Woliński Park Narodowy został utworzony w dniu 3.03.1960 r. Obejmuje on tereny położone przy ujściu Odry, w województwie zachodniopomorskim, na największej polskiej wyspie - Wolin. Aktualnie park zajmuje powierzchnię 11018,82 hektara, w tym 165 ha objętych ścisłą ochroną. Otulina parku to kolejne 3368, 64 ha powierzchni. W północno-zachodniej Polsce wyspa Wolin należy do najbardziej ciekawych pod względem przyrodniczym obszarów, ponieważ region ten posiada charakter wyspiarski, odznacza się dużym zróżnicowaniem rzeźby na stosunkowo małym obszarze, posiada bogaty świat zwierzęcy i roślinny oraz znaczące walory krajobrazowe.
Na obszarze parku występuje ponad 270 gat. zwierząt chronionych. Teren ten zamieszkują zarówno gatunki pospolite, jak: dzik, sarna, jeleń, lis, kuna, jak również rzadsze, np.: borsuk, żmija zygzakowata, zaskroniec. Są też spotykane następujące gatunki rzadkie: foka szara, morświn, gniewosz plamisty. Przez wyspę Wolin przebiega także jeden z głównych szlaków przelotu ptaków nad Polską - szlak wzdłuż Bałtyckiego wybrzeża. Najczęściej spotykane na wyspie gatunki ptaków to: markaczki, nury orzechówki, lodówki, uhle i inne. W lasach gnieżdżą się orły bieliki (największe polskie ptaki drapieżne). Pozostałe ptaki drapieżna w parku to kania czarna i ruda, kobuz, jastrząb, trzmielojad i pustułka. Na terenie wyspy znajdują się ważne i rzadkie wodno-błotne siedliska ptaków, istotne szczególnie w czasie wielkich ptasich wędrówek. Bogaty jest tu także świat owadów. Odkryto tu dla nauki i oznaczono 3 nowe gatunki owadów. Żyje tu także największy polski chrząszcz - jelonek rogacz. W wodach Zatoki Pomorskiej również są ważnym siedliskiem, zarówno dla ryb, jak i dla rzadkich ssaków morskich: morświna i foki szarej.
Świat roślinny wyspy jest bardzo bogaty i obejmuje ponad 1300 gat. roślin naczyniowych, w tym mikołajka nadmorskiego. Wybrzeże typu klifowego, o stromych zboczach, a także brzegi jezior sprzyjają powstawaniu zarośli rokitnika zwyczajnego. Z kolei piaszczyste morskie dno jest porastane przez zielenice, krasnorosty i brunatnice. Teren lądowy zdominowany jest przez porastające wzniesienia lasy bukowe, sosnowe i bukowo-sosnowe. Główny gatunek w lasach to sosna (68% powierzchni lądowej parku), na drugim miejscu znajduje się buk (22%) i dąb na miejscu trzecim (7%). Pozostałe 3% stanowią takie drzewa jak brzoza, modrzew, świerk czy olsza. Niezwykle cennym gatunkiem jest rosnący na północy obszaru Dróżkowych Łąk długosz królewski. Szczególne bogactwo roślin zagrożonych i rzadkich występuje w delcie Świny. Rośnie tam m.in. kłoć wiechowata, woskownica europejska, turówka wonna, a także rzadko spotykane rośliny charakterystyczne dla solnisk: czosnek kątowaty i mlecznik nadmorski. Pajęcznica liliowata, gatunek rzadki na całym obszarze kraju, występuje w pd. części parku.
Wiele z wymienionych gatunków zwierząt i roślin występuje jedynie w granicach Wolińskiego Parku Narodowego. Między innymi z tego względu tak ważna jest ochrona tego obszaru. Na terenie parku znajduje się także rezerwat żubra, zajmujący powierzchnię 16,85 ha. Przebywają one w hodowli zamkniętej, gdyż ubogi podszyt lasów na wyspie nie daje żubrom szans na skuteczne żerowanie. Obszar przeznaczony na hodowlę podzielony jest na dwie kwatery. Letnia ma powierzchnię 4 ha, zaś zimowa 14 ha. Na terenie rezerwatu wydzielono też osobną zagrodę dla osieroconych lub chorych saren i dzików. Mają tam one zapewnioną opiekę.
Na terenie parku jest także wiele pomników przyrody w postaci formacji skalnych i drzew. Najbardziej interesujące z nich nazwano, np. skały Lech, Czech i Rus, czy Mieszko I, a także drzewa pomnikowe, np. dęby Regalindy w Międzyzdrojach lub dąb zwany Prastarym rosnący w Wapnicy. Ciekawostki przyrodnicze na tym obszarze to brzoza brodawkowata, czy drzewiaste formy jałowca.
