Jałowiec pospolity (Juniperus communis L.) należy do rodziny cyprysowatych.
Występuje on w Europie (w Polsce nie objęty ochroną), Północnej Afryce, Północnej Azji, Ameryce Południowej.
Jałowiec jest krzewem i osiąga wysokość do 3 metrów lub drzewem, dorastając nawet do 12 metrów. Kora jałowca jest gładka, koloru szarobrązowego. Łuszczy się ona w postaci podłużnych i cienkich płatów.
Igły tej rośliny są kłujące, sztywne, koloru sinozielonego o długości 1,5 cm i szerokości 2 mm. Posiadają one na swej powierzchni szeroki i jasny pasek z aparatami szparkowymi. Igły ustawione są w kółku w liczbie trzech. Kwiaty męskie mają zbierają się w tzw. kotki, zaś kwiaty żeńskie występują pojedynczo.
Nasiona są koloru jasnobrunatnego i znajdują się przeważnie w szyszkojagodach w liczbie trzech. Szyszkojagody mają krótkie ogonki, dojrzewają one w drugim lub trzecim roku. Niedojrzałe są zielone a dojrzałe prawie czarne i pokryte sinym nalotem.
Jałowiec ma małe wymagania środowiskowe. Jest on odporny na okresy suszy. Rośnie na piaskach oraz wydmach, jak również na nieużytkach i terenach bagnistych. Jest to roślina światłolubna, ale spotkać ją można też w okolicach zaciemnionych, w lasach i wrzosowiskach.
Zastosowanie jałowca może być wielorakie. Jego szyszkojagody służą do wyrobu piwa, nalewek i ginu. Oprócz tego wykorzystuje się je do jako środek wykrztuśny, bakteriobójczy, moczopędny, przeciwreumatyczny.
Wykorzystuje się ten krzew do tworzenia żywopłotów. Z jego wydłużonych korzeni wyplatać można również kosze. Jałowiec znajduje także zastosowanie w stolarstwie oraz budownictwie.
Odmiany jałowca to: zwisające, kolumnowe, karłowe.
