Płazy

BUDOWA WEWNĘTRZNA PŁAZÓW

Układ krwionośny

Serce zbudowane jest z zatoki żylnej, dwóch przedsionków oraz jednej komory i stożka tętniczego. Zatoka leży nad prawym przedsionkiem. Jej ściany są cienkie i kurczliwe. Do niej wpływa natlenowana krew ze skóry oraz odtlenowana z ciała. Przedsionki posiadają gładkie i mocne ściany. Komora zaś posiada liczne struktury wewnętrzne (w postaci np. blaszek), które mają na celu zmniejszenie mieszania się krwi. Stożek tętniczy to krótka część, która jest początkiem pnia płucnego. Praca serca jest nadzorowana przez układ nerwowy, ale jego rozruszniki znajdują się w jego środku. Ze względu na zmiennocieplność płazów, wydajność krążenia jest niewielka i zależy od temperatury środowiska zewnętrznego.

Płazy posiadają dwa obiegi krwi. W płucach następuje wymiana dwutlenku węgla na tlen. Potem krew żyłami płucnymi płynie do lewego przedsionka, a następnie otworem przedsionkowo - komorowym wpływa do komory. Podczas skurczu komory krew wypływa z serca i płynie dalej aortą po całym ciele duży obieg). Natomiast powraca ona do serca żyłami: główną oraz wątrobową. Dociera do zatoki, a potem do prawego przedsionka oraz prawej części serca. Z kolei obieg płucny zaczyna się w prawej części komory, stąd krew jest wpompowywana do stożka tętniczego i pnia płucnego. Stamtąd płynie tętnicami płucnymi do płuc.

U płazów funkcjonuje także wymiana gazowa poprzez skórę. Natlenowanie krwi następuje w naczyniach włosowatych przy skórze. Stamtąd natlenowana krew płynie żyłami aż w końcu wpływa do żyły głównej i wraz z krwią z dużego obiegu dostaje się do zatoki żylnej.

Układ wydalniczy

Płazy posiadają duże nerki. Mocz ulega rozcieńczeniu i w takiej postaci spływa do steku, a następnie do pęcherza moczowego. U larw, które mają skrzela, występuje mocz w postaci amoniaku, natomiast u dorosłych form wydalany jest mocznik. Woda dostaje się do ciała płazów poprzez skórę, natomiast nigdy nie piją jej. Skóra powleczona jest naskórkiem, który rogowacieje. Jest ona także izolatorem ciepła.

Układ rozrodczy

Płazy żyjące na lądzie przemieszczają się do wody. Do zapłodnienia może dochodzić wewnątrz lub na zewnątrz ciała. W niektórych przypadkach samice wprowadzają do kloaki spermatofory, które samce uprzednio złożyli do wody. Jaja są składane w dużej ilości, połączone za pomocą galaretowatej substancji tworzą tzw. skrzek. Jaja zawierają umiarkowaną ilość żółtka. Płazy nie opiekują się młodymi. Larwa zwana kijanką posiada oprócz szpar skrzelowych, także skrzela zewnętrzne oraz ogon (który zanika po przeobrażeniu u Bezogonowych). Jest roślinożerna, a co za tym idzie - jej przewód pokarmowy jest bardzo długi.

Układ oddechowy

Płazy posiadają dwa płuca o workowatym kształcie (bezogonowe - pofałdowane struktury, pozostałe - nie). Niektóre gatunki oddychają wyłącznie przez powierzchnię skóry (brak płuc). U pozostałych występuje oddychanie skórne oraz płucne. W wodzie nie mają na ogół problemów z oddychaniem, natomiast na lądzie wydolność jest o wiele mniejsza, gdyż powierzchnia oddechowa jest ciągle wysuszana, a ukrwienie skóry jest niewystarczające do utrzymania właściwego ciśnienia osmotycznego - stąd brak płazów w morzach. Mechanizm oddychania działa w oparciu o podgardle. Nie mają one bowiem klatki piersiowej, aby pompować płuca.

Układ kostny

Następuje tu zanik notochordy. Powstaje jednak kręgosłup zbudowany z kości i chrząstek. Kończyny tylne i przednie są skrócone i mocne, gdyż muszą być w stanie podnieść całe ciało nad ziemię. Najprostszym dla nich rozwiązaniem jest poruszanie się na czterech kończynach.