W czaszce występują dwa kłykcie, za pomocą których może się ona ruchomo łączyć z kręgosłupem. Dzięki temu możliwe jest poruszanie głową do góry i w dół oraz wynurzanie głowy podczas pływania pod wodą. Płazy posiadają płuca, więc łuki skrzelowe zostały tu zredukowane. Część z nich jednak przekształciła się w szereg chrząstek tworzących twór zwany krtanią. Dodatkowe pasma mięśni oraz więzadeł sprawiają, że możliwe jest zwężanie oraz rozszerzanie światła krtani.
Łuk gnykowo-żuchwowy zostaje przekształcony w pierwszą kostkę słuchową zwaną strzemiączkiem. Generalnie całość czaszki jest konstrukcją lekką i dość delikatną. W kręgosłupie wyróżniamy cztery części: szyjną, piersiową, krzyżową oraz ogonową. Pierwszą część tworzy jeden kręg szyjny - dźwigacz. Drugą część tworzy kilka kręgów piersiowych, a trzecią zaś - jedna kość krzyżowa. W skład części ogonowej wchodzą kręgi ogonowe - dużo u ogoniastych oraz beznogich, jeden - zrośnięty - u bezogonowych (tzw. urostyl). Niektóre płazy posiadają dość krótkie żebra.
Ponadto u niektórych płazów może występować mostek, który jest przyczepiony do obręczy barkowej. Na obręcz barkową składają się: dwa obojczyki, dwie kości krucze oraz dwie łopatki. Dzięki mięśniom łączy się on z kręgosłupem. Czasami może się ona też łączyć z mostkiem. Kończyny przednie łączą się z obręczą barkową. Tylne zaś łączą się z obręczą miednicową. Obręcz ta składa się z parzystych kości biodrowych, łonowych oraz kulszowych. Kręg krzyżowy łączy się tu z kośćmi biodrowymi, co sprawia, że kończyny tylne są dodatkowo wzmocnione. Kończyna przednia posiada cztery, a tylna - pięć palców.
Mięśnie uległy podziałowi ze względu na funkcje, tylko u niektórych są jeszcze ułożone metamerycznie mięśnie w ogonie oraz w tułowiu. Dzięki podziałowi pracy mięśni, możliwe są ruchy konkretnych części ciała.
W układzie pokarmowym występuje gardziel oraz bardzo chwytny język. Jest on przymocowany do szczęki od przedniej strony, co pozwala na jego szybkie rozwijanie i chwytanie ofiary. Podniebienie uzbrojone jest w liczne nieduże zęby. W jamie gębowej mają ujścia nozdrza wewnętrzne oraz krtań i ucho środkowe. Dalej w głąb układu pokarmowego znajdują się identyczne narządy jak u ryb - żołądek, jelita. Na końcu występuje kloaka - będąca ujściem także dla układu wydalniczego oraz rozrodczego.
W układzie oddechowym występują płuca. Jednak główna wymiana gazowa odbywa się przy udziale skóry oraz śluzówki gardzieli. U larw występują skrzela - co wiąże się z ich środowiskiem życia. Skrzela mają postać wyrostków zlokalizowanych tuż za głową. Dorosłe posiadają zaś płuca mające postać workowatą - pofałdowaną lub nie. Drogami oddechowymi są: nozdrza, gardziel, krtań oraz tchawica. Wentylacja płuc zachodzi przy pomocy ruchów dna gardzieli. Należy jednak zauważyć, że ten system wentylacji jest mało wydajny. Ponadto niektóre jaszczurki nie posiadają płuc wcale - wtedy oddychanie w całości zachodzi poprzez powierzchnię ciała.
Układ krążenia u larw wygląda podobnie do tego występującego u ryb. Dorosłe natomiast, ze względu na obecność płuc, posiadają już dwa obiegi, duży oraz płucny. Serce zaś jest tutaj złożone z dwóch przedsionków oraz jednej komory.
Mały obieg dostarcza żyłami płucnymi natlenowaną krew najpierw do lewego przedsionka, a następnie do komory. Z serca zaś krew wraca do płuc pniem płucnym i tętnicami płucnymi. Natomiast w dużym obiegu krew krąży najpierw z komory serca aortą i tętnicami do wszystkich narządów, a następnie wraca żyłami do prawego przedsionka i następnie do komory. Mimo, że dwa rodzaje krwi - natlenowana i odtlenowana mieszają się w komorze, to układ ten jest i tak wydajniejszy od rybiego.
W układzie wydalniczym występują dwie pranerki, z których moczowodami spływa mocz, aż do pęcherza moczowego. Mocz uchodzi następnie do kloaki. Produktem metabolizmu wydalanym przez płazy jest mocznik. Tylko larwy, żyjące w wodzie, wydalają amoniak, który jest zbyt toksyczny dla lądowych płazów.
W układzie nerwowym doszło do podziału kresomózgowia na dwie półkule. Nerwy obwodowe zaś zostały podzielone ze względu na pracę mięśni kończyn. Narządy zmysłowe są typowo przystosowane do środowiska lądowego. Oczy posiadają powieki oraz dwuwypukłe soczewki. Akomodacja zachodzi podobnie jak u ryb - poprzez poruszanie soczewką. W narządzie słuchowym powstało rozbudowane ucho środkowe. Znajduje się w nim pierwsza kosteczka słuchowa zwana strzemiączkiem, dzięki której możliwe jest odbieranie bodźców słuchowych. Do wyrównania ciśnienia służy przewód Eustachiusza. Komórki węchowe znajdują się w przewodzie nosowym, a smakowe zaś w gardzieli.
U płazów występuje rozdzielnopłciowość oraz wyraźne różnice w wyglądzie pomiędzy samicami a samcami. Różnice te są głównie widoczne w barwie skóry - samce bardziej jaskrawe. U niektórych gatunków w czasie godów słychać charakterystyczny rechot samców. Dodatkowo samce posiadają specjalnie wykształcone modzele na palcach na kończynach przednich - dzięki nim mogą przytrzymywać samice w czasie kopulacji. Bezogonowe mają zapłodnienie zewnętrzne - samce polewają spermą jaja. U innych może występować też wewnętrzne zapłodnienie - wtedy narządem kopulacyjnym jest stek. Młode larwy żyją w wodzie, a dopiero po przeobrażeniu wychodzą na ląd i mogą na nim żyć (wykształcają się im płuca). Najpierw posiadają jedynie skrzela zewnętrzne oraz ogon. Następnie wykształcają się im cztery kończyny, zanikają skrzela - a pojawiają się płuca. Wraz z tym przekształceniem dochodzi do wytworzenia się drugiego obiegu krążenia krwi - płucnego. Po wyjściu z wody z roślinożernej larwy wyrasta mięsożerny, dorosły płaz.
