Próchnica zębów jest chorobą twardych tkanek. Obejmuje jednak cały ząb, gdyż zmiany powierzchniowe dają odczyny także do głębszych warstw. Jest to proces o charakterze patologicznym, uwarunkowany szeregiem wewnętrznych czynników.

Choroba Choroba występuje wtedy, gdy bodźce zewnętrzne są zbyt silne lub działają zbyt długo, przy równoczesnym zmniejszaniu się zdolności przystosowania organizmu.
 Czytaj dalej Słownik biologiczny ta zaczyna się od zaatakowania powierzchni szkliwa - następuje demineralizacja Demineralizacja usuwanie soli mineralnych z jakiejś substancji lub z wody, pozbawianie, utrata tych soli.
 Czytaj dalej Słownik wyrazów obcych i rozmiękanie. We wczesnych stadiach jest to biała plama, która z czasem ulega jednak przebarwieniu oraz powiększeniu. Na tym etapie niekiedy następuje zatrzymanie próchnicy. Jeśli jednak proces demineralizacji postępuje nadal, prowadzi to do poważnych ubytków szkliwa. W takim stadium odczuwalne stają się reakcje na zmiany temperatury, słodycze czy dotyk. Nieleczona próchnica dociera do najgłębszych warstw zęba. Powoduje to znaczne ubytki i większe dolegliwości bólowe. W czasie jedzenia resztki pokarmu uciskają dno ubytku powodując uczucie dyskomfortu. Jeśli próchnicy nie towarzyszą powikłania spowodowane zmianami miazgi, bóle są raczej krótkotrwałe. W takiej sytuacji konieczne jest podjęcie właściwych kroków. Polega to na usunięciu zniszczonych tkanek, uformowaniu ubytku, odkażeniu i wypełnieniu go specjalnym materiałem. Działanie takie daje szybko odczuwalną poprawę i dobre efekty.

Niewyleczona próchnica prowadzi do obnażenia i zapalenia miazgi. Wówczas występują silne, samoistne bóle zęba. Brak przy tym reakcji na środki przeciwbólowe. Konieczne wtedy jest usunięcie miazgi, ale samo leczenie jest dłuższe i bolesne.

Próchnica jest chorobą wieloprzyczynową. Najczęstsze czynniki wpływające na jej powstanie to:

  • zaleganie pokarmu;
  • brak właściwej higieny jamy ustnej;
  • skład chemiczny zęba, uwarunkowania genetyczne;
  • występowanie bakterii kwasotwórczych;

Stwierdzić można, że do powstania ogniska próchnicy przyczyniają się następujące warunki:

  • podatność zęba na proces próchniczy;
  • występowanie drobnoustrojów próchnicotwórczych;
  • występowanie określonych węglowodanów ( cukry proste) w pożywieniu;

Niewątpliwie zapadanie za próchnicę wiąże się z wiekiem. W pierwszych dwóch latach życia pojawia się ona niezmiernie rzadko. Częstotliwość jej występowania wzrasta między 2 a 6 rokiem życia ( 35-40% dotkniętych zębów). Od 6 do 12 roku życia odsetek zębów próchnicowych maleje. Związane jest to z tym, że w tym okresie wyrastają zęby stałe, wolne od próchnicy. Od 12 roku życia podatność na próchnice wzrasta. Około 30-35 roku życia następuje stabilizacja, a po 40 roku życia zaczyna spadać.

Leczenie próchnicy polega przede wszystkim na usuwaniu jej skutków. Należy jednak pamiętać, że najważniejsze jest jednak zapobieganie. Warto wiedzieć, że próchnicę można skutecznie zredukować przez:

  • systematyczną i właściwą higienę jamy ustnej ( mycie zębów po każdym posiłku);
  • systematyczne wizyty kontrolne u stomatologa ( raz na pół roku);
  • prawidłową dietę ( ograniczenie słodyczy i cukru);
  • stosowanie związków fluoru;