Jedną z podstawowych czterech grup tkanek, obok tkanki: nabłonkowej, mięśniowej i nerwowej stanowi tkanka łączna. Jej specyficzną cechą jest fakt, że komórki zawieszone są w znacznej ilości pozakomórkowej substancji. Obok tkanki łącznej stałej, istnieje tkanka łączna płynna, czyli krew i limfa.

Wśród tkanek łącznych stałych wyróżnia się:

  • Tkankę łączną właściwą:
    • tkankę zarodkową,
    • tkankę łączną siateczkową,
    • tkankę łączną włóknistą:
    • włóknistą wiotką,
    • włóknistą zbitą,
  • tkankę tłuszczową,
  • Tkankę łączną szkieletową:
      • tkankę chrzestną:
      • chrzęstną szkieletową,
      • chrzęstną sprężystą,
      • chrzęstną włóknistą.
      • tkankę kostną:
      • kostną zbitą,
      • kostną gąbczastą.

Tkanka łączna właściwa

Macież jest podstawowym elementem składowym pozakomórkowej substancji. Budują ją: białka, złożone cukry oraz elastyna (nadająca tej tkance cechy sprężystości i giętkości) i kolagen (o działaniu wzmacniającym), czyli włókna białkowe. Komórki tej tkanki są dość zróżnicowane. Mogą pełnić funkcję wydzielniczą, podczas produkcji między innymi heparyny, czy substancji pozakomórkowej, mogą wykazywać zdolność do fagocytozy, mogą w końcu ulegać przekształceniom w komórki innego rodzaju. Ta ostatnia zdolność charakteryzuje przede wszystkim tkankę zarodkową, która jak wskazuje nazwa stanowi element budulcowy ciała zarodków. Składniki krwi znajdują się w tkance siateczkowej, a ona z kolei występuje w narządach limfatycznych i szpiku kostnym. Różnego rodzaju błony oraz łącznotkankowe przegrody tworzy tkanka włóknista wiotka. Natomiast tkanka włóknista zbita bierze udział w tworzeniu ścięgien, skóry, więzadeł i torebek stawowych. W tej pierwszej (wiotkiej) znajdują się włókna nieuporządkowane, a w stanowiącej jej przeciwieństwo tkance zbitej - włókna uporządkowane. Najbardziej specyficznym rodzajem tkanki wśród różnych typów tkanki łącznej jest tkanka tłuszczowa, ze względu na małą zawartość w niej substancji pozakomórkowej. W cytoplazmie komórek budujących tą tkankę znajdują się, w postaci zawieszonej krople tłuszczu.

Tkanka Łączna szkieletowa

Tkanka chrzęstna

Chondrocyty to komórki, z których jest zbudowana ta tkanka. W substancji pozakomórkowej znajdować się może do kilku takich chondrocytów. Podobnie jak w tkance łącznej właściwej, tak i tutaj znajdują się białkowe włókna kolagenu i elastyczny. W zależności od ich zawartości, wyróżnia się trzy podtypy tej tkanki, które różnią się między sobą właściwościami mechanicznymi. Najbardziej wytrzymałą jest tkanka chrzęstna włóknista (tworzy między innymi dyski znajdujące się między kręgami). Drugą w kolejności jest tkanka chrzęstna sprężysta, zawarta w krtani, małżowinie usznej - jest elastyczną i giętką tkanką. Oraz najdelikatniejsza, która wzmacnia oskrzela i buduje szkielety kręgowców - tkanka chrzęstna szklista.

Tkanka kostna

W substancji pozakomórkowej tej tkanki znajdują się sole wapnia i magnezu, które powodują, że jest ona najtwardszą z tkanek. Osteocyty - to komórki tej tkanki, które produkują kolagenowe włókna. Najważniejszą częścią budowy są tzw. blaszki kostne, w nich znajdują się kanaliki, a w nich z kolei osteocyty. Włókna kolagenowe w blaszkach kostnych są ułożone równolegle, natomiast ze względu na sposób, w jaki ułożone są blaszki kostne, wyróżniono dwa podtypy tkanki kostnej. Tkanka kostna gąbczasta charakteryzuje się nieregularnym ułożeniem blaszek, tworzących, jak wskazuje nazwa, formę gąbczastą. Czerwony szpik kostny, produkujący krew znajduje się w przestrzeniach pomiędzy blaszkami, w tzw. jamkach szpikowych. Tkanką kostną gąbczastą wypełnione są wszystkie kości z wyjątkiem długich, u których znajduje się jedynie w nasadach. Tkanka kostna zbita, w przeciwieństwie do tkanki gąbczastej ma blaszki kostne ułożone regularnie. Przyczynia się to do jej twardości. Jest również stosunkowo odporna na rozciąganie. W centrum walca (powstałego ze współśrodkowego ułożenia blaszek kostnych) znajduje się tkanka łączna zawierająca nerwy oraz naczynia chłonne i krwionośne. Taka struktura to osteon. Tkanka kostna buduje powierzchnię kości oraz w przypadku kości długich, ich trzony.