Od 1981 roku, kiedy to po raz pierwszy odnotowano przypadek choroby AIDS, na temat tego schorzenia pojawia się wiele nieścisłości i niedomówień. Jest to wielce problemem, ponieważ rozpowszechnianie prawdziwych wiadomości na temat AIDS ma ogromne znaczenie dla zapobiegania rozpowszechniania się dżumy wieku dwudziestego.
Około 1980 roku lekarze w Europie i Ameryce Północnej zaczęli odnotowywać stały, ciągły wzrost liczby ludzi, którzy zapadli na tę tajemniczą, nową chorobę. Choroba ta była nabyta w nie określony wówczas sposób, lecz nie wrodzona. Charakterystyczne dla tego schorzenia było również to, iż nie wystąpiła tu określona jedna choroba, lecz typowy zespół infekcji, objawów i chorób. W medycznych kategoriach grupa chorób i objawów, która wykazuje tendencję do wspólnego występowania nosi nazwę syndromu. Stąd też nową chorobę określono mianem syndromu nabytego braku odporności (Acquired Immunadeficiency Syndrome), a od skrótu powstała nazwa choroby czyli AIDS. W roku 1983 lekarze w Stanach
Zjednoczonych oraz we Francji, od siebie niezależnie, odkryli wirusa, który prawdopodobnie był przyczyną AIDS. Naukowcy francuscy nazwali go Lymphodenopothy Associated Virus, w skrócie LAV, gdyż jednym z objawów, które mu towarzyszyły było powiększenie się chłonnych węzłów w pachwinach, pod pachami i na szyi. Badacze amerykańscy określili go jako Human T- cell Lymphotrophic Virus III. Po licznych sporach obydwie grupy naukowców doszły do porozumienia i ustaliły, iż jest to ten sam wirus. Ostatecznie nazwano go Human Immunodeficiency Virus, czyli ludzki wirus upośledzenia odporności, w skrócie HIV.
Wirus HIV przenosi się przede wszystkim trzema drogami, jednakowoż w czasie każdego zakażenia dochodzi do kontaktu z płynami ustrojowymi lub krwią:
- Stosunki płciowe, zarówno heteroseksualne jak i homoseksualne, z osoba zakażoną;
- Przekazania wirusa na nienarodzone dziecko z zakażonej matki w czasie porodu;
- Poprzez wprowadzanie do ustroju płynów ustrojowych i krwi, bezpośrednio lub na rzeczach nimi pobrudzonymi, najczęściej poprzez zastrzyki ale także podczas przetaczanie krwi.
Problem AIDS i HIV jest ciągle aktualny, nadal można zakazić się używając niesterylnej igły czy strzykawki, z której wcześniej skorzystał nosiciel HIV. Wraz z dokładniejszym poznaniem choroby i wywołującego go wirusa pojawiło się wiele niesłusznych stwierdzeń na ten temat. Zagrożenie tą choroba ograniczono do wąskich grup jak homoseksualiści i narkomani. Jednak zagrożeni są zarówno kobiety jak i mężczyźni, starzy młodzi, czarni i biali, hetero- i homoseksualiści. Istnieją wśród narażonych na AIDS tzw. "grupy wysokiego ryzyka". Stanowią je przede wszystkim narkomani, którzy korzystają ze wspólnych strzykawek i igieł, oraz ludzie uprawiający seks z wieloma niestałymi partnerami bez używania zabezpieczeń (prezerwatywy).
AIDS to na czas obecny, choroba społeczna. Zagraża całej ludzkiej populacji niezależnie od stanowiska społecznego, rasy czy płci. Początkiem dziewięćdziesiątych lat eksperci oszacowali, około a nawet więcej niż 10 milionów osób jest nosicielami HIV. W 1991 w USA oszacowano, że w kraju tym co 12 minut umiera i osoba chora na AIDS. Obecnie istnieje tylko jedna broń przeciwko chorobie AIDS, mianowicie widza, która określa jak wirus wywołujący ja się rozprzestrzenia. Ciągle trwają bardzo kosztowne badania które maja na celu wynalezienie leku, jednak na dzień dzisiejszy jedyną skuteczną obrona przed tą straszną chorobą jest unikanie sytuacji mogących nieść ze sobą ryzyko zakażenia. Obecnie w gabinetach lekarskich, w przychodniach, nawet w szkołach rozpowszechnia się różnego rodzaju ulotki, które informują o zagrożeniach oraz o tym jak ustrzec się zakażenia wirusem HIV. We wszystkich krajach istnieją bezpłatne telefoniczne linie, gdzie można otrzymać dyskretną i fachowa poradę czy informacje o AIDS i HIV.
