Praga nie bez powodu uważana jest za jedną z najpiękniejszych stolic europejskich. Jest największym i najważniejszym miastem Czech. Jego historia sięga czasów średniowiecznych, kiedy na jego dzisiejszym terytorium, nad Wełtawą funkcjonowały dwa zamki: Praga i Wyszehrad, będące siedzibami książąt i królów słowiańskich. W bezpośredniej bliskości tych dwóch ośrodków był jeszcze jeden: rynek Starego Miasta. Nieco później, w XIII wieku powstało jeszcze jedno miasto- Mała Strana, a w XIV- niewielkie miasteczko Hradczany. Obecnie wszystkie one składają się na zabytkową tkankę Pragi. Obecnie stolicę Czech określa się malowniczo jako "Złota Praga" lub "Miasto o stu wieżach", a w określeniach tych zawiera się wiele prawdy. Jednak stolica Czech oprócz funkcji reprezentacyjnej spełnia także bardzo ważną rolę gospodarczą. To właśnie w Pradze koncentruje się około ¼ całkowitej produkcji przemysłowej kraju. Ponadto stanowi ona centrum finansowe i ważny węzeł komunikacyjny Europy Środkowej.

W zabytkach praskich najlepiej zaznacza się gotyk oraz barok, jako że na okres średniowiecza i późniejszego XVII, XVIII wieku przypada intensywny rozwój miasta. Istnieje wiele charakterystycznych obiektów architektonicznych miasta. Jednym z nich jest Most Karola. Powstał on w późnym średniowieczu (XIV w.), nosi więc wyraźne znamiona gotyku. Został zbudowany na miejscu starego, kamiennego Mostu Judyty (XII w.), który uległ całkowitemu zniszczeniu wskutek potężnej powodzi, która nawiedziła miasto w roku 1342. Budowy nowego mostu podjął się w roku 1357 niejaki Peter Parler. Jego wymiary wynoszą 520m długości i 9,5m szerokości, na całej swej długości jest wybrukowany. Most ten słynie z bogatych dekoracji w postaci figur po jego obu stronach, które dodane zostały w XVII wieku.

Niezwykle cennym zabytkiem Pragi jest Wieża Mostowa wzniesiona również przez Petera Parlera w latach 1390- 1395. Słynie ona z przepięknych zdobień rzeźbiarskich, bogatych rozet, licznych herbów, posągów królów ziem czeskich (Karola IV oraz Wacława IV) oraz świętych patronów (św. Wojciecha i św. Zygmunta). Wieża zasłynęła kilkakrotnie w historii Czech. W roku 1611 dzięki tej wieży udało się odeprzeć atak Pasawian, którzy napadli na miasto w celach rabunkowych. Dotarłszy do Wieży zastali zasuniętą kratę, która uniemożliwiała dalsze przejście w kierunku Starego Miasta. Reszty dokonali sami mieszkańcy Pragi; uzbrojeni w rozpalone pochodnie przegnali napastników z miasta. Wieża uratowała też czeską stolicę przed atakiem Szwedów, który miał miejsce w roku 1648.

Niespełna sto lat od wybudowania Bramy Mostowej powstała kolejna, której twórcą był niejaki Matej Rejsek. Swą inspirację czerpał on właśnie z Wieży wzniesionej przez Petera Parlera. Nowa Wieża o wysokości 65 metrów została udekorowana pięknymi i bogatymi zdobieniami. Przez pewien czas, kiedy rządy królewskie sprawowane były z miejsca, w którym później wybudowano Dom Miejski, znaczenie tej wieży było bardzo duże, ponieważ bezpośrednio sąsiadowała ona z Dworem. Później, gdy król z powrotem wrócił do Zamku znaczenie Wieży zmalało, przestała liczyć się jej funkcja dekoracyjna, w związku z czym zaprzestano prac wykończeniowych i remontowych. Nie pomyślano nawet o jej porządnym zadaszeniu. Kiedy w roku 1757 wojska pruskie napadły na Pragę, budowla ta posłużyła za magazyn amunicji i od tej pory nosi miano Wieży Prochowej. Mimo że w późniejszym okresie poddawana była pracom konserwatorskim, to jednak nie dorównuje ona Bramie Mostowej.

Szczególnie ważny dla Czechów i ich poczucia narodowej tożsamości jest Teatr Narodowy. Powstał on w bardzo niezwykłych okolicznościach, a jego budowa rozpoczęła się w roku 1868 i trwała 13 lat. Pod pojęciem tych niezwykłych okoliczności kryje się budzenie świadomości narodowej Czechów. Do XIX wieku język czeski nie był używany publicznie, wszelkie sztuki teatralne wystawiane były w języku austriackim, nie istniała także scena narodowa. Na skutek gwałtownego impulsu, który dotknął naród czeski zaczęto coraz głośniej mówić o potrzebie propagowania własnej kultury, języka, tradycji. Powstała wówczas idea budowy teatru, w którym sztuki wystawiane byłyby jedynie w języku czeskim. Fundusze na ten cel pozyskiwane były poprzez kwesty i zbiórki publiczne na terytorium całych Czech. Kiedy już udało się pozyskać wystarczające środki zlecono wykonanie projektu, a następnie przystąpiono do budowy. Podczas prac kończących doszło do zaprószenia dachu, wskutek czego zniszczeniu uległy scena i widownia. Na szczęście szkody szybko zostały naprawione, a teatr do dziś dnia świetnie spełnia swą rolę jako miejsce spajające sztukę, język i literaturę czeską.

Ważnym i niezmiernie ciekawym zabytkiem Pragi jest zegar ratuszowy czyli Orloj. Ten niezwykły zegar wskazuje nie tylko godziny i minuty, ale także większe jednostki czasu (miesiące, lata), dodatkowo określa momenty wschodów i zachodów Słońca, a także położenie tej gwiazdy w poszczególnych znakach zodiaku. Autorami tego niezwykłego mechanizmu są dwaj średniowieczni konstruktorzy: zegarmistrz Mikulaś z Kadania oraz astronom Jan Sindel. Osiemdziesiąt lat od jego powstania, w roku 1490 dokonano pewnych usprawnień mechanizmu, zaś w XVII wieku dodano postaci apostołów. Po wielu latach użytkowania konieczny był gruntowny remont, miał on miejsce w XIX wieku. Wówczas dokonano także wymiany zniszczonej już tarczy na nową autorstwa malarza Josefa Manesa.

Ważnym miejscem Pragi jest Plac Wacława, na którym koncentruje się handel i różnego rodzaju usługi kulturalne. Stanowi on ważny punkt komunikacyjny i co ważne nieustannie żyje. W jego centralnej części zlokalizowana jest figura św. Wacława i czterech innych świętych opiekunów kraju. Plac Wacława powstał w okresie średniowiecza i pierwotnie stanowił miejsce handlu. Funkcja ta dominowała przez szereg lat. Z czasem jednak plac zaczął spełniać także inne, niezwiązane z handlem. Bardzo często stanowił miejsce różnego rodzaju manifestacji, protestów, wystąpień publicznych. Ta funkcja czyni zeń ważny punkt na planie Pragi.

Świątynie praskie nie są często odwiedzane w celach religijnych, niegdyś jednak było inaczej. Są one liczne, a jedną z ważniejszych jest Kościół Panny Marii przed Tynem. Mieści się on na Rynku Staromiejskim i tak jak większość zabytkowym budynków sakralnych Pragi powstał w okresie średniowiecza. Wcześniej w tym samym miejscu znajdował się niewielki kościółek z XII wieku- własność Dworu Tyńskiego. Jego miejsce w XIV wieku zajęła omawiana świątynia. W budowie brał udział wspominany już przy okazji Mostu Karola i Wieży Mostowej Peter Parler. Pomiędzy potężnymi wieżami, które dominują w sylwetce kościoła umieszczony jest szczyt, w którym znajdowały się kiedyś symbole husyckie. Istotnie w okresie reformacji kościół ten stanowił miejsce głoszenia kazań w duchu odnowy. W późniejszym okresie, kiedy głosy reformatorskie ucichły bądź też zostały uciszone, miejsce husyckiego kielicha na szczycie zajęła figura Matki Boskiej, a jej aureola wykonana została z materiału odzyskanego z tegoż kielicha.

Cennym budynkiem sakralnym Pragi jest także romańska Bazylika Świętego Jerzego, wielkością ustępująca jedynie Katedrze Świętego Wita. Na początku budowla ta miała charakter rotundy, która następnie rozbudowana została w bazylikę. W późniejszym okresie dobudowano jeszcze kaplicę św. Ludmiły. Elementem dekoracyjnym nawiązującym do nazwy obiektu jest relief wykonany na portalu bazyliki, który obrazuje postać Świętego Jerzego walczącego ze smokiem. Późniejsze przebudowy sprawiły, że cała południowa fasada ma charakter barokowy. Ponadto w architekturze bazyliki zaznaczają się wpływy XVIII- wieczne za sprawą kolejnych remontów dokonywanych w tym czasie.

Praga usłana jest zabytkami gotyckimi i barokowymi. Nie oznacza to jednak, że w późniejszych okresach panował marazm architektoniczny. Istnieje wiele cennych obiektów, które powstały w wieku XIX i XX. Niektóre z nich naprawdę warte są zobaczenia. Jako przykład wymienić można Pałac Wystawowy, który powstał specjalnie z okazji Jubileuszowej Wystawy Krajowej zorganizowanej w roku 1891. W kolejnych kilku latach od momentu powstania poddawany był on przeróbkom w duchu secesyjnym. W stulecie jego powstania Pałac przeszedł gruntowny remont i znów posłużył jako miejsce wystawowe podczas kolejnej Czechosłowackiej Wystawy Jubileuszowej.

Inną budowlą secesyjną Pragi jest Dom Miejski, który wzniesiony został na miejscu, gdzie kiedyś swoją rezydencje mieli królowie czescy (w okresie, w którym Zamek Praski przechodził remont po tragicznym pożarze). Kiedy budowle podworskie coraz bardziej niszczały, a kolejni właściciele nie kwapili się by przywrócić im dawną kondycję, w roku 1903 podjęto decyzję o ich wyburzeniu i zastąpieniu bardziej estetycznym obiektem. Do roku 1911 powstał na tym miejscu budynek secesyjny, którego bogactwo architektoniczne i zdobnicze po dziś dzień wzbudza wiele emocji. Dekoracji Domu Miejskiego podjęli się wielcy malarze i rzeźbiarze czescy. Odznacza się on nagromadzeniem motywów roślinnych, a przede wszystkim olbrzymim przepychem i rozmachem.

Przedstawione pokrótce zabytki Pragi stanowią tylko pewien wycinek, wcale nie najbogatszy, tego co warto zobaczyć przybywając do tego miasta. Nie wymieniono tu tak znaczących obiektów jak: Hradczany z Zamkiem Królewskim i Katedrą św. Wita, pominięto uroczą Małą Stranę rozciągającą się u stóp wzgórza zamkowego, nie wspomniano o Wyszehradzie dominującym w południowej części miasta. Trzeba pamiętać też, że bezcenne zabytki architektury to nie wszystko czym dysponuje współczesna Praga. Jest ona bowiem bardzo ważnym centrum naukowym i kulturalnym Europy Środkowej, skupiającym 12 uczelni wyższych, instytucje badawcze, obiekty kultury i sztuki (muzea, galerie, sale koncertowe, operę, filharmonię, teatry). To w Pradze organizowane są cyklicznie różne festiwale (np. Praska Wiosna). Jest to zatem miasto, którego bogactwa nie można opisać wyłącznie za pomocą charakterystyki różnorodności architektonicznej. Należy po prostu odwiedzić Pragę...