Dzienniki gwiazdowe - gatunek i narracja
„Dzienniki gwiazdowe” Stanisława Lema to zbiór opowiadań science fiction, powstały w latach 50. i 60. XX wieku, w okresie dynamicznego rozwoju gatunku oraz eksploracji tematów związanych z kosmosem, technologią i przyszłością ludzkości. Utwór łączy elementy satyry, groteski i filozofii, tworząc unikalną formę literacką.
Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie, przez co czytelnik poznaje wydarzenia z perspektywy Ijona Tichego, podróżnika kosmicznego i kronikarza niezwykłych przygód. Taki sposób opowiadania podkreśla subiektywizm bohatera, a jednocześnie umożliwia Lemowi ukazanie zarówno absurdów odwiedzanych światów, jak i refleksji nad ludzką naturą. Z tego powodu kolejne wydania „Dzienników gwiazdowych” cieszą się ogromną popularnością.
