MSZAKI są niewielkimi, zielonymi roślinami lądowymi występującymi w skupiskach na całej kuli ziemskiej. Można je spotkać w miejscach suchych jak i wilgotnych. Niektóre z nich wtórnie przystosowały się do środowiska wodnego. Występują we wszystkich strefach klimatycznych, ponieważ są odporne zarówno na wysokie, jaki i niskie temperatury. Mszaki, są grupą przejściową miedzy plechowcami (organizmami, które nie wykształciły tkanek) a organowcami, (których ciało jest zróżnicowane na korzeń, łodygę i liście). U mszaków występuje przemiana faz jądrowych związana z przemianą pokoleń, różniących się sposobem rozmnażania, budową i sposobem życia. Pokoleniem dominującym jest pokolenie płciowe, czyli gametofit. Powstaje w wyniku podziałów mitotycznych z zarodnika, który następnie przechodzi w stadium młodociane zwane splatkiem. Splatek jest pokoleniem nietrwałym i ginie zaraz po wytworzeniu właściwego gametofitu. Gametofit składa się z prostej lub rozgałęzionej, ulistnionej łodyżki. Do podłoża przytwierdzony jest za pomocą chwytników, dzięki, którym może pobierać wodę wraz z solami mineralnymi.

Gametofit rozmnaża się wegetatywnie za pomocą rozmnóżek i płciowo. Organami płciowymi służącymi do rozmnażania są plemnie (organy męskie) i rodnie (organy żeńskie). W rodniach powstają komórki jajowe, a w plemniach plemniki. Do zapłodnienia dochodzi w obecności wody, gdyż tylko wtedy plemniki mogą przepłynąć do rodni, w której tylko jeden z nich, może zlać się z komórką jajową. W wyniku zapłodnienia powstaje zygota, z której następnie tworzy się sporofit. Początkowo sporofit rozwija się wewnątrz rodni i wrasta dolną częścią w gametofit. Szybko rozwijający się sporofit rozrywa rodnie i wyrasta ponad nią. Na szczycie tworzy zarodnię, w której powstają zarodniki. Kiedy zarodnia dojrzeje wysypują się z niej zarodniki. Gdy spadną one na korzystne podłoże kiełkują i tworzą splatki.

Pod względem systematycznym mszaki dzieli się na:

Cechą charakterystyczną WĄTROBOWCÓW jest blaszkowaty gametofit, który mimo pozornie prostej budowy wykazuje wysoką organizację wewnętrzną. Nie ma na świecie rośliny, której gametofit wykazywałby tak złożoną budowę. Składa się on z trzech rodzajów tkanek: okrywającej, asymilacyjnej i spichrzowej. Tkanka okrywająca zbudowana jest z pojedynczej warstwy komórek. Na górnej powierzchni skórki występują aparaty szparkowe ułatwiające wymianę gazową. Szparki prowadza do leżących pod skórką komór powietrznych z tkanką asymilacyjną zawierającą liczne chloroplasty. Głębiej znajduje się wielowarstwowa tkanka spichrzowa, której komórki gromadzą skrobię i tłuszcze. Gametofit wątrobowców wytwarza pionowe rozgałęzienia. Na jego górnej części wyrastają plemnie a na dolnej rodnie. Na krótkim trzonku sporofitu wytwarza się zarodnia z zarodnikami, które po pęknięciu wypychane są na zewnątrz przez włókna sprężyste zwane sprężycami.

Bardzo ciekawą grupę stanowią GLEWIKI wyodrębniane niekiedy jako oddzielna klasa. Gametofit glewików ma postać tarczowatej plechy. Jego komórki zawierają jeden chloroplast, a w komorach przyszparkowych żyją symbiotyczne sinice. Sporofit nie posiada trzonka, a wyrastająca zarodnia jest wydłużona i po dojrzeniu zarodników pęka na dwie części.

Gametofit MCHÓW ma postać prostej lub rozgałęzionej łodyżki pokrytej listkami o złożonej budowie. Początkowo młody sporofit rozrasta się w rodni, która następnie pęka. Zarodnia osadzona jest na szczycie długiego trzonka zwanego setą lub szczecinką. Zarodnia mchów ma zazwyczaj kształt walcowaty a wewnątrz niej znajdują się zarodniki. Zarodnia przykryta jest wieczkiem i osłonięta czepeczkiem. Wieczko odpada po dojrzeniu zarodników.

Wśród mchów wyróżnia się:

  • Mchy właściwe
  • Torfowce

W budowie MCHÓW WŁAŚCIWYCH wyróżnia się łodygę z chwytnikami oraz liście. Ich łodyga jest cienka, prosta lub rozgałęziona o skomplikowanej warstwowej budowie. Tkanką zewnętrzną jest tkanka okrywająca, czyli skórka zbudowana z jednej warstwy komórek. Pod skórką leży tkanka mechaniczna o zgrubiałych ściankach nadająca łodydze sztywność. Pod komórkami wzmacniającymi znajduje się tkanka miękiszowa pełniąca funkcję magazynującą. Środek łodygi wypełniony jest wiązką komórek przewodzących zbudowanych z komórek martwych (hydroidów) i żywych (leptoidów). Hydroidy służą do przewodzenia wody z dolnych części łodygi a leptoidy rozprowadzają produkty asymilacji wytwarzane w liściach.

TORFOWCE występują w miejscach wilgotnych i podmokłych nawet w wodzie. Charakterystyczna cechą torfowców jest zdolność do nieograniczonego wzrostu. Organy służące do rozmnażania umieszczone są na bocznych odgałęzieniach pędu. Dzięki czemu wierzchołek rośliny nieustannie rośnie, a dolne części stopniowo obumierają i rozkładają się. Wynikiem tych procesów jest tworzenia się pokładów torfu.