Kordian - plan wydarzeń

1. W noc sylwestrową roku 1799 w Karpatach podczas Przygotowania szatani przygotowują się do przejęcia władzy nad historią. Tworzą m.in. przywódców powstania listopadowego, którzy mają przynieść klęskę narodowi polskiemu.
2. W Prologu o istotę poezji spierają się Trzy Osoby, które prezentują odmienne sposoby widzenia poezji: mesjanistyczny, tyrtejski, budzący do działania przez budowę narodowej pamięci o bohaterach.

Akt I

1. Kordian siedzi przed dworkiem i utyskuje na swoje życie. Mówi o poczuciu bezsensu i pustki, braku celu. Pisze poezję, która nie przynosi mu jednak ukojenia.
2. Starzec Grzegorz, opiekun Kordiana opowiada mu trzy historie (o Janku, co psom szył buty, o wyprawie na piramidy, o Kazimierzu zesłanym na Syberię). Opowieści mają dać Kordianowi poczucie sensu, ale ostatecznie Grzegorz ponosi porażkę.
3. W ogrodzie Kordian rozmawia z ukochaną Laurą. Kobieta jednak stopuje jego wyznania. Okazuje się, że nie rozumie jego niepokoju i dylematów, które szarpią jego duszę, mimo że ceni poezję chłopaka.
4. Kordian zostaje sam w poczuciu pełnego niezrozumienia i braku perspektyw, jest mocno rozczarowany postawą Laury.
5. Grzegorz wyrusza na poszukiwania Kordiana, który nie wraca z ogrodu mimo późnej pory. Przynosi Laurze wiadomość o samobójstwie chłopaka.

Akt II

1. Kordian pojawia się w James Parku w Londynie. Rozmawia z Dozorcą. Ten bierze go za człowieka, który chce się zaprezentować jako lepszy od innych. Kiedy orientuje się, że tak nie jest, mówi Kordianowi o władzy pieniądza, o tym że wszystko dzisiaj da się kupić – sławę, władzę, bezkarność.
2. Kordian siedzi na skałach w Dover. Czyta Króla Leara Szekspira. Najpierw zachwyca się poezją, ale potem chodzi do wniosku, że nie ma ona wiele wspólnego z brutalną rzeczywistością.
3. We włoskiej willi Kordian dyskutuje z Wiolettą, która jest jego kochanką. Kobieta deklaruje mu miłość. Kiedy jednak dowiaduje się, że jest bankrutem, bezceremonialnie go porzuca.
4. Kordian otrzymuje audiencję u papieża. Prosi go o wsparcie dla polskiego narodu. Papież odmawia, argumentując, że car jest prawowitym władcą. Nakazuje Polakom posłuszeństwo, w przypadku buntu grozi klątwą papieską.
5. Na szczycie Mont Blanc Kordian wybiera rolę polskiego patrioty. Chce walczyć jak Winkelried, nawet jeśli ma to oznaczać konieczność ofiary. W tej walce zaczyna widzieć sens swojego życia.

Akt III

1. Tłum oczekuje na koronację cara. Dochodzi do wymiany zdań między zgromadzonymi, nikt się jednak specjalnie nie buntuje, wszyscy zwracają uwagę na oprawę widowiska.
2. Odbywa się koronacja Cara, której dokonuje Prymas Polski.
3. W tłumie pojawia się Nieznajomy, który śpiewa pieśń. Nikt jej jednak nie rozumie.
4. Podczas spotkania spiskowców dochodzi do głosowania, w wyniku którego plan zabicia cara upada. Kordian się na to nie zgadza, zrywa maskę z twarzy i deklaruje, że dokona tego czynu sam.
5. Kordian wędruje przez Zamek Królewski. Nękają go Strach i Imaginacja. Widzi Szatana wychodzącego z carskiej sypialni. Kordian mdleje.
6. Car orientuje się w spisku i skazuje Kordiana na śmierć.
7. W szpitalu wariatów odwiedza Kordiana Doktor. To tak naprawdę Szatan, który chce, aby Kordian zwątpił w swoją misję.
8. Konstanty podczas sądu wojskowego, obiecuje Kordianowi zwolnienie z kary śmierci, jeśli dokona skoku przez bagnety. Mimo że Kordianowi się udaje, car podpisuje wyrok.
9. Kordian żegna się z Grzegorzem, spowiada się, dalej wierząc w sens swojej ofiary.
10. Konstanty kłóci się z carem o Kordiana. W końcu grozi mu buntem, co skłania cara do zmiany zdania.
11. Trwa przygotowanie do egzekucji. Adiutant podnosi rękę z sygnałem do strzału. W kierunku zebranych pędzi goniec…