Nazwa choroby AIDS pochodzi od angielskiego skrótu Acquired Immune Deficiency Synfrome. Polska nazwa choroby to zespół nabytego upośledzenia odporności. Choroba ta jeszcze do niedawna mało była znana a zarażenie się nią bardzo znikome. Obecnie choroba ta budzi ogromny strach. Nie udało się jak dotychczas stworzyć skutecznego lekarstwa, które opanowało by chorobę i powodującego ja wirusa HIV.

Pomimo, iż stale prowadzone są liczne akcje, których celem jest uświadomienie ludzi i obalenie panujących wśród nich mylnych przekonań na temat rozprzestrzeniania się choroby, większość społeczeństwa jest nadal przekonania, iż chorzy powinni być odizolowani od świata i że jest to choroba tylko i wyłącznie homoseksualistów i narkomanów. Mity takie funkcjonują niestety wśród nawet wykształconych ludzi.

Postawy takie są na szczęście dzięki nauce skutecznie obalane. Wirus HIV oraz AIDS są obecnie badane w szczególny sposób i nauka poświęca im wiele uwagi.

AIDS zostało nazwane metaforą naszych czasów przez M.D. Grmeka.

Po raz pierwszy choroba zaatakowała w 1981 roku, kiedy to na Haiti pojawił się pierwszy przypadek AIDS. Według badaczy, badających krew mieszkańców Afryki, choroba ta pojawiła się już wcześniej. Do Stanów Zjednoczonych i do Europy choroba ta dotarła w latach siedemdziesiątych. Choroba ta bardzo szybko rozprzestrzeniła się, gdyż głównymi drogami infekcji są stosunki seksualne oraz zakażenie krwi wirusem( narkotyki). Zagrożenie stwarza każdy kontakt z zakażoną krwią lub spermą.

AIDS rozprzestrzeniało się najszybciej wśród grup homoseksualnych, gdyż w czasie stosunków analnych dochodzi do znacznych uszkodzeń błon śluzowych, a tym samym do kontaktu wirusa z krwią.

Choroba ta zbierała podobne żniwo jak obecnie. Znaczne rozprzestrzenienie choroby miało miejsce jednak dopiero w latach współczesnych. AIDS, podobnie jak szybkie samochody, podboje kosmiczne stało się symbolem czasów współczesnych.

Jedną z metod obrony przed zakażeniem się jest poznanie źródeł zakażenia się HIV. Zakażenie wirusem HIV jest procesem wieloetapowym, składającym się z kilku etapów i faz. Główna droga infekcji to przenoszenie wirusa wraz z krwią czy spermą nosiciela na drugiego człowieka, w czasie odpowiednich kontaktów, w których wirus ma możliwość przeniknięcia do krwiobiegu.

Zakażeniu może ulec każda osoba, która podejmuje ryzykowne zachowania, przede wszystkim kontaktuje się z osobą zakażoną na drodze seksualnej, używa tej samej igły co zakażony nosiciel. Pewnym zagrożeniem zakażenia się były również transfuzje krwi czy przeszczepy narządów. Obecnie jednak wprowadzono odpowiednie procedury badania krwi przed jej magazynowaniem, a przede wszystkim podaniem. Wirus HIV może przechodzić również na płód, w czasie ciąży, jeśli matka jest chora.

Inne sposoby zakażenia się wirusem są raczej niemożliwe. Wirus nie atakuje w czasie zwykłych codziennych czynności, nie przenosi się w wyniku korzystania z tej samej łazienki czy toalety, używaniu tych samych naczyń i talerzy, a tym bardziej w czasie podania ręki choremu. Zagrożenia nie stanowi nawet ślina( małe stężenie wirusa) ani łzy chorego.

Nieprawdą jest więc panujące wśród niektórych twierdzenie, iż choroba ta atakuje narkomanów czy homoseksualistów. Może nią zarazić się każdy, kto nie unika ryzykownych sytuacji.

Zakażenie wirusem nie oznacza od razu choroby AIDS oraz śmierci. Dzięki odpowiedniemu leczeniu, podjętemu w miarę wcześnie możliwe jest zatrzymanie podziałów wirusowych i zatrzymanie choroby na pewnym etapie. Według licznych doniesień istnieją przypadki częściowego zaniku wirusa. Przykładem jest popularny amerykański koszykarz Magic Johnson. Pomimo znacznego upływu czasu od momentu zakażenia, cieszy się on nadal zdrowiem.

Według niektórych choroba AIDS nie jest powiązana z wirusem HIV. Stosują oni tzw. terapię trójlejkową, która niestety zamiast leczyć, bardziej szkodzi.

Po około dwóch tygodniach od zakażenia się wirusem większość ludzi obserwuje objawy, przypominające stan grypowy. Objawami tymi są zatrzymanie apetytu, znaczne osłabienie nóg, wysoka temperatura ciała, wysypki, biegunka oraz grzybice jamy ustnej.

Ponieważ objawy te są podobne do grypy i szybko ustępują to bardzo często ulegają zignorowaniu. Jest to moment przejścia wirusa w stan życia utajonego, które często trwa nawet kilkanaście lat.

Choroba ta przypomina o sobie dopiero wtedy kiedy jest już zbyt późno na leczenie.

Wykrycie wirusa możliwe jest po wykonaniu testu na nosicielstwo, opartemu zazwyczaj na reakcji przeciwciał znajdujących się w krwi chorego z odpowiednimi epitopami.

Reakcja ta możliwa jest dzięki reagowaniu ze sobą przeciwciał oraz białek wirusowych. Testy takie powinny być przeprowadzane znacznie częściej niż się wydaje. Większość ludzi upiera się jednak przy tym, że problem ten się ich nie tyczy i wybierają życie w nieświadomości.

Choroba ta jest jedna z głównych przyczyn umierania wielu milionów ludzi każdego dnia na świecie. Jeden dzień przynosi 16 tysięcy nowych zakażeń wirusem. Na AIDS zmarło już na całym świecie prawie szesnaście milionów ludzi

Nieświadomość swojego zakażenia ( z powodu unikania przeprowadzenia testu) może być wyrokiem także dla drugiej osoby, która może nieświadomie ulec zarażeniu.

Ludzie odnoszą się do chorych w bardzo niechętny sposób. Ich lek w większości przypadków jest jednak bezpodstawny.

Statystyki dotyczące AIDS są bardzo przytłaczające. Pomimo, iż ludzie są coraz bardziej uświadamiani o drogach zakażenia to kolejne statystyki są i tak coraz większe. Mniej więcej co dziesięć minut rozpoznawany jest nowy przypadek choroby. W niedługim czasie każdy człowiek będzie miał wśród znajomych osobę chora na AIDS.

W unikaniu zakażeń bardzo istotną rolę powinna odegrać właściwa profilaktyka. W ramach niej powinny być

organizowane odpowiednie szkolenia, w czasie których zostaną omówione zagrożenia, czyhające na każdego człowieka. Najlepszą metodą uniknięcia zakażenia AIDS jest właściwa profilaktyka. w Polsce działają liczne towarzystwa, których celem jest uświadamianie społeczeństwa. Jednym z takich organizacji jest Stowarzyszenie Wolontariuszy przeciw AIDS o nazwie "Bądź z nami". Organizacja ta powstała w Polsce w 1994 roku. Utworzona została przez ludzi, którzy zostali skazani na życie z AIDS, oraz przez lekarzy związanych z problematyką AIDS. Członkowie tej organizacji bardzo emocjonalnie podchodzą do walki z AIDS. Organizacja ta pomaga ludziom, którzy dowiadują się o swojej chorobie. Niesie pomoc w każdej sferze: psychicznej, emocjonalnej, moralnej czy społecznej .

Stowarzyszenie to otacza opieką każdą potrzebująca osobę. Pomaga osobom przebywającym w szpitalu oraz w domu.

Działalność tej organizacji jest zauważalna w mediach, gdyż często prowadzi różne akcje i imprezy charytatywne, z których pieniądze przeznaczane są na leczenie chorych ale również na prowadzenie projektów badawczych.

Światowy Dzień AIDS przypada na 1 grudnia. Imprezy charytatywne organizowane przez to Stowarzyszenie w tym dniu przyniosły wpływy sięgające ponad 20 tysięcy złotych w 1997 roku. Dzięki tym funduszom kupiono szczepionki, zapobiegające zapaleniu płuc u osób chorych oraz dofinansowano kolonie, przeznaczone dla dzieci, które są nosicielami HIV, prowadzono szkolenia uświadamiające i rozdano zapomogi potrzebującym chorym.

Amerykańscy naukowcy twierdzą, że szczepionka przeciw wirusowi HIV powstanie najwcześniej za 10 lat.

Problemem w jej wytworzeniu jest fakt, ze wirus bardzo szybko mutuje ( nawet w jednym organizmie) i bardzo szybko się uodparnia