Pożegnanie z Marią - geneza utworu i gatunek
Tadeusz Borowski rozpoczął pracę nad „opowiadaniami obozowymi” w 1945 roku, w Monachium, gdzie wyjechał po zakończeniu II wojny światowej. Pierwsze opowiadania wybrane ukazały się w publikacji „Byliśmy w Oświęcimiu”, która została opatrzona nazwiskami trzech autorów: Janusza Nela–Siedleckiego, Krystyna Olszewskiego oraz Tadeusza Olszewskiego. Chociaż publikacja ta, wydana w 1946 roku, miała charakter wspomnieniowy, znalazły się w niej takie opowiadania Tadeusza Borowskiego jak „Dzień na Harmenzach”, „Proszę państwa do gazu”, „U nas w Auschwitzu”, „Ludzie, którzy szli”. W Polsce opowiadania te ukazały się po raz pierwszy w 1946 roku, w „Twórczości”. Warto zaznaczyć, że opowiadanie „Proszę państwa do gazu” ukazało się pod zmienionym tytułem „Transport Sosnowiec – Będzin”. Po powrocie do Polski, w tym samym roku, Borowski napisał i wydał opowiadania „Śmierć powstańca” oraz „Bitwę pod Grunwaldem”, a w 1947 roku „Pożegnanie z Marią”, „Chłopiec z Biblią”. W 1948 roku ukazał się w kraju zbiór opowiadań zatytułowany „Pożegnanie z Marią”, a także „Opowiadania” oraz „Kamienny świat”. Po śmierci pisarza tytułem cyklu „Pożegnanie z Marią” obejmowano także inne opowiadania wybrane Tadeusza Borowskiego, o podobnej tematyce i konstrukcji („Ojczyzna”, „Ofensywa styczniowa”).
