Gleba jest to zewnętrzna warstwa litosfery, będąca podłożem dla życia roślin.
Polska leży w strefie gleb brunatnych i bielicowych, które zajmują około 82% jej powierzchni. Do pozostałych typów gleb należą: czarnoziemy (ok. 1%), gleby bagienne (ok. 9%), mady (ok. 5%), czarne ziemie (ok. 2%), rędziny (ok. 1%), gleby górskie oraz gleby zdegradowane.
W Polsce wyróżnia się sześć klas bonitacyjnych gleb: od I, która oznacza gleby bardzo dobre do VI - gleby bardzo złe. Największy procent powierzchni kraju zajmują gleby średnie (IV klasa), a najmniejszy - gleby bardzo dobre (I klasa).
Gleby najlepsze układają się w Polsce w dwa pasy - pierwszy ciągnie się równoleżnikowo od Wyżyny Lubelskiej po Nizinę Śląską, drugi - od Niziny Śląskiej, w kierunku północno-wschodnim, do Żuław i Warmii.
Duży odsetek gleb w Polsce jest zdegradowanych. Do głównych przyczyn degradacji zalicza się erozję wodną (wymywanie), erozję eoliczną (wywiewanie), stepowienie, przesuszanie oraz zatrucie metalami ciężkimi i substancjami toksycznymi.
