Wody pokrywają znaczną część powierzchni Ziemi. Bogactwo form życia, które tam występują nie zostało jeszcze dokładnie poznane. A jest tam ukryte prawdziwe piękno i ogromna różnorodność, nieporównywalnie większa od tej, którą widzimy na lądzie.
Aż do lat 80-tych ubiegłego stulecia nie wiedziano w jaki sposób dochodzi do rozmnażania się rafy koralowej. Obecnie wiadomo, że raz do roku, w czasie pełni księżyca polipy wprowadzają do wody duże ilości plemników i jaj. Po zapłodnieniu jaja i po upływie kilku dni tworzy się z niego larwa początkowo unosząca się w toni wodnej, a po pewnym czasie osiadająca na dnie lub powierzchni rafy i wytwarza wapienną osłonkę, w której żyje, a którą my widzimy przede wszystkim patrząc na rafę.
Mieszkańcy rafy:
Sardela (łac. Engraulis mordax) to mała rybą (dł. 15 - 20 cm), która jest blisko spokrewniona z sardynką i śledziem. Najchętniej przebywa w wodzie o temperaturze 10-18°C, można ją więc spotkać w Morzu Śródziemnym i Czarnym, w Atlantyku (u wybrzeży Maroka, Portugalii i Hiszpanii) oraz w Pacyfiku (u wybrzeży Japonii, Korei Południowej, Chin, Indonezji, Tajwanu, Wietnamu, Tajlandii). Odżywia się planktonem, a sama stanowi pokarm dla większych ryb. Jest poławiana od mara do czerwca oraz od września do października. Jest to ryba o krótkim okresie żywotności i znacznej śmiertelności. Ryba ta odznacza się krótkim łbem, dużymi oczami i zielonkawym lub srebrnym grzbietem. Sardele bronią się przed drapieżnikami dzięki specyficznemu zachowaniu ławicy, zwanemu "żywą kulą".
Rekin wielorybi (łac. Rhincodon typus) to największa znana ryba. Występuje on w tropikalnych obszarach Pacyfiku, Atlantyku i Oceanu Indyjskiego. Jej długość sięga 12 metrów, zaś ciężar ciała może wynosić ponad 11 ton. Jej ubarwienie jest ciemnopopielate, oliwkowe lub brązowe. Pokryta jest zielonymi i żółtymi cętkami, a jej głowa jest z przodu silnie spłaszczona. Oczy tej ryby są małe, zaś otwór gębowy - szeroki. Ryba ta ma 3000 tys. zębów, ale jej pokarm stanowi plankton filtrowany z wody. Filtruje ona 1,5 mln litrów wody na godzinę. Jest to więc ryba niegroźna dla człowieka. Samica rekina wielorybiego składa zwykle kilkanaście jaj. Podczas pływania może osiągać prędkość maksymalną 25 km/h. Mięso tej ryby jest uznawane za przysmak
Meduza to postać dorosła parzydełkowców (Cnidaria), należących do dwóch gromad: krążkopławów (Scyphozoa) i stułbiopławów (Hydrozoa). Meduzy mają okrągły, parasolowaty kształt i mogą mieć różne rozmiary. Ich otwór gębowy otoczony jest przez parzydełka i ramiona przyustne, które służą do zdobywania pokarmu. Pokarm meduzy stanowią głównie drobne morskie zwierzęta. Parzydełka niektórych gatunków mogą być na tyle trujące, żeby zabić nawet dość dużą rybę, a u człowieka wywołać silne poparzenia. Najbardziej niebezpiecznym gatunkiem jest osa morska (łac. Chironex fleckeri), której jad może doprowadzić do śmierci człowieka. Meduzy to organizmy rozdzielnopłciowe lub hermafrodytyczne, a w ich rozwoju występuje przemiana pokoleń. Wielkość meduzy jest różna zależnie od gatunku i waha się w granicach od kilku centymetrów do kilku metrów. Przedstawiciele meduz to np. meduzy kompasowe oraz ropilema (łac. Rhopilema esculenta), meduza jadalna masowo poławiana w Japonii i Chinach.
Diabeł morski, manta (łac. Manta birostris) to ryba zamieszkująca ciepłe obszary Oceanu Indyjskiego, Pacyfiku i Atlantyku. Ma ona charakterystyczną rombową sylwetkę, z dwoma płetwami głowowymi i krótki ogon z licznymi kolcami. Szerokość ciała przekracza zwykle 7 m, a ciężar dochodzi nawet do 1,5 tony. Ubarwienie ciała z wierzchu czarne lub brunatne, od spodu białawe z plamami. Jest jajożyworodna. Podczas porodu samica wyskakuje nad powierzchnię wody. Pożywienie diabłów morskich stanowią głównie bezkręgowce, rzadziej ryby. Ryba ta jest także poławiana dla skóry i mięsa. Duże osobniki są zdolne uderzeniami płetw uszkodzić łódź rybacką.
