów z nich otrzymywanych oraz dziesięcioletni kres ma warzywa i owoce.